“Het kiezen van een vervangend ligament, of het nu van een kadaver komt of van het eigen weefsel van de patiënt, is een beslissing die moet worden genomen door de chirurg en de patiënt,” zei co-auteur Kurre Luber, MD, orthopedisch chirurg fellow bij het Mississippi Sports Medicine and Orthopaedic Center. “Deze studie vond een zeer hoog faalpercentage bij patiënten van 40 jaar en jonger met een hoog activiteitenniveau in ACL-afhankelijke sporten zoals tennis, basketbal, voetbal en skiën. Het zou zeker naïef zijn om te denken dat alleen de selectie van het transplantaat tot deze mislukkingen heeft geleid, we moeten ook kijken naar de operatietechniek (enkele versus dubbele bundel). Ook moeten betere uitkomstmaten worden ontwikkeld. Deze studie doet echter zeker vragen rijzen over de geldigheid van het gebruik van kadaverweefsel in deze subgroep van patiënten.”
De ACL is een van de belangrijkste stabiliserende ligamenten van de knie. Hij ligt in het midden van het kniegewricht en loopt van het dijbeen naar het scheenbeen door het midden van de knie. Een scheuring van de ACL treedt meestal op bij een plotselinge richtingsverandering. Om een gescheurde ACL te herstellen, vervangt een chirurg de beschadigde gewrichtsband door een nieuwe, afkomstig van een kadaver of van het lichaam van de patiënt zelf. Typisch wordt ofwel het kniepeesbot of de hamstringpezen gebruikt.
In de studie werden 64 patiënten van 40 jaar of jonger met een hoog activiteitenniveau die een ACL-reconstructie ondergingen met een vervangend ligament van een kadaver, gedurende minimaal twee jaar gevolgd. Falen van de ACL-reconstructie werd gedefinieerd als het nodig hebben van een tweede reconstructie als gevolg van letsel, falen van het transplantaat of slechte scores op een combinatie van orthopedische uitkomstmaten. Uit de studie bleek dat bij 15 (23,4 procent) van de 64 patiënten de ACL-reconstructie mislukte, zoals gedefinieerd in de studie.
“Dit mislukkingspercentage in deze jonge, actieve populatie is buitengewoon hoog in vergelijking met een eerdere studie die keek naar mislukkingspercentages van kadaververvangende ligamenten bij patiënten ouder dan 40 jaar,” aldus corresponderend auteur Dr. Gene Barrett. “In de oudere groep was het uitvalpercentage 2,4 procent. Dus hoewel er duidelijke voordelen zijn van het gebruik van kadaverligamenten, zoals het vermijden van een tweede operatieplaats op de patiënt, een snellere terugkeer naar het werk en minder postoperatieve pijn, kan het voor een jonge patiënt die zeer actief is, niet de juiste keuze zijn.”