Niemand wint op Valentijnsdag. De feestdag brengt iedereen in een ongemakkelijke situatie.
Als je niemand hebt, is het een onophoudelijke en onnodige herinnering aan je eenzaamheid. Als je iemand ziet, maar het is nog niet serieus, dan heb je deze ongemakkelijke, “Moet ik iets zeggen? Moet ik het niet doen?” situatie waarin je bang bent dat wat je ook doet, het de verkeerde indruk zal wekken. En als je een relatie hebt, dan zijn er allerlei verhoogde verwachtingen voor chocolade en etentjes en kaarsen en violen en puppy’s en andere onzin, die in het beste geval geforceerd overkomt en in het slechtste geval volkomen onoprecht is.
Sorry, maar romantiek is een beetje als een scheet: als je het moet forceren, dan wordt het klote. Laat het er gewoon uit komen.
Dit gezegd hebbende, te midden van de zeeën van bloemen en pony’s, maak ik er wel een punt van om elk jaar op Valentijnsdag wat datingadvies te schrijven. Meestal is het ook een vrij brutaal datingadvies. Noem het mijn kleine traditie.
In voorgaande jaren schreef ik een how-to gids over fatsoenlijk uit elkaar gaan. Het jaar daarvoor schreef ik een droge theoretische uitleg over waarom behoeftig gedrag je afschuwelijk onaantrekkelijk maakt voor iedereen binnen een straal van vijf mijl.
Dus laten we de traditie in ere houden. Dit jaar kom ik tot de kern van de zaak: Waarom mensen die eeuwig single zijn en het niet willen zijn… eeuwig single zijn en het niet willen zijn.
A.K.A, de “Waarom niemand van je houdt” post.
(Ouch.)
(Ik maak maar een grapje, *ik* hou van je.
(OK, niet echt.)
Dus kruip lekker onderuit op de bank in een lekkere joggingbroek, pak een bak ijs en een verse doos Kleenex – je weet wel, zoals je elk weekend doet – en maak je klaar om een waarheidsslag in je gezicht te krijgen. Ja, je weet dat je het lekker vindt.
Je respecteert jezelf niet
Het respect en de bewondering die je van anderen krijgt, is evenredig aan het respect dat je van jezelf krijgt. Als jij mentaal, emotioneel en fysiek voor jezelf zorgt, dan zullen anderen zich aangetrokken voelen tot het vooruitzicht om mentaal, emotioneel en ja, fysiek (giggity) voor jou te zorgen.
Geloof je me niet?
Probeer het eens een maand. Zorg goed voor uzelf. Doe aan lichaamsbeweging en eet goed. Slaap ’s nachts goed. Werk hard en plan vooruit. Wees sociaal. Elimineer slechte gewoonten. Spreek zonder remmingen over je ideeën en verwacht niets terug. Genees kanker. Deel dingen gebaseerd op het plezier van het delen. Streef anderen na uit oprechtheid en niet uit verplichting of wanhoop. Accepteer geen oordelen van uzelf of anderen. Vat afwijzing niet persoonlijk op. Red een puppy uit een brandend gebouw. In plaats van de wereld te zien in termen van rangorde en competitie, kies ervoor om de wereld te zien in termen van compatibiliteit en incompatibiliteit. Neem het dan als je taak om de compatibiliteit te vinden.
Probeer het eens een maand en kijk wat er gebeurt.
Ik besef dat het niet gemakkelijk is. Maar dat is juist het punt. Een emotioneel functionele menselijke volwassene zijn is eigenlijk een moeilijke onderneming. Maar als je wilt daten met een emotioneel functionele volwassene, dan moet je een emotioneel functionele volwassene zijn. Het is een radicaal idee, ik weet het.
Je hebt absurde verwachtingen
Er zijn twee nieuwe dating stereotypen die deze generatie zijn opgedoken. Ze zijn:
- De man die dik, kalend, onderbezet, asociaal, onhygiënisch is, die zijn appartement decoreert met zijn verzameling originele, mint-condition, Star Wars actiefiguren (allemaal in vechthouding), die zijn weekenden verdiept in Manga stripboeken en internetporno, en die vervolgens eeuwig gefrustreerd is dat elke vrouw die hij leuk vindt op de een of andere manier niet in staat is om al zijn geweldige kwaliteiten te waarderen. Hij komt dan tot de conclusie dat er – kennelijk – iets vreselijk mis is met de vrouwen in de wereld.
- De modieuze, mooie, 30-iets, carrièrevrouw die zich wil settelen, maar ondanks dat ze elke avond van de week afspraakjes in de rij heeft, klaagt ze dat er “geen goede mannen te vinden zijn.” De laatste man met wie ze uitging was accountant, speelde tennis en sprak Frans. Maar ze dumpte hem omdat hij slechte vingernagels had en niet naar de business school wilde. De man daarvoor won de Nobelprijs voor scheikunde, maar ze dumpte hem omdat scheikunde toch al zo’n onpraktisch beroep is – ik bedoel, echt, krijg een idee!
De man voelt zich gerechtigd om met iedereen uit te gaan, ondanks het feit dat hij in principe niets op tafel brengt in een intieme/seksuele relatie. De vrouw brengt iets op tafel, maar voelt zich gerechtigd om uit te gaan met iemand die alles op tafel brengt in een intieme/seksuele relatie.
Deze smaken van misleidende verwachtingen komen neer op perfectie – mensen die perfectie in anderen verwachten en mensen die verwachten dat anderen de perfectie in zichzelf erkennen. Het is discutabel welke meer onverdraaglijk is.
Natuurlijk komen deze absurde verwachtingen in elk geslacht voor en nemen vele vormen aan. Ik heb ooit een vrouw ontmoet die ongezond was en overgewicht had, en die met een stalen gezicht beweerde dat ze alleen met een man uit zou gaan als hij six-pack buikspieren had (het zal je niet verbazen dat ze nog steeds vrijgezel was). Ik had een vriend op de universiteit die ooit een vrouw dumpte waar hij gek op was geweest, omdat haar smaak in films het hem onmogelijk maakte haar meningen te respecteren.
Er zijn mensen die aannemen dat elke vorm van onenigheid of ruzie een dodelijke onverenigbaarheid en een toekomst van pure ellende inluidt, dus ze maken er een eind aan. Dan zijn er mensen die verwachten dat het andere geslacht op de grond valt en om hun aandacht en genegenheid smeekt en dan echt boos en venijnig worden als ze dat niet doen. Er zijn mensen die denken dat omdat je samen een kippenmand deelde en een Tom Hanks-film keek, je nu elke dag een telefoontje schuldig bent en als dat telefoontje niet komt, gaan ze in een schreeuwende tirade.
Het is heel simpel: We hebben allemaal onze eigen onvolkomenheden. Iedereen met wie we uitgaan heeft ook zijn eigen onvolkomenheden. Intimiteit en romantiek wordt bepaald door mensen die vergelijkbare en complementaire imperfecties hebben als elkaar.
Leer de imperfecties van sommige mensen te waarderen. Leer je eigen onvolkomenheden te waarderen en te verbeteren. Anders zul je heel lang single (en boos) blijven.
Je hebt de vaardigheden voor intimiteit niet ontwikkeld
Veel mensen zijn geweldige “op papier” daters. Wat ik daarmee bedoel is dat ze regelmatig op date gaan. Ze zijn aantrekkelijk, attent, hebben een goede baan, interessante vaardigheden en hobby’s. Ze doen de diner gesprekken, ze lachen op de juiste plaatsen, ze praten over hun leven, hun familie, hun carrière, hun aspiraties, de vreemde badkamer gewoonten van hun hond. Ze doen alles en toch…
…blijft er niemand hangen.
Eindelijk stopt de telefoon met rinkelen, komen de slappe excuses, of de alomtegenwoordige, “We moeten gewoon vrienden blijven”.
Eindelijk is daten en het vinden van een partner een emotioneel proces. Mensen als deze krijgen de oppervlakte-niveau gedrag goed, maar ze nooit bezighouden met de diepte van hun emoties en verbinden waar het echte leven is. Het is als het verschil tussen het componeren van een pianoconcert en het simpelweg uitvoeren van een concert van iemand anders.
Het genereren van intimiteit in een relatie vereist emotionele investering en kwetsbaarheid. Dat betekent dat je jezelf moet blootgeven op een manier die misschien niet helemaal comfortabel is. Het betekent dat je jezelf blootgeeft. Het vereist dat je meningen en waarden deelt die mensen kunnen polariseren en afwijzingen oproepen.
Om emotionele intimiteit met anderen te creëren, moet men zich openstellen en de emoties in zichzelf ontdekken. In onze huidige cultuur worden seksuele/romantische relaties geobjectiveerd. Ze worden behandeld als vakjes op een checklist of vermeldingen op een cv. Ze worden gezien als een uitwisseling van tijd, informatie en lichaamssappen.
Maar intimiteit is iets dat organisch gebeurt door de wederzijdse uitdrukking van emoties en waarden. Het is een vakje dat niet kan worden aangevinkt. Het is een cv dat niet kan worden ingevuld. Het is onbewust en persoonlijk en onbenoembaar. En men kan die diepe intimiteit niet tot stand brengen als men niet openstaat voor die diepe emoties en waarden in zichzelf.