Tweet
Hier zijn zeven belangrijke plaatsen of locaties die grote Bijbelse gebeurtenissen vermelden.
Golgotha
Er is geen grotere gebeurtenis in de hele geschiedenis van de mensheid dan die welke plaatsvond op Golgotha en het was vanwege de grote betekenis van wat daar gebeurde dat iemand ook maar gered kon worden. Deze plaats wordt in de Schrift “Golgotha” genoemd en stond bekend als de “plaats van de schedel”. Wat daar werd getoond was de grootste demonstratie van de liefde van God die mensen ooit zullen zien. Niets had meer invloed op miljarden zielen dan het verzoenend werk van Christus aan het kruis. Jezus als het zondeloze lam van God, stierf voor zondige mensen om hen met God te verzoenen vanuit een eerder punt van afscheiding van Hem (Jesaja 59:2). Drie van de vier schrijvers van de Evangeliën noemen Golgotha bij naam (Matt 27:33; Marcus 15:22; Johannes 19:17). Dit was een Grieks woord dat “schedel” betekende en waarvan algemeen bekend was dat het net buiten de stadsmuren van Jeruzalem lag. De meeste geleerden geloven dat het zo genoemd werd omdat de kenmerken van de heuvel op een menselijke schedel leken. Het is best mogelijk dat er in de buurt een paar menselijke schedels lagen, maar het lijkt onredelijk om aan te nemen dat de heuvel daaraan zijn naam te danken heeft. Interessant genoeg komt ons woord “Golgotha” van “de schedel”, want in het Latijn wordt “schedel” (“calvāria”) vertaald in “Golgotha”. Het kruis is het scharnierpunt waarop de eeuwige bestemming van alle zielen rust.
De Hof van Eden
We kunnen de zonde pas kennen als we eerst zien waar de zonde in het menselijk DNA is binnengedrongen. De Hof van Eden was niet de eerste gebeurtenis van kosmisch verraad tegen God. Die beruchte gebeurtenis is opgeëist door Lucifer en staat tegenwoordig bekend als Satan of de Duivel. Hij probeerde de troon van God in te nemen vanwege zijn hoogmoed, maar werd uit de hemel verstoten vanwege zijn opstandigheid. Dat was de eerste zonde in de geschiedenis…maar de mensheid zou op dat gebied nog veel ervaring opdoen. Net als in Adam zondigen wij allen (2e Kor 15:52) en komen allen tekort aan Gods heerlijkheid (Rom 3:23), maar wij kunnen Adam of Eva niet de schuld geven als in de overtuiging dat als wij er waren geweest, wij niet hetzelfde gedaan zouden hebben. Sindsdien zijn wij allen in zonde geboren, zoals David onder inspiratie van God schrijft: “Ik ben in ongerechtigheid voortgebracht, en in zonde heeft mijn moeder mij verwekt” (Psalm 51:5). Job verwoordde dit feit in een retorische vraag: “Wat is de mens, dat hij rein kan zijn? Of hij, die uit een vrouw geboren is, dat hij rechtvaardig kan zijn” (Job 15:14)? Het voor de hand liggende antwoord is dat er niet eens één goed is (Rom 3:10). De zondeval en alles wat daarmee in de schepping gevallen is, zal ooit hersteld worden, maar oneindig veel beter dan de hof van Eden, omdat God zelf bij ons aanwezig zal zijn (Openb. 21:3, 22:4).
De graftombe was niet opengelaten zodat Jezus eruit kon komen; hij was opengelaten zodat ooggetuigen naar binnen konden gaan en konden zien dat hij leeg was.
De lege graftombe
De graftombe was niet opengelaten zodat Jezus eruit kon komen; hij was opengelaten zodat ooggetuigen naar binnen konden gaan en konden zien dat hij leeg was. Hij was daar niet omdat Hij uit de dood was opgewekt en deze belangrijke gebeurtenis houdt verband met onze eigen lichamelijke opstanding op een dag. De apostel Paulus schrijft over het cruciale belang van de opstanding door te vragen: “Als nu verklaard wordt dat Christus uit de doden is opgewekt, hoe kunnen sommigen van u dan zeggen dat er geen opstanding van de doden is? Maar als er geen opstanding van de doden is, dan is zelfs Christus niet opgewekt” (1Kor 15,12-13) en nog erger, “als Christus niet is opgewekt, dan is onze verkondiging tevergeefs en uw geloof tevergeefs” (1Kor 15,14). Dit is heel slecht nieuws, want “als Christus niet is opgewekt, is uw geloof vergeefs en bent u nog in uw zonden” (1Kor 15,17), maar het wordt goed nieuws genoemd, want “in feite is Christus uit de doden opgewekt, de eersteling van hen die ontslapen zijn” (1Kor 15,20). Christenen kunnen veel anders tegen begrafenissen aankijken dan mensen zonder de hoop die in Christus is gevonden, omdat het voor ons geen begraafplaats is, maar een opstandingsplaats!
Mount Moriah
Mount Moriah is een van de belangrijkste plaatsen omdat daar een van de belangrijkste gebeurtenissen plaatsvond en het een voorbode was van het komende werk van Christus op Golgotha. Sommigen geloven dat de berg Moria en Golgotha of Golgotha precies dezelfde plaats waren, maar is dit waar? We hebben daar geen afdoend bewijs van en we weten niet eens de precieze plaats van Golgotha omdat Jeruzalem zo gegroeid is. De oorspronkelijke plaats van Golgotha en de huidige berg Moria zijn waarschijnlijk ergens binnen de stadsmuren van Jeruzalem en we zullen het waarschijnlijk nooit zeker weten; althans aan deze kant van de hemel. Het belang van de berg Moria is verbonden met wat daar plaats vond. Abraham werd gevraagd zijn enige zoon, Isaak, te offeren en hem op de berg Moria aan God op te offeren. Abraham gehoorzaamde God en vlak voordat hij het mes in Izaäk stak, hield de engel van de Heer hem tegen (Gen 22:11-12). Abraham typeert wat God de Vader offerde in Zijn Zoon, Jezus, door Izaäk te offeren, maar Izaäk werd gespaard. Jezus niet. In een soort doctrinaire verklaring die de komst van Gods Zoon aankondigt, vraagt Izaäk naar het dier dat geofferd moet worden en Abraham antwoordt: “God zal voor Zichzelf zorgen voor het lam ten brandoffer, mijn zoon” (Gen 22:8). God deed precies dat (Johannes 3:16).
Bethlehem
Dit kleine en schijnbaar onbetekenende stadje Bethlehem zou niet veel aandacht trekken, behalve dan het feit dat dit de plaats is waar Jezus, de Zoon van God, in mensenvlees is getreden om mensenvlees te verlossen; althans degenen die tot bekering en geloof in Christus worden gebracht. De profeet Micha voorspelde deze dag toen hij schreef: “Maar gij, o Bethlehem Efratha, die te klein zijt om onder de clans van Juda te zijn, uit u zal mij voortkomen iemand die heerser zal zijn in Israël, wiens komst van oudsher is, van oude dagen” (Micha 5:2) en deze stad zelf is oud (Gen 35:19), maar de “ouden van dagen” is duidelijk Jezus Christus en de apostel Johannes schrijft: “het Woord is vlees geworden en heeft onder ons gewoond, en wij hebben zijn heerlijkheid gezien, een heerlijkheid als van de enige Zoon uit de Vader, vol van genade en waarheid” (Johannes 1:14).
De Exodus
Toen God Mozes riep om het volk Israël naar buiten te brengen, was dat symbolisch voor God die onze zondaars riep om de wereld van zonde te verlaten en binnen te gaan in het Beloofde Land, dat in ons geval het koninkrijk van God is. Het belangrijkste punt is dat het God was die hen uit hun Egyptische meesters bracht en door Zijn macht en tot Zijn glorie zond Hij plagen over Egypte om Farao’s hand te dwingen. Hoewel Farao steeds van gedachten veranderde (zijn hart verhardde), bleef God Egypte plagen toebrengen totdat Hij de eerstgeborenen van alle ouders, zowel dieren als mensen, wegnam. Toen werd het Pascha ingesteld, want de dood ging over Israël heen, maar niet over de Egyptenaren (Ex 12:29).
De Rode Zee
Niet lang nadat Israël Egypte had verlaten, veranderde Farao van gedachten en kwam achter de Israëlieten aan en toen hij hen vond, zaten ze gevangen bij de Rode Zee. Farao moet zeker gedacht hebben dat hij hen nu te pakken had, maar hij kon hen niet bereiken omdat de Rode Zee zich direct achter hen bevond, maar God heeft een doel met Zijn opdracht aan Israël om zijn kamp op te slaan bij de Rode Zee (Ex 14:1-2), dus zegt de Here: “Ik zal Farao’s hart verharden, en hij zal hen achtervolgen, en Ik zal heerlijkheid verkrijgen over Farao en heel zijn heir, en de Egyptenaren zullen weten dat Ik de Here ben”. En dat deden zij” (Ex 14:4). Deze epische gebeurtenis zou zo in het geheugen van de natie gebrand worden, dat eeuwen later Stefanus de Diaken ernaar verwees als onderdeel van zijn verdediging van zijn geloof in Christus (Handelingen 7:36). Tenslotte “bewoog de engel Gods, die voor de schare Israëls uitging, zich en ging achter hen staan, en de wolkkolom bewoog zich van vóór hen en stond achter hen, komende tussen de schare van Egypte en de schare van Israël. En daar was de wolk en de duisternis. En zij verlichtte de nacht, zonder dat de een de ander naderde, de gehele nacht” (Ex 14:19-20). De rest is geschiedenis… of Zijn-verhaal. God krijgt de eer voor het redden van een volk dat het niet verdiende, net zoals Hij Zijn genade en barmhartigheid over ons uitstort als regen.
Conclusie
Ik bid dat dit je heeft geholpen om alles wat God voor je heeft gedaan te waarderen…maar als God je nooit tot een tijd van bekering heeft gebracht en je nooit je vertrouwen op Christus hebt gesteld, dan heeft God alleen Zijn toorn op je te wachten (Joh. 3:36b), direct na de dood (Heb 9:27) of bij de wederkomst van de Heer om de wereld in gerechtigheid te oordelen…en in die tijd zal de Heer de kinderen van God tot Zich nemen en Hij zal in hun tegenwoordigheid zijn tot in alle tijden (Openb 21:3, 22:4).
Kijk ook eens naar deze verzameling: Bijbel Antwoorden op Vragen
Bron – Schriftcitaten komen uit De Heilige Bijbel, English Standard Version® (ESV®), copyright © 2001 by Crossway, a publishing ministry of Good News Publishers. Gebruikt met toestemming. All rights reserved.
Tagged as:Bethlehem, Bible places, Garden of Eden, Golgotha, Mount Moriah, The Empty Tomb, The Exodus, The Red Sea