Akoestiek, de wetenschap die zich bezighoudt met de productie, beheersing, overdracht, ontvangst en effecten van geluid. De term is afgeleid van het Griekse akoustos, dat “gehoord” betekent.”
Begonnen met zijn oorsprong in de studie van mechanische trillingen en de uitstraling van deze trillingen door mechanische golven, heeft de akoestiek belangrijke toepassingen gehad op bijna elk gebied van het leven. Zij is van fundamenteel belang geweest voor vele ontwikkelingen in de kunsten – waarvan sommige, vooral op het gebied van muzikale toonladders en instrumenten, plaatsvonden na langdurige experimenten door kunstenaars en pas veel later als theorie werden verklaard door wetenschappers. Zo werd veel van wat nu bekend is over bouwakoestiek eigenlijk geleerd door vallen en opstaan gedurende eeuwen van ervaring en werd het pas onlangs geformaliseerd in een wetenschap.
Andere toepassingen van akoestische technologie zijn te vinden in de studie van geologische, atmosferische en onderwaterverschijnselen. Psychoakoestiek, de studie van de fysische effecten van geluid op biologische systemen, is al interessant sinds Pythagoras in de 6e eeuw v. Chr. voor het eerst de geluiden hoorde van trillende snaren en van hamers die op aambeelden sloegen, maar de toepassing van moderne ultrasone technologie heeft pas onlangs voor enkele van de meest opwindende ontwikkelingen in de geneeskunde gezorgd. Zelfs vandaag de dag gaat het onderzoek door naar vele aspecten van de fundamentele fysische processen die betrokken zijn bij golven en geluid en naar mogelijke toepassingen van deze processen in het moderne leven.
Geluidsgolven volgen fysische principes die kunnen worden toegepast op de studie van alle golven; deze principes worden uitgebreid besproken in het artikel mechanica van vaste stoffen. Het artikel oor legt in detail het fysiologische proces van horen uit, dat wil zeggen het ontvangen van bepaalde golftrillingen en deze interpreteren als geluid.