De chemie van de hersenen, omgevingsstress en andere factoren zouden een rol spelen bij de ontwikkeling van chronische angst. Mensen met angststoornissen hebben vaak een familiegeschiedenis van angststoornissen, stemmingsstoornissen of middelenmisbruik.
Moeilijkheden zoals armoede, vroege scheiding van een ouder, familieconflicten, kritische en strenge ouders, ouders die angstig en angstig zijn, en het ontbreken van een sterk ondersteunend systeem kunnen allemaal leiden tot chronische angst.
Enkele studies tonen aan dat traumatische en stressvolle gebeurtenissen – zoals mishandeling, de dood van een geliefde, echtscheiding of baanverlies – bij kwetsbare mensen een angststoornis kunnen opwekken.
Alcoholmisbruik en drugsverslaving kunnen ook angst opwekken of verergeren.
De primaire symptomen van angststoornissen zijn angst en zorgen. Mensen met een angststoornis realiseren zich meestal dat hun angst intenser is dan de situatie rechtvaardigt, maar kunnen zich niet bevrijden van deze irrationele zorgen. Angststoornissen worden ook gekenmerkt door bijkomende emotionele en lichamelijke symptomen.
Hieronder volgen de meest voorkomende soorten angststoornissen en symptomen.Elk individu kan de symptomen echter anders ervaren.
Opgelet: omdat de symptomen van een angststoornis op andere lichamelijke of psychiatrische aandoeningen kunnen lijken, moet u naar uw arts gaan voor een diagnose.
Generaliseerde angststoornis (GAD)
Generaliseerde angststoornis (GAD) is een van de meest voorkomende angststoornissen. Mensen met GAD hebben de neiging zich voortdurend zorgen te maken en te anticiperen op onheil. Ze maken zich zorgen over hun financiën, hun gezondheid, hun werk, de gebeurtenissen in de wereld en de toekomst. Hun zorgen staan vaak niet in verhouding tot de werkelijkheid. De gegeneraliseerde angststoornis begint geleidelijk, meestal in de kindertijd of adolescentie, maar kan ook op volwassen leeftijd beginnen. Depressie in de adolescentie kan een sterke voorspeller zijn van GAD in de volwassenheid. Depressie gaat vaak samen met deze angststoornis. Het komt vaker voor bij vrouwen en komt vaak voor bij familieleden van de getroffenen. Hoewel GAD gepaard kan gaan met depressie, middelenmisbruik of een andere angststoornis, is de stoornis meestal mild. Over het algemeen voelen mensen met deze stoornis zich niet te beperkt om in een sociale omgeving of een baan te zijn. GAD treft ongeveer 5 procent van de Amerikanen in de loop van hun leven, en ongeveer 6,8 miljoen Amerikaanse volwassenen hebben het.
GAD-symptomen zijn onder meer: Chronische, overdreven zorgen, spanning en prikkelbaarheid die geen oorzaak lijken te hebben of intenser zijn dan de situatie vereist. Lichamelijke verschijnselen, zoals rusteloosheid, moeite om in slaap te vallen of te blijven, hoofdpijn, beven, stuiptrekkingen, spierspanning of zweten gaan vaak samen met deze psychische symptomen.
Paniekaanvallen en paniekstoornissen
Paniekstoornis wordt gekenmerkt door herhaalde, onverwachte paniekaanvallen – perioden van plotselinge angst en gevoelens van gevaar of naderend onheil, samen met lichamelijke symptomen. De ziekte kan gepaard gaan met depressie of andere ernstige aandoeningen, omdat de effecten op het leven van mensen niet alleen beperkt blijven tot de aanval zelf. Sommige mensen vermijden alledaagse activiteiten zoals autorijden of winkelen, uit angst om een paniekaanval te krijgen in een potentieel gevaarlijke omgeving. Anderen vermijden elke andere omgeving waar ze in het verleden zo’n aanval hebben gehad.
De symptomen van paniekstoornissen zijn onder meer: Herhaalde, onverwachte paniekaanvallen – perioden van plotselinge angst en gevoelens van gevaar of naderend onheil, samen met lichamelijke symptomen zoals hartkloppingen, pijn op de borst, licht gevoel in het hoofd of duizeligheid, misselijkheid, kortademigheid, gevoelens van dreigend gevaar, trillen of beven, verstikking, angst om dood te gaan, zweten, gevoelens van onwerkelijkheid, gevoelloosheid of tintelingen, opvliegers of koude rillingen, en een gevoel van gek worden. Paniekaanvallen komen zonder waarschuwing en duren meestal 15-30 minuten. Omdat veel symptomen van paniekstoornis lijken op die van ziekten zoals hartaandoeningen, schildklierproblemen en ademhalingsstoornissen, brengen mensen met paniekstoornis vaak meerdere bezoeken aan spoedeisende hulp of dokterspraktijken, in de overtuiging dat ze een levensbedreigende ziekte hebben.
Obsessief-compulsieve stoornis (OCD)
Mensen met OCD worden geplaagd door hardnekkige, steeds terugkerende gedachten die overdreven angsten of zorgen weerspiegelen. Typische obsessies zijn onder meer bezorgdheid over besmetting met ziektekiemen of angst om zich onbehoorlijk te gedragen of gewelddadig op te treden. De obsessies kunnen ertoe leiden dat iemand een ritueel of routine gaat uitvoeren, zoals handen wassen, zinnen herhalen of hamsteren.
OCD-symptomen zijn onder meer: Obsessieve gedachten en ritualistisch gedrag. Veel voorkomende obsessies zijn: voortdurende, irrationele zorgen over vuil, bacteriën of besmetting; knagende gevoelens dat er iets ergs zal gebeuren als bepaalde voorwerpen niet op de juiste plaats, in de juiste positie of in de juiste volgorde liggen; angst dat iemands negatieve of godslasterlijke gedachten of beelden persoonlijk letsel of letsel aan een dierbare zullen toebrengen; preoccupatie met het kwijtraken of weggooien van voorwerpen met weinig of geen waarde; en obsessieve gedachten over het per ongeluk of opzettelijk verwonden van een andere persoon.
Komende dwanghandelingen zijn het herhaaldelijk wassen van de handen, het nemen van een bad of het schoonmaken van huishoudelijke voorwerpen, vaak uren achtereen; het meerdere tot honderden keren per dag controleren of de deuren op slot zijn, de kachel uit staat, de stekker van de haardroger uit het stopcontact is, enz.
Obsessies en rituelen kunnen iemands normale routine, schoolwerk, baan, familie of sociale activiteiten aanzienlijk verstoren. Vele uren per dag kunnen worden besteed aan obsessieve gedachten en het uitvoeren van rituelen, zodat normale concentratie en het uitvoeren van dagelijkse functies erg moeilijk worden.
Kinderen kunnen ook lijden aan OCD, maar in tegenstelling tot volwassenen beseffen kinderen met OCD niet dat hun obsessies en dwanghandelingen buitensporig en ritualistisch zijn.
Sociale angststoornis (SAD) wordt gekenmerkt door extreme angst om door anderen te worden beoordeeld of zich zo te gedragen dat men zich in verlegenheid kan brengen of belachelijk kan worden gemaakt. Deze intense angst kan leiden tot het vermijden van sociale situaties. Angst om op te treden (beter bekend als plankenkoorts) is de meest voorkomende vorm van sociale fobie. Sociale fobie is momenteel naar schatting de op twee na meest voorkomende psychiatrische stoornis in de Verenigde Staten.
Sociale angststoornis symptomen: Extreme angst om door anderen te worden beoordeeld of zich te gedragen op een manier die verlegenheid of spot kan veroorzaken. Specifieke SAD-symptomen zijn onder meer blozen, zweten, beven, misselijkheid, snelle hartslag, duizeligheid en hoofdpijn. Sommige mensen kunnen een intense angst hebben voor één enkele sociale omstandigheid of prestatie, zoals het houden van een toespraak, een gesprek met een verkoper of het voeren van een telefoongesprek, maar zich perfect op hun gemak voelen in andere sociale omgevingen. Anderen kunnen een meer algemene vorm van SAD hebben, variërend van gedragingen zoals angstig worden in een verscheidenheid van routines, tot vastklampend gedrag en het gooien van driftbuien. Deze intense angst kan leiden tot het vermijden van sociale situaties.
Fobieën
Een fobie is een onrealistische of overdreven angst voor een specifiek object, activiteit of situatie die in werkelijkheid weinig tot geen gevaar oplevert. Veel voorkomende fobieën zijn angst voor dieren zoals slangen en spinnen, vliegangst en hoogtevrees. In het geval van een ernstige fobie kan men tot het uiterste gaan om het gevreesde te vermijden.
Fobiesymptomen: Specifieke fobieën worden gekenmerkt door sterke, irrationele, onwillekeurige angstreacties op een bepaald voorwerp, een bepaalde plaats of een bepaalde situatie. De reacties op deze angsten leiden ertoe dat het individu de confrontatie met gewone, alledaagse situaties vreest, of ze helemaal vermijdt, ook al weten ze logischerwijs dat er geen gevaar dreigt. De angst slaat nergens op, maar niets lijkt hem te kunnen stoppen. Bij confrontatie met de gevreesde situatie kan iemand met een fobie zelfs een paniekaanval krijgen.
Posttraumatische stressstoornis (PTSS)
PTSD kan volgen op een blootstelling aan een traumatische gebeurtenis, zoals een seksuele of lichamelijke aanranding, het getuige zijn van een sterfgeval, de onverwachte dood van een dierbare of een natuurramp. Onderzoekers weten nu dat iedereen, zelfs kinderen, PTSS kan ontwikkelen als ze een traumatische gebeurtenis hebben meegemaakt, er getuige van zijn geweest of eraan hebben deelgenomen – vooral als de gebeurtenis levensbedreigend was.
TSD-symptomen: Mensen met PTSS vermijden meestal situaties die hen herinneren aan de traumatische gebeurtenis, omdat ze intense angst of zelfs paniekaanvallen uitlokken. PTSS wordt gekenmerkt door drie hoofdtypen symptomen, waaronder: herbeleving van het trauma door indringende verontrustende herinneringen aan de gebeurtenis, flashbacks en nachtmerries; emotionele gevoelloosheid en vermijding van plaatsen, mensen en activiteiten die aan het trauma herinneren; en verhoogde opwinding, waaronder slaap- en concentratieproblemen, zich springerig voelen en gemakkelijk geïrriteerd en boos worden.
Herinnering: Omdat de symptomen van een angststoornis kunnen lijken op andere lichamelijke of psychiatrische aandoeningen, moet u naar uw arts gaan voor een diagnose.