Wat is Bell’s Palsy?
Bell’s Palsy, ook bekend als idiopathische aangezichtsverlamming, is een vorm van tijdelijke aangezichtsverlamming of zwakte aan één kant van het gezicht. Het is het gevolg van een disfunctie van de hersenzenuw VII (gezichtszenuw) die de spieren aan één kant van het gezicht aanstuurt, waaronder de spieren die het knipperen en sluiten van de ogen en gezichtsuitdrukkingen zoals glimlachen regelen. (Er zijn 12 paar hersenzenuwen, herkenbaar aan Romeinse cijfers.) De aangezichtszenuw geeft ook zenuwimpulsen door aan de traanklieren, de speekselklieren en de spieren van een klein botje in het midden van het oor. De aangezichtszenuw geeft ook de smaaksensaties van de tong door.
Bell’s palsy is de meest voorkomende oorzaak van aangezichtsverlamming, hoewel de precieze oorzaak onbekend is. In het algemeen treft de Bell’s palsy slechts één kant van het gezicht; in zeldzame gevallen kan het echter beide kanten aantasten. De symptomen treden plotseling op na een periode van 48 tot 72 uur en beginnen meestal na een paar weken te verbeteren, met of zonder behandeling, met een herstel van sommige of alle gezichtsfuncties binnen zes maanden. In sommige gevallen duurt de resterende spierzwakte langer of kan deze permanent zijn.
top
Wat zijn de symptomen?
Omdat de aangezichtszenuw zoveel functies heeft en zo complex is, kan beschadiging van de zenuw of een verstoring in de functie ervan tot veel problemen leiden. De symptomen van Bell’s palsy kunnen van persoon tot persoon verschillen en variëren in ernst van lichte zwakte tot totale verlamming. Het meest voorkomende symptoom is plotselinge zwakte van één kant van het gezicht. Andere symptomen zijn een hangende mond, kwijlen, het onvermogen om de ogen te sluiten (waardoor het oog droog wordt) en overmatig tranen in één oog. Mensen kunnen ook aangezichtspijn of een abnormaal gevoel, veranderde smaak en intolerantie voor hard geluid hebben. Meestal leiden deze symptomen tot een aanzienlijke vervorming van het gezicht.
top
Wat veroorzaakt Bell’s Palsy?
De oorzaak van Bell’s Palsy is onbekend. Zwelling en ontsteking van de hersenzenuw VII wordt gezien bij mensen met Bell’s palsy.
De meeste wetenschappers geloven dat reactivering van een bestaande (sluimerende) virale infectie de aandoening kan veroorzaken. Verminderde immuniteit als gevolg van stress, slaaptekort, fysiek trauma, lichte ziekte of auto-immuun syndromen worden voorgesteld als de meest waarschijnlijke triggers. Wanneer de aangezichtszenuw opzwelt en ontstoken raakt als reactie op de infectie, veroorzaakt dit druk in het Fallopian kanaal (een benig kanaal waardoor de zenuw naar de zijkant van het gezicht loopt), wat leidt tot de beperking van bloed en zuurstof naar de zenuwcellen. In sommige milde gevallen, waarbij het herstel snel verloopt, is er alleen schade aan de myelineschede (de vettige bekleding die als isolatie van de zenuwvezels fungeert).
Verschillende andere aandoeningen kunnen ook gezichtsverlamming veroorzaken, bijvoorbeeld een hersentumor, beroerte, myasthenia gravis, en de ziekte van Lyme. Als er geen specifieke oorzaak kan worden vastgesteld, kan de aandoening worden gediagnosticeerd als Bell’s palsy.
top
Wie loopt risico?
Bell’s palsy treft elk jaar ongeveer 40.000 mensen in de Verenigde Staten. Het kan iedereen van elk geslacht en elke leeftijd treffen, maar de incidentie lijkt het hoogst te zijn in de leeftijdsgroep van 15- tot 45-jarigen. Risicofactoren voor Bell’s verlamming zijn onder meer zwangerschap, zwangerschapsvergiftiging, obesitas, hoge bloeddruk, diabetes en aandoeningen van de bovenste luchtwegen.
top
Hoe wordt de diagnose gesteld?
De diagnose Bell’s verlamming wordt gesteld op basis van de klinische presentatie – acute zwakte of verlamming van de aangezichtszenuw aan één kant van het gezicht met begin in minder dan 72 uur – en door andere mogelijke oorzaken van aangezichtsverlamming uit te sluiten. Er is geen specifieke laboratoriumtest om de diagnose van de aandoening te bevestigen.
In het algemeen zal een arts het individu onderzoeken op zwakte in het boven- en ondergezicht. In de meeste gevallen treedt deze zwakte op in zowel de bovenste als onderste gezichtsspieren, met inbegrip van het voorhoofd, ooglid, en/of de mond. Routinematig laboratorium- of beeldvormend onderzoek is in de meeste gevallen niet nodig, maar soms kan het helpen om de diagnose te bevestigen of andere ziekten uit te sluiten die gezichtszwakte kunnen veroorzaken. Een test genaamd elektromyografie (EMG, waarbij zeer dunne draadelektroden in een spier worden ingebracht om veranderingen in elektrische activiteit te beoordelen die optreden tijdens beweging en wanneer de spier in rust is) kan de aanwezigheid van zenuwbeschadiging bevestigen en de ernst en de mate van zenuwbetrokkenheid bepalen. Bloedonderzoek kan soms helpen bij het diagnosticeren van andere gelijktijdige problemen zoals diabetes en bepaalde infecties. Diagnostische beeldvorming met behulp van magnetische resonantie beeldvorming (MRI) of een computertomografie (CT) scan kan andere structurele oorzaken van druk op de aangezichtszenuw uitsluiten (zoals een slagader die de zenuw samendrukt) en ook de andere zenuwen controleren.
top
Hoe wordt het behandeld?
Bij personen met een nieuw ontstane Bell’s palsy zijn steroïden zeer waarschijnlijk effectief en kunnen ze de waarschijnlijkheid van herstel van de functie van de aangezichtszenuw vergroten. In de meeste gevallen moet, indien mogelijk, binnen 72 uur na het begin van de symptomen worden begonnen met orale steroïden, om de kans op een goed herstel van de gezichtsfunctie te vergroten. Sommige personen met co-existente aandoeningen kunnen niet goed reageren op steroïden of niet in staat zijn deze te gebruiken. Antivirale middelen (naast steroïden) zouden de waarschijnlijkheid van herstel van de gezichtsfunctie kunnen verhogen, hoewel het voordeel ervan niet duidelijk is vastgesteld. Pijnstillers zoals aspirine, acetaminophen, of ibuprofen kunnen de pijn verlichten. Vanwege de mogelijke wisselwerking tussen geneesmiddelen moeten mensen die geneesmiddelen op recept gebruiken, altijd met hun arts overleggen voordat zij geneesmiddelen zonder recept gebruiken.
Een andere belangrijke factor bij de behandeling is oogbescherming. Door de Bell’s palsy kan het ooglid niet meer goed knipperen, waardoor het oog blootgesteld wordt aan irritatie en uitdroging. Het oog vochtig houden en beschermen tegen vuil en letsel, vooral ’s nachts, is belangrijk. Smerende oogdruppels, zoals kunsttranen of oogzalf of -gels, en oogpleisters zijn ook effectief.
Andere therapieën zoals fysiotherapie, gezichtsmassage of acupunctuur kunnen een mogelijke kleine verbetering van de gezichtszenuwfunctie en -pijn geven.
In het algemeen is decompressiechirurgie voor Bell’s palsy – het verlichten van de druk op de zenuw – controversieel. In zeldzame gevallen kan cosmetische of reconstructieve chirurgie nodig zijn om misvormingen te verminderen en schade te corrigeren, zoals een ooglid dat niet volledig wil sluiten of een scheve glimlach.
top
Wat is de prognose?
De prognose voor personen met Bell’s palsy is over het algemeen zeer goed. Klinische tekenen van verbetering treden spontaan op binnen drie weken in 85 procent van de gevallen, en de meeste mensen krijgen uiteindelijk een normale gezichtsfunctie terug. Sommige mensen kunnen een lichte restzwakte in het gezicht hebben of matige tot ernstige gezichtsstoornissen vertonen. Bell’s palsy kan gevolgen hebben van een eerdere verwonding of aandoening, zoals onwillekeurige mondbewegingen bij het proberen te knipperen met de ogen of onvolledig herstel van de gezichtsspierzwakte met als gevolg problemen met spreken of het vormen van woorden (dysarthrie).
top
Wat voor onderzoek wordt er gedaan?
De missie van het National Institute of Neurological Disorders and Stroke (NINDS) is om te zoeken naar fundamentele kennis over de hersenen en het zenuwstelsel en om de kennis te gebruiken om de last van neurologische ziekten te verminderen. Het NINDS is een onderdeel van de National Institutes of Health (NIH), de belangrijkste ondersteuner van biomedisch onderzoek in de wereld.
De NINDS voert een uitgebreid basiswetenschappelijk onderzoeksprogramma uit en ondersteunt dit om meer inzicht te krijgen in de werking van het zenuwstelsel en de oorzaken waardoor het systeem soms fout gaat, wat leidt tot disfunctie. Een deel van dit onderzoeksprogramma richt zich op het leren van meer over de omstandigheden die leiden tot zenuwbeschadiging en de omstandigheden die letsel en schade aan zenuwen veroorzaken.
Bij één onderzoeksproject bestuderen wetenschappers bijvoorbeeld twee genen om de moleculaire mechanismen te identificeren die betrokken zijn bij de regeneratie van zenuwprojecties (axonen) naar hun oorspronkelijke doelen. Een beter inzicht in de regeneratie van perifere zenuwen kan leiden tot manieren om zenuwbeschadiging en -letsels te voorkomen. Aanvullende projecten zijn gericht op het identificeren van de mechanismen en gevolgen van neuro-inflammatie op de functie van perifere zenuwen.
De kennis die uit dit onderzoek wordt verkregen, kan wetenschappers helpen de definitieve oorzaak van Bell’s palsy te vinden, wat leidt tot de ontdekking van nieuwe effectieve behandelingen voor de aandoening.
top
Waar kan ik meer informatie krijgen?
Voor meer informatie over neurologische aandoeningen of onderzoeksprogramma’s die worden gefinancierd door het National Institute of Neurological Disorders and Stroke, kunt u contact opnemen met het Brain Resources and Information Network (BRAIN) van het instituut op:
BRAIN
P.O. Box 5801
Bethesda, MD 20824
800-352-9424
Informatie is ook verkrijgbaar bij de volgende organisaties:
National Organization for Rare Disorders (NORD)
55 Kenosia Avenue
Danbury, CT 06810
[email protected]
Tel: 203-744-0100; Voicemail: 800-999-NORD (6673)
Fax: 203-798-2291
National Library of Medicine
National Institutes of Health/DHHS
8600 Rockville Pike
Bethesda, MD 20894
301-594-5983
888-346-3656
“Bell’s Palsy Fact Sheet”, NINDS, Publicatiedatum juni 2018.
NIH Publication No. 18-NS-5114
Terug naar: Informatiepagina over Bell’s Palsy
Zie een lijst van alle NINDS-aandoeningen
Publicaciones en Español
Parálisis de Bell
top
Prepared by:
Office of Communications and Public Liaison
National Institute of Neurological Disorders and Stroke
National Institutes of Health
Bethesda, MD 20892
NINDS gezondheidsgerelateerd materiaal wordt alleen ter informatie verstrekt en vertegenwoordigt niet noodzakelijkerwijs de goedkeuring door of een officieel standpunt van het National Institute of Neurological Disorders and Stroke of enige andere federale instantie. Advies over de behandeling of verzorging van een individuele patiënt dient te worden verkregen door consultatie van een arts die deze patiënt heeft onderzocht of bekend is met de medische voorgeschiedenis van deze patiënt.
Alle door de NINDS gepubliceerde informatie behoort tot het publieke domein en mag vrijelijk worden gekopieerd. Creditering naar de NINDS of de NIH wordt op prijs gesteld.
top