door Isabel Thottam 
Als je jezelf op het internet hebt gevonden met termen als, “bestaat liefde?” of “is liefde echt?” dan vraag je je misschien af hoe je je voelt ten opzichte van iemand. Maar “liefde” is moeilijk te definiëren omdat het nogal dubbelzinnig is en we het allemaal op verschillende manieren kunnen ervaren en uitdrukken. Sommigen van ons zien het misschien als iets dat in de sterren geschreven staat of als louter lust en aantrekkingskracht, terwijl anderen het zien als een intens, krachtig gevoel of een soort chemie die ze voelen bij een andere persoon.
Het is een opwindend gevoel en iets waar we allemaal naar lijken te streven – maar bestaat het of is het een sociaal contrast waarvan we moeten geloven dat het echt is?
Om te begrijpen of liefde echt bestaat, kunnen we naar de wetenschap kijken om te zien wat er met ons lichaam gebeurt als we dat gevoel ervaren dat we allemaal liefde noemen. Als liefde echt bestaat, is dit wat er in ons lichaam gebeurt als we dat intense gevoel hebben.
Het gebeurt in je hersenen, niet in je hart.
In tegenstelling tot wat we graag zeggen en geloven, vindt het gevoel van liefde niet in ons hart plaats, althans niet wetenschappelijk gezien. In plaats daarvan gebeurt het in onze hersenen wanneer we hormonen (oxytocine, dopamine, adrenaline, testosteron, oestrogeen en vasopressine) vrijmaken die een mix van gevoelens creëren: euforie, plezier of binding.
Onze emoties bevinden zich in de temporale kwab van onze hersenen, in het limbisch systeem, met de amygdala in het centrum. Dit is waar onze hersenen hormonen verwerken en emoties losmaken, zoals angst, woede, verlangen en liefde.
Sommigen noemen oxytocine het “liefdeshormoon”, omdat het wordt geassocieerd met gevoelens van gehechtheid en hechting.
Verliefdheid is vergelijkbaar met verslaving
Sommige wetenschappers vergelijken verliefdheid met de ervaringen die een drugsverslaafde doormaakt, vanwege de vergelijkbare hoeveelheden dopamine die vrijkomen. Als je verliefd wordt, laten je hersenen het hormoon vrij en voel je een kick die vergelijkbaar is met de kick die je krijgt als je een shot cocaïne neemt.
Net als bij cocaïne raken je hersenen verslaafd aan het belonende gevoel van “liefde” en willen ze de bron ervan in de buurt houden, vandaar dat je hevig verliefd (of smoorverliefd) kunt worden op een ander persoon. En als je iemand van wie je houdt verliest of het uitmaakt, zal je lichaam een ontwenning ervaren.
Dus bestaat liefde?
Liefde is moeilijk te definiëren, want wat sommige mensen liefde noemen, noemen anderen verliefdheid. Terwijl sommigen zeggen dat het een biologische constructie is waarmee we allemaal geboren worden, zeggen anderen dat liefde een sociale constructie is, ontworpen door de media.
De wetenschappelijke studie naar liefde is nog steeds gaande, omdat er nog geen hard bewijs is om te bepalen of liefde nu wel of niet echt is – of dat het gewoon verzonnen is en alleen in onze gedachten bestaat. Maar wat we wel kunnen zeggen is dat wanneer er onderzoek wordt gedaan naar deze gevoelens van liefde, onderzoekers ontdekken dat delen van onze hersenen en het beloningssysteem daarvan actief zijn.