Betekenis van de huismascottes van Zweinstein in “Harry Potter”

Bryony is een Slytherclaw en vindt het leuk om haar liefde voor Harry Potter te uiten door middel van verschillende creatieve media en fan discussies.

Waarom brult de leeuw voor Gryffindor?

Dieren spelen een belangrijke rol in J.K. Rowling’s Harry Potter serie. Ze worden getoond in talloze vormen, van animagi, tot mythische beesten, tot een patronus. Ze zijn symbolen van bescherming, angst, en vooral symbolen van magie.

Het is Professor McGonagall, in de vorm van een kat, die ons voor het eerst laat kennismaken met de wereld van de magie. Wanneer oom Vernon op weg is naar zijn werk “merkte hij het eerste teken van iets eigenaardigs op – een kat die een kaart las”.1

Dieren vertegenwoordigen ook de vier huizen van Zweinstein: Gryffindor, Hufflepuff, Ravenclaw, en Slytherin. Rowling heeft niet zomaar een dier gekozen om deze huizen te mascotten; elk dier is duidelijk met zorg gekozen, om de studenten in deze huizen te weerspiegelen. Dus waarom brult de leeuw voor Gryffindor, en houdt de das van Hufflepuff? Why does the eagle soar for Ravenclaw, and the snake sing for Slytherin? In this article, I go over why Rowling felt these animals were the perfect match for their houses by investigating the mythologies behind them.

To understand why these animals were chosen, we must first identify the traits of each house. When Harry first arrives at Hogwarts, the sorting hat bursts into song:

You might belong in Gryffindor,

Where dwell the brave of heart,

Their daring, nerve, and chivalry

Set Gryffindors apart;2

Bravery is the standout trait of a Gryffindor, as can be seen by Harry’s willingness to fight Voldemort, even though Harry is just a little boy. Ron toont ook moed in de tovenaarsschaakpartij; hij begrijpt dat ze “wat offers moeten brengen, “3 en laat zich door de koningin inpalmen.

Gryffindors kunnen worden vergeleken met Richard Leeuwenhart. Zoals de titel suggereert, worden leeuwen niet alleen als dapper beschouwd, maar ook als een koninklijke figuur. Leeuwen staan bekend als de “koning der dieren”, en Gryffindor, waarvan de kleuren rood en goud koninklijkheid betekenen, wordt voorgesteld als het heersende huis omdat het het huis is van de drie hoofdrolspelers. Het beroemde kinderrijmpje De leeuw en de eenhoorn is een allegorie voor de koningen van Engeland en Schotland die vechten om de kroon, wat direct vergeleken kan worden met de wedstrijd om de huisbeker op Zweinstein: wie wint wordt het heersende huis. Het rijmpje stelt dat “de leeuw de eenhoorn versloeg,” en inderdaad, vanaf het eerste boek van de serie, wint Gryffindor de beker.

Gryffindor staat ook bekend om zijn ridderlijkheid en het hooghouden van wat juist is. In de mythologie heeft de leeuw de reputatie het kwaad niet te dulden4, zoals blijkt uit de Hindoe-mythe. De godin Durga rijdt op de rug van een leeuw en verslaat een demonische buffel met een zwaard, net als het zwaard dat wordt gehanteerd door de oprichter van het huis, Godric Gryffindor; Harry zou later de basilisk met het wapen doden. Zoals elk wapen betekenen zwaarden geweld, en hoewel leeuwen als ridderlijk worden beschouwd, staan zij ook bekend om hun “oorlogszuchtige aard “5 als gevolg van hun wreedheid. Ze hebben een kort lontje, wat ook te zien is bij Harry, want hij ontploft vaak tegen zijn vrienden en leraren als hij boos is. Het is geen verrassing, gezien alle onrust waar hij mee te maken heeft, maar het toont aan dat er met Gryffindors, net als met de leeuw, niet te spotten valt. Peter Pettigrew, bijvoorbeeld, was bedoeld als de vriend van James Potter, maar omdat hij zwak was, verraadde Peter James door de kant van Voldemort te kiezen, zodat hij sterker kon worden.

Kracht is belangrijk voor Gryffindors omdat ze veel trots hebben; Ron Wemel, bijvoorbeeld, schaamt zich voor het feit dat hij arm is en wil geen liefdadigheid omdat hij het als vernederend beschouwt. Het is dan ook intrigerend dat leeuwen in een trots leven, omdat het woord hun aard weerspiegelt.

Teruggaand tot het oude Griekenland, zijn leeuwen een symbool van kracht. Volgens Matthews “is de kracht van de leeuw een symbool dat de mens voortdurend voor zichzelf probeert te winnen, vanaf de heldendaden van Hercules en de Leeuw van Nemean. “6 Hercules’ grote kracht en temperament brachten hem vaak in de problemen; hij werd door Hera tot razernij gedreven, doodde zijn eigen kinderen en ging als verlossing twaalf taken vervullen, waaronder het verslaan van de machtige Leeuw van Nemean. Hierdoor wint hij aan kracht en respect.

Zowel Harry Potter als Neville Longbottom lijken op de Hercules uit de Disneyfilm Hercules (Musker & Clements 1997) omdat ook hun ouders hen op zeer jonge leeftijd zijn ontnomen. Als gevolg daarvan zijn ze ontdaan van magie. Terwijl Neville magisch wordt uitgedaagd, groeit Harry op zonder te weten dat hij een tovenaar is, net zoals Disney’s Hercules niet weet dat hij een god is. Hercules krijgt zijn status terug door Hades te verslaan, net zoals Harry en Neville hun kracht als tovenaars bewijzen door tegen Voldemort te vechten.

Samas, de Akkadische god van “waarheid, gerechtigheid en rechtschapenheid “7 wordt belichaamd als de leeuwenman. Ook nu nog is de leeuw een figuur van rechtvaardigheid, zoals blijkt uit zijn verschijning op het embleem van het Crown Court. In de mythologie helpt Samas koning Etna een adelaar te bevrijden die door een slang is gevangen. Zelfs voor Harry Potter hebben de leeuw, de adelaar en de slang – allemaal dieren die de huizen van Zweinstein vertegenwoordigen – een gedeelde geschiedenis. En net zoals de leeuw en de slang tegenover elkaar staan in het verhaal van Koning Etna, zijn Gryffindor en Slytherin constante rivalen.

Hoewel leeuwen en Gryffindors beide bewonderenswaardige kwaliteiten hebben, is er één ondeugd die ze delen: luiheid. Leeuwen slapen tot wel achttien uur per dag; deze afkeer van inspanning zien we ook bij Fred, George, en Ron Wemel, die veel liever rommelen of slapen, dan hun huiswerk maken. Of course, there is the studious Hermione Granger, but she is just like a mother lioness that goes out hunting and looking after her cubs, while the males sleep, eat, and show off male bravado.

Hufflepuff is similar to Gryffindor in that they value justice, but they hold up this principle mainly through loyalty, as can be seen in the sorting hat’s song:

You might belong in Hufflepuff,

Where they are just and loyal,

Those patient Hufflepuffs are true

And unafraid of toil;8

Although the badger does not have such a widely reported history as the lion, there are still many examples of how they fit the Hufflepuff mentality. Dassen komen het meest voor in de kinderliteratuur; het meest bekend is waarschijnlijk Kenneth Grahame’s The Wind In The Willows (1908). We kunnen duidelijk zien hoe loyaal Das is aan zijn vrienden; hoe hard Toad zijn geduld ook op de proef stelt, Badger blijft proberen om Toad van motormanie te bevrijden. Badger blijft de hele nacht op om Toad in de gaten te houden en riskeert zijn leven als hij de confrontatie aangaat met de wezels die Toad Hall hebben overgenomen. Ook Carlo Kannewasser helpt zijn vrienden; in Harry Potter en de Vuurbeker helpt Carlo Harry in de tweede taak van het Toverschool Toernooi, ondanks dat hij concurrenten is, en later biedt hij hem zelfs de trofee aan. Cedric is niet geïnteresseerd in zijn eigen glorie, maar in het loyaal blijven, niet alleen aan zijn huis, maar aan de hele school.

Hufflepuffs worden ook geacht een vriendelijk en zorgzaam karakter te hebben; dit komt omdat hun stichter, Helga Hufflepuff, allesomvattend was. Terwijl de andere huizen allemaal zochten naar specifieke deugden, verklaarde zij dat ze “de boel zou onderwijzen/ en ze allemaal hetzelfde zou behandelen. “9 In The Animals of Farthing Wood (Dann, 1979), heeft Badger een “allen voor één, en één voor allen” mentaliteit, en roept zelfs op tot een “Eed van wederzijdse bescherming.”10 Badger is vooral beschermend voor de blinde Mol, dus net als Hufflepuffs zorgt hij voor de kwetsbaren.

De das is ook in de Navajo-traditie een beschermer. Volgens de legende reisde de das af naar de “gele wereld van het sprinkhaanvolk “11 , waar hij de Navajo bevrijdde uit het riet waarin ze gevangen zaten. Hier zien we hoe de kleur geel – de huiskleur van Hufflepuff – al vanaf het begin met de das wordt geassocieerd; het is ook passend dat de gemeenschappelijke ruimte van Hufflepuff zich in de kelder bevindt, aangezien hun mascotte een gravend dier is.

De Navajo hebben de verzorgende aard van de das verder geïmiteerd door hem aan te wijzen als hun medicijngeest. Dassen graven naar wortels en planten die helende eigenschappen hebben, dus ze kunnen worden vergeleken met Professor Sprout, de leraar Kruidenkunde, en het hoofd van het huis van Hufflepuff. Zij weet alles van magische kwalen, en in Harry Potter en de Geheime Kamer kweekt ze mandragora wortel om versteende slachtoffers weer gezond te maken.

Hufflepuffs zijn ook erg hardwerkend. In tegenstelling tot Gryffindors, die aanleg hebben voor uitstel, zijn de Hufflepuffs toegewijd en nauwgezet, en werken ze hun uiterste best om het beste te doen wat ze kunnen. Just like any hibernating animal, they must make sure they have enough provisions to get through winter, which means foraging all autumn, scrounging for all the food they can find. It is probably why, in Celtic myth, they are considered an “animal of great resource.”12

Rowling emphasizes that Ravenclaw is a house for those with “a ready mind,” and it is a place “Where those of wit and learning/ Will always find their kind.13

In de Mesopotamische mythe is de adelaar “tweekoppig, wat staat voor zijn vermogen om in beide richtingen tegelijk te zien, en wat zijn associatie met wijsheid benadrukt. “14 In vrijwel elke cultuur wordt de adelaar als zeer intelligent beschouwd; zijn beeld werd zelfs in Plato’s graftombe gekerfd om zijn “strevende geest” voor te stellen. “15 Plato was een vermaard filosoof, en over zijn ideeën wordt vandaag de dag nog steeds veel gediscussieerd. Hij maakte deel uit van een denkrichting die gelooft in het nastreven van kennis omwille van de kennis.

Ravenklauwen worden ook geacht zeer creatief te zijn, en de adelaar wordt in de Noorse mythologie geassocieerd met de kunsten. Toen de “eeuwig wijze “15 Kvasir door dwergen werd vermoord, werd zijn bloed in honingdrank veranderd; iedereen die ervan dronk zou een dichter worden. De god Odin “ging op pad om dit magische brouwsel te stelen “16 en misleidde de reuzen zodat hij het kon drinken. Boos achtervolgden de reuzen hem, en om te ontsnappen veranderde Odin in een adelaar. Tijdens zijn vlucht liet hij een paar druppels mede vallen, die op aarde vielen en “toegankelijk werden voor alle dichters.”17

De arend wordt verondersteld verlichting te brengen, op dezelfde manier als de Verlichting naar Groot-Brittannië kwam – met een toegenomen belangstelling voor kunst en nieuwe uitvindingen. De Maya’s geloofden dat de adelaar licht in de wereld bracht door de slang der duisternis te verslinden. Net als Gryffindor, staat Ravenclaw tegenover Slytherin. Maar al te vaak wordt Slytherin verkeerd begrepen. Hoewel in het verhaal van Koning Etna, een slang een adelaar in een kuil vangt, is het belangrijk te weten waarom. De adelaar viel haar eieren aan. De slang beschermde haar familie, zoals alle goede Slytherins doen. De familie Malfoy is een voorbeeld; Narcissa laat Snape een onbreekbare gelofte afleggen om haar zoon te beschermen, wat er ook gebeurt.

Terwijl Hufflepuffs loyaal zijn aan iedereen, beschermen Slytherins hun eigen mensen, net als de slang in het verhaal van Koning Etna. Misschien is dit de reden waarom de oprichter, Salazar Slytherin, alleen zuivere bloedlichamen in zijn huis wilde; hij gelooft dat “je in Slytherin je echte vrienden zult maken, “18 waar je je vertrouwen en loyaliteit in kunt leggen. De sorteerhoed beschrijft Slytherins als “sluw volk,” en in Harry Potter en de Vuurbeker noemen ze hen mensen met “grote ambitie. “19 Deze eigenschappen zijn duidelijk te zien in hun huismascotte, de slang. Slangen moeten ambitieus zijn om het op te nemen tegen een prooi die drie keer zo groot is als zijzelf; ze gebruiken hun sluwheid om hun prooi te vangen door geduldig te wachten en gecamoufleerd te blijven.

Voor de oude Egyptenaren staan slangen voor duisternis en onzichtbaarheid; net zoals slangen zich kunnen camoufleren, verbergen Slytherins zich in het volle zicht. In Harry Potter en de Halfbloed Prins, bijvoorbeeld, houden Crabbe en Goyle Harry voor de gek door met behulp van polyjusdrank zichzelf te vermommen als meisjes. Ondertussen blijft Draco onzichtbaar in de Kamer van Eisen, waar hij zijn geduld en sluwheid gebruikt om een onzichtbaarheidkast te repareren.

Dan, is er natuurlijk Severus Snape, een dubbelspion. Hij gebruikt al zijn sluwheid om Voldemort voor de gek te houden en doet zich voor als zijn bondgenoot, terwijl hij in feite inlichtingen verzamelt.

Misschien is de reden dat slangen zo slecht in de publiciteit komen wel hun vermeende sluwheid; Slytherins hebben een bepaalde charme die hen in staat stelt te manipuleren, dus mensen vragen zich af of ze wel te vertrouwen zijn. Het beroemdste verhaal over de slang staat in de Bijbel. In het boek Genesis verleidt een slang Eva met een verboden appel; de slang bedriegt Eva echter nooit. Hij liegt niet, hij biedt alleen een stuk fruit aan. Hij test Eva’s vermogen om de verleiding te weerstaan, om te zien of zij het waard is in Eden te leven.

Slytherins zouden de sorteerhoed als een soort test beschouwen; worden alleen de meest waardige in Slytherin geplaatst, wat voor hen Eden is. Sommigen geloven ook dat de slang de mensheid een dienst heeft bewezen, omdat men in het paradijs niet kan groeien. Om het ware leven te ervaren, moet men veranderen en om te veranderen heeft men fouten nodig om zich te verbeteren. Slytherin zou kunnen staan voor de behoefte om te groeien en zich te ontwikkelen; door iets of iemand te hebben om tegen te vechten, geeft het een doel dat het leven de moeite waard maakt.

Een andere reden waarom slangen worden gevreesd zou te maken kunnen hebben met hun associatie met duisternis; verborgen in de schaduwen, zijn ze een onbekende, en mensen vrezen het onbekende.

Jung zei dat slangen de onderwereld vertegenwoordigen, het ultieme onbekende. Maar hun nauwe band met de dood maakt slangen des te geschikter om de mascotte van Slytherin te zijn, omdat Tom Riddle, hun meest beruchte lid, geobsedeerd is door onsterfelijkheid. In de Hindoe-mythe werden slangen besprenkeld met het levenselixer, en hun vermogen om hun huid af te werpen wordt gezien als een metafoor voor vernieuwing en wedergeboorte. Misschien is dat de reden waarom Riddle zijn slang, Nagini, in een Horcrux veranderde. Als een dier met zo’n connectie met leven en dood een deel van zijn ziel met zich meedraagt, vergroot dat zeker zijn kansen op onsterfelijkheid.

Alle Slytherins lijken een sterke connectie met slangen te hebben; in een tovenaarsduel spreekt Draco serpensortia uit, en “een lange zwarte slang “20 schiet uit zijn toverstok. En Salazar Slytherin zelf was een Parselmouth. Zijn vermogen om met slangen te praten maakte hem de perfecte kandidaat om zijn huis te vertegenwoordigen.

Zoals je kunt zien, heeft Rowling elk dier zorgvuldig overwogen. Ze hebben allemaal een diepgewortelde geschiedenis in de mythologie van vele culturen, en in de loop der tijd zijn bepaalde eigenschappen synoniem geworden met de dieren zelf. De Harry Potter serie is nu een deel van die mythologie geworden en aardt die verbindingen des te sterker in onze samenleving. De leeuw, de das, de adelaar en de slang passen allemaal perfect in hun huis.

1Rowling, J.K, Harry Potter and the Philosopher’s Stone, 1997, pg. 8
2Ibid, 88.
3Ibid, 205.
4Matthews, Element Encyclopedia, 367.
5Ibid.
6Ibid.
7Ibid, 369.
8Rowling, J.K. Harry Potter and the Philosopher’s Stone, 1997, pg. 88
9Rowling, J.K. Harry Potter and the Order of The Phoenix, Reprint, 2004, pg. 185
10Dann, Colin, Dieren van het Boerenbos, Reprint, 1989, pg. 30
11Matthews, John, Element Encyclopedia, 2005, pg. 53
12Ibid.
13Rowling, J.K. Harry Potter and the Philosopher’s Stone, 1997, pg. 88
14Mathews, John Element Encyclopedia, 2005, pg. 189
15Ibid.
16Ibid, pg. 191
17Ibid.
18Rowling, J.K. Harry Potter and the Philosopher’s Stone, 1997, pg. 88
19Ibid, Rowling, J.K. Harry Potter and the Goblet of Fire, 2000, pg. 157
20Ibid, Rowling, J.K. Harry Potter and the Chamber of Secrets, 1998, pg. 145

Bibliografie

Dann, Colin. De dieren van Farthing Wood. 1979. UK: Mammoth, 1989

Grahame, Kenneth. De wind en de wilg. 1908, US: Modern Library Classics, 2005

Illes, Judika. De Element Encyclopedia Of Witch Craft. Duitsland: HarperCollins Publishers Ltd, 2002

Mathews, John, en Caitlin Matthews. The Element Encyclopedia Of Magical Creatures. Duitsland: HarperCollins Publishers Ltd, 2005

Rowling, J.K. Harry Potter and the Philosopher’s Stone. UK: Bloomsbury Publishing Plc, 1997

___________, Harry Potter and the Chamber of Secrets. UK: Bloomsbury Publishing Plc, 1998

___________, Harry Potter and the Prisoner of Azkaban. UK: Bloomsbury Publishing Plc, 1999

___________, Harry Potter and the Goblet of Fire. UK: Bloomsbury Publishing Plc, 2000

___________, Harry Potter and the Order of The Phoenix. UK: Bloomsbury Publishing Plc, 2003, herdruk 2004

___________, Harry Potter and the Half-Blood Prince. UK: Bloomsbury Publishing Plc, 2005

___________, Harry Potter and the Deathly Hallows. UK: Bloomsbury Publishing Plc, 2007

Filmografie

Hercules. Geregisseerd door John Musker & Ron Clements. 1997. VS, Walt Disney Studios, 2002. DVD

© 2012 Bryony Harrison

Bryony Harrison (auteur) uit Groot-Brittannië op 07 augustus 2013:

Ja, dat is interessant; wat ik nog interessanter vind, is dat maar heel weinig mensen op Gryffindor hebben gestemd. Op de meeste plaatsen waar ik kom is dat huis het populairst.

Michelle Widmann op 07 augustus 2013:

Deze hub was echt interessant. Ik beschouw mezelf als een grote fan van Harry Potter, dus het was verfrissend om wat nieuw inzicht te krijgen in de symboliek! Ik vind het ook interessant dat de meeste mensen die op je poll hebben geantwoord, zeiden dat ze bij Ravenclaw hoorden – waarschijnlijk omdat we allemaal erg creatief en geestig zijn als schrijvers!

Bryony Harrison (auteur) uit UK op 11 juli 2012:

Rowling heeft de slang van Slytherin een beetje uitgelegd met de connectie naar parselmouths, maar de anderen werden niet uitgelegd, nee.

Glad dat je het essay leuk vond.

diplorging uit Servië op 10 juli 2012:

Wauw, je hebt een geweldig onderzoek gedaan. Toen ik voor het eerst een paar van de Harry Potter boeken las, geloofde ik dat deze symbolen in de toekomst zouden worden uitgelegd. Tot nu toe realiseerde ik me niet dat dat niet gebeurd was. Bedankt voor je uitleg

Bryony Harrison (auteur) uit UK op 29 juni 2012:

Ik was ook altijd nieuwsgierig naar de betekenis van een das en een adelaar, totdat ik dit onderzoek deed. Het is heel interessant hoeveel tijd ze heeft gestoken in het maken van elke beslissing.

Jade Gracie uit het Verenigd Koninkrijk op 28 juni 2012:

Ik heb me altijd afgevraagd waarom een das en een adelaar. Ik ben me altijd bewust geweest van de mythische denkbeelden over de leeuw en de slang, maar niet over deze twee, dus bedankt, erg interessant.