SLUG BIOLOGIE
HABITAT: Vanwege hun zachte, kleverige lijf hebben slakken een vochtige omgeving nodig. Droge lucht droogt ze uit. De meeste naaktslakken leven ondergronds. De naaktslakken die zich in uw tuin voeden zijn waarschijnlijk maar een fractie van de populatie die daar leeft.
Koel weer, regen en mist brengen het beste in naaktslakken naar boven. Zonder een schild dat hen beschermt, kunnen slakken uitdrogen bij warm, droog weer.
Tijdens droge perioden zoeken slakken een vochtige, donkere omgeving op. Ze trekken zich terug in de grond, onder mulch, of klampen zich vast aan de onderkant van planken, stenen of oude bloempotten. Als de droogte aanhoudt, kunnen ze zich omhullen met papierachtige coconachtige structuren en zich vastmaken aan een muur van een veranda of garage of aan een boom en daar de droogte afwachten, een tactiek die “aestivatie” wordt genoemd: Slakken vermalen hun voedsel, of het nu tere blaadjes, zaailingen, zacht fruit, schimmels of rottend materiaal is, met raspachtige tanden. Je kunt de schade en het daaruit voortvloeiende gevloek en gefrustreer beperken door soorten te planten die niet favoriet zijn bij slakken, zoals deze planten.
VERDELING: veel dieren zien verder dan het slijm en de algemene onaantrekkelijkheid van de slak en voeden zich regelmatig met ze. Wasberen, egels, padden, schildpadden, stinkdieren, slangen, eenden en kippen zullen net zo snel een naaktslak opeten als ernaar kijken.
Als een naaktslak wordt aangevallen, is zijn eerste verdediging om weg te rennen. Dat werkt nooit. Vervolgens trekt hij zijn lichaam samen, en wordt een kleiner, compacter doelwit. Het slijm dat de slak bedekt smaakt smerig en is glibberig, waardoor de slak soms kan worden uitgespuugd en kan ontsnappen.
Enkele soorten kunnen een deel van de staart zelfamputeren als ze worden gevangen, waardoor het roofdier met een “Wat krijgen we nou?”-uitdrukking achterblijft terwijl de slak wegkruipt. De staart groeit later weer aan.
SSLUG SEX
Slakken zijn hermafrodiet; ze hebben zowel mannelijke als vrouwelijke geslachtsorganen, verborgen onder hun mantel. Deze geslachtsorganen komen alleen tevoorschijn als er een bijzonder aantrekkelijke partner opduikt. Wat is een aantrekkelijke slak? Een slak die een andere slak met zich laat paren. Niet al te kieskeurig, maar dat breidt de wereld van slakken die daten en paren wel erg uit.
Omdat slakken zulke trage bewegers zijn, kunnen ze het zich niet veroorloven tot het derde afspraakje te wachten om ervoor te gaan. Een slak volgt een slijmspoor naar een andere slak, stelt zich voor en gaat tot zaken over.
De paringsdans begint als de slakken elkaar omcirkelen en een zware laag slijm uitstralen. Als beide partijen klaar zijn, worden de geslachtsdelen onder de schoorsteen vandaan gestoken.
Slakken beoefenen (en hebben dit waarschijnlijk geperfectioneerd) “apophallation”, het in elkaar verstrengelen van kurkentrekkervormige penissen voor de uitwisseling van sperma. Hoe sexy het ook klinkt, de kurkentrekkermethode is gemakkelijker gedaan dan ongedaan gemaakt. De paring eindigt vaak met het afbijten van de penis van de ander door een of beide slakken.
De slak zonder penis kan nog steeds paren met behulp van zijn vrouwelijke geslachtsorganen, maar moet een meer vrouwelijke kijk op het hele spel ontwikkelen.