Clinical Significance
Het begrijpen van de complexiteit en de belangrijke anatomische relaties van de structuren in de inwendige gehoorgang is van vitaal belang voor zowel chirurgen als clinici bij het evalueren van pathologieën van het binnenoor. Kennis van de anatomie helpt artsen bij het identificeren van betrokken structuren op beeldvorming en helpt bij het identificeren van herkenningspunten om iatrogeen letsel tijdens operaties te voorkomen. De structuren binnen de interne gehoorgang zijn betrokken bij pathologie die voortkomt uit tumoren, vasculaire gebeurtenissen, vestibulaire, en auditieve structuren.
Vestibulaire schwannomen, of akoestische neuromen, zijn de meest voorkomende tumoren die de interne gehoorgang aantasten. Meer dan 90% van de schwannomen ontstaat uit de vestibulaire zenuwen in de interne gehoorgang, waarbij de meerderheid de nervus vestibularis inferior betreft. Hoewel niet kwaadaardig, kunnen schwannomen ernstige morbiditeit veroorzaken als gevolg van de nauwe associatie met verschillende zenuwen in de interne gehoorgang en mogelijke uitbreiding naar de cerebellopontine hoek. Het identificeren van welke structuren in en rond de interne gehoorgang betrokken zijn is van vitaal belang bij het bepalen van de benadering en het minimaliseren van complicaties tijdens de operatie.
De kennis van de vasculaire anatomie speelt een belangrijke rol bij de diagnose en behandeling van bepaalde aandoeningen van het binnenoor. Aangezien het labyrint geen zijdelingse bloedstroom heeft, is het bijzonder kwetsbaar voor ischemische gebeurtenissen, waarbij is aangetoond dat zelfs een 15 seconden durende onderbreking van de bloedstroom een verminderde exciteerbaarheid van de gehoorzenuw veroorzaakt. Klinisch uit zich dit in een acuut begin van vestibulaire symptomen zoals duizeligheid, evenwichtsstoornissen en misselijkheid, maar ook tinnitus of gehoorverlies.
Microvasculaire compressie van de zenuwen in de interne gehoorgang kan ernstige tinnitus, duizeligheid en hemifaciale spasmen veroorzaken als gevolg van de betrokkenheid van de aangezichtszenuw. Het vasculaire lus syndroom is het gevolg van een prominente lus van de AICA die de interne gehoorgang binnengaat en daar een compressie van de zenuwen veroorzaakt. Hoewel de precieze pathologie van compressie door vasculaire lussen een onderwerp van discussie is, geloven sommige groepen dat pulsatiele tinnitus correlaties heeft met vasculaire lussen in de interne gehoorgang. Vaak presenteren deze patiënten zich met compressieverschijnselen die erg lijken op de presentatie bij een neoplasma, zoals akoestisch neuromas. Microvasculaire decompressie is een chirurgische ingreep die het bloedvat fysiek van de zenuwen scheidt, en verschillende rapporten hebben een significante symptomatische verbetering aangetoond na de ingreep wanneer de compressie echt significant is.
Benigne paroxysmale positieduizel (BPPV) wordt in eerste instantie conservatief behandeld met positiemanoeuvres, waarbij bij de overgrote meerderheid van de patiënten een oplossing wordt gevonden. Een minderheid kan echter een invaliderende chronische BPPV ontwikkelen. Aangezien BPPV meestal wordt veroorzaakt door pathologie in het achterste halfcirkelvormige kanaal, is gebleken dat selectieve enkelvoudige neurectomie de positieduizeligheid kan verlichten bij 95% van de patiënten met BPPV die geen conservatieve behandeling kunnen krijgen. Kennis van de anatomie van de enkelvoudige zenuw en zijn relatie met de structuren in de interne gehoorgang is van vitaal belang voor een succesvolle procedure en voor het minimaliseren van complicaties. Het is de moeite waard op te merken dat, hoewel deze procedure nog steeds effectief is, deze grotendeels is vervangen door het pluggen van de achterste halfcirkelvormige kanalen bij patiënten die niet reageren op conservatieve maatregelen.
Een doorsnijding van de nervus vestibularis is een chirurgische optie voor patiënten die vertigo hebben die refractair is op medische behandeling voor ziekten zoals de ziekte van Meniere en vestibulaire neuritis. Episodische vestibulaire symptomen kenmerken de ziekte van Menière. Neuritis vestibularis is een van de meest voorkomende oorzaken van acute spontane duizeligheid en ontstaat meestal door reactivering van het herpes simplex virus in het ganglion vestibularis. Een doorsnede van de nervus vestibularis heeft het voordeel dat vertigo bij deze ziekten kan worden aangepakt met behoud van het gehoor. In de inwendige gehoorgang wordt een vlak tussen de nervus vestibularis en de cochleaire zenuwen gevonden om de nervus vestibularis veilig te kunnen doorsnijden. Indien geen vlak kan worden gevonden, kan de chirurg het superieure deel van de nervus vestibulocochlearis doorsnijden met nagenoeg hetzelfde resultaat. Maar net als de enkelvoudige neurectomie is deze procedure de laatste tien jaar veel minder gebruikelijk geworden, omdat hij grotendeels is vervangen door minder invasieve transtympanische procedures.