Chronische Hepatitis: Symptomen, diagnose en behandeling
Chronische hepatitis is een syndroom bij honden dat het gevolg kan zijn van veel verschillende ziekteprocessen. Het betekent dat er op een bepaald moment een ontsteking in de lever is opgetreden en mogelijk ook necrose (celdood). Ontsteking is het gevolg van infiltratie van de lever met verschillende witte bloedcellen die actief zijn in het immuunsysteem. Necrose verwijst naar de dood van grote aantallen levercellen.
De infiltratie van witte bloedcellen en celdood kunnen het gevolg zijn van eerdere beschadiging van de lever door infectieuze agentia, zoals virussen of bacteriën, of als gevolg van toxische schade. Toxische schade kan worden veroorzaakt door vergiften die de hond heeft binnengekregen of door een abnormale ophoping van stoffen die het lichaam nodig heeft (koper is een voorbeeld). Een primaire aanval van het immuunsysteem tegen levercellen kan ook leiden tot ontsteking en celdood. Deze aandoening staat bekend als “auto-immuunziekte”.
Kanker kan tot vergelijkbare leverschade leiden, maar als kanker in de lever is vastgesteld, wordt de term chronische hepatitis niet gebruikt.
Chronisch vs. acuut
“Chronisch” betekent dat het schadelijke proces al enige tijd gaande is, op zijn minst een aantal weken. Een “acute” hepatitis daarentegen duurt waarschijnlijk nog maar enkele dagen. Sommige gevallen van acute hepatitis kunnen worden genezen, maar veel vormen van chronische hepatitis kunnen niet worden genezen. Met de juiste behandeling en controle kunnen veel patiënten met chronische hepatitis langere tijd leven met minimale klinische symptomen en een goede kwaliteit van leven.
Chronische hepatitis kan voorkomen bij elk hondenras, reu of teef, en op elke leeftijd, hoewel de meeste honden van middelbare leeftijd of ouder zijn. Sommige hondenrassen hebben aanleg voor het krijgen van bepaalde vormen van hepatitis. Zo kunnen sommige rassen chronische hepatitis ontwikkelen als gevolg van de ophoping van koper in de cellen van de lever. De buitensporige concentratie koper beschadigt de levercellen en leidt, indien onbehandeld, vaak tot ernstige chronische hepatitis.
Symptomen
De klinische verschijnselen die met deze aandoening gepaard gaan, variëren sterk als gevolg van de vele functies van de lever. De meest voorkomende verschijnselen kunnen zijn:
- een milde tot duidelijke vermindering van de eetlust
- Lethargie
- Overgeven
- Diarree
- Extra dorst en urineren
- Een opgezwollen buik gevuld met vocht (ascites)
- Een gele (geelbruine) tint aan de huid, oren en het tandvlees.
Soms vertonen honden vreemd gedrag of neurologische verschijnselen, zoals ernstige lethargie, depressie, agressie, blindheid, in hoeken gaan staan, hun kop tegen muren of hoeken drukken, en, in zeldzame gevallen, bewustzijnsverlies, toevallen of coma.
Soms wordt chronische hepatitis vermoed op basis van routinematige bloedonderzoeken en kan de diagnose worden gesteld voordat uw hond klinische verschijnselen ontwikkelt. Zodra klinische tekenen van leverziekte worden waargenomen bij patiënten met chronische hepatitis, is het ziekteproces vaak in een zeer vergevorderd (laat) stadium, omdat de lever een aanzienlijke reservecapaciteit heeft om eerdere stadia van ziekte te maskeren.
Diagnose
Honden met gevorderde chronische hepatitis kunnen kleine, onregelmatige (nodulaire) levers hebben. Sommige honden zullen ophoping van vrij vocht in de buik hebben (ascites).
Een leverbiopsie is de enige definitieve manier om chronische hepatitis te diagnosticeren. Een biopsie kan chirurgisch worden uitgevoerd, via laparoscopie, of via de huid met een speciale naald onder echogeleide. Echogeleide biopsieën zijn helaas niet zo informatief als chirurgische of laparoscopische biopsieën. De informatie die door de biopsie wordt verkregen, is nodig om het type en de ernst van de leverziekte vast te stellen, de prognose van uw hond te kunnen beoordelen en de juiste behandelingsopties te kunnen schetsen.
In bepaalde omstandigheden kan uw dierenarts een echogeleide leverpunctie onder lichte sedatie aanbevelen als een minder invasieve eerste procedure voordat invasievere tests worden overwogen.
Een leveraandoening als gevolg van chronische hepatitis kan worden vermoed op basis van bloedonderzoek, de symptomen van uw hond en een lichamelijk onderzoek door uw dierenarts.
De bevestiging van een leverfunctiestoornis wordt vastgesteld met een verscheidenheid aan bloedonderzoeken. Beeldvormende technieken zoals röntgenfoto’s en echografie van de buik worden ook vaak gebruikt om de grootte en het uiterlijk van de lever te beoordelen.
Behandeling
De behandeling van chronische hepatitis is complex en wordt bepaald door de ernst en het type van het ziekteproces in de lever, evenals de klinische symptomen van uw hond. Ziekenhuisopname, intraveneuze vochttherapie en ondersteunende zorg kunnen in ernstige gevallen noodzakelijk zijn.
Immunosuppressieve of ontstekingsremmende medicijnen worden het vaakst voorgeschreven. Bij sommige patiënten kan het nodig zijn het dieet aan te passen. Aanvullende medicatie wordt ook gebruikt in specifieke gevallen, zoals bij honden bij wie de ziekte gepaard gaat met koperophoping, vochtophoping in de buik, of bij honden die neurologische verschijnselen vertonen.
Helaas is deze aandoening, ondanks behandeling, meestal niet te genezen. Veel honden kunnen echter relatief vrij van klinische verschijnselen worden gehouden en hebben met voortzetting van de therapie nog maanden en zelfs jaren een goede kwaliteit van leven. Er zal regelmatig bloedonderzoek moeten worden verricht om de respons van uw hond op de therapie te beoordelen en de medicatie aan te passen.