| Kingdom | Animalia | |
| Phylum | Chordata | |
| Class | Reptilia | |
| Order | Squamata | |
| Family | Elapidae | |
| Genus | Leptomicurus, Micruroides, Micrurus, Calliophis, Hemibungarus, Sinomicrurs | |
| Species | 81+ species | |
| Niche | Predatory venomous snake | |
| Length | 36 in (91 cm) – Average | |
| Lifespan | 7 years | |
| Social Structure | Reclusive | |
| Conservation Status | Data Deficient for most species | |
| Average Brood Size | 2-7 eieren | |
| Grootste prooisoorten | Kleine slangen, knaagdieren, hagedissen, kikkers, en vogels. | |
| Prooivogels, grotere slangen, en zoogdieren. |
De basis
De koraalslang verwijst naar gifslangen van de familie Elapidae, die bestaat uit zes geslachten en ten minste eenentachtig verschillende soorten. Deze worden over het algemeen in twee groepen verdeeld: Koraalslangen uit de Nieuwe Wereld (Leptomicrurus, Micruroides, Micrurus) en Koraalslangen uit de Oude Wereld (Calliophis, Hemibungarus, Sinomicrurus). Er zijn meer dan 65 soorten Nieuwe Wereld koraalslangen bekend en 16 soorten uit de Oude Wereld.
In Noord-Amerika hebben koraalslangen opvallende kleurbanden van rood, geel, wit, en zwart. Hiertoe behoren de oostelijke of gewone koraalslang (Micrurus fulvius), de Texaanse koraalslang (Micrurus tener) en de Arizona-koraalslang (Micruroides euryxanthus), die alle in het zuidwesten van de Verenigde Staten voorkomen. In andere delen van de wereld kunnen deze banden roze, blauw, wit of zwart zijn, afhankelijk van de soort. Sommige soorten uit de Oude Wereld zijn zelfs helemaal niet gestreept en hebben in plaats daarvan één effen kleur.
De grootte varieert, maar de meeste soorten zijn vrij klein. Noord-Amerikaanse soorten worden gemiddeld 91 cm lang, maar af en toe worden exemplaren van 150 cm lang gemeld. In gevangenschap is hun levensduur meestal ongeveer 7 jaar.
Divers en ongrijpbaar
Aangezien er zoveel soorten koraalslangen zijn, varieert hun gedrag sterk. De meeste soorten zijn echter nogal ongrijpbaar en vele graven zich ondergronds in of brengen een groot deel van hun tijd door tussen het gebladerte op de bosbodem. Daarentegen brengen sommige soorten, zoals de aquatische koraalslang (Micrurus surinamensis) uit Zuid-Amerika, het grootste deel van hun tijd door in langzaam stromend water tussen waterplanten.
Preventiesoorten variëren ook, maar koraalslangen eten kleine zoogdieren, amfibieën, vogels en zelfs andere slangensoorten. Ze hebben twee kleine, holle giftanden aan de voorkant van hun bek, waarmee ze hun prooi gif toedienen.
Koraalslangen leggen ongeveer 2-7 eieren, afhankelijk van de soort, maar door hun ongrijpbare aard is er weinig bekend over hun parings- en nestelgewoonten.
In de nieuwe wereld behoren ze tot de meest giftige slangen. Bij beten moet onmiddellijk worden ingegrepen, omdat het gif krachtige neurotoxinen bevat die de ademhalingsspieren kunnen verlammen. Door hun teruggetrokken karakter en afgelegen habitat is het niet waarschijnlijk dat ze mensen bijten.
Leuke weetjes over koraalslangen!
Zo veel soorten koraalslangen in de wereld maken het mogelijk om eindeloos fascinerende biologische concepten te onderzoeken, zoals mimicry.
Looks That Could Kill
Koraalslangen zijn giftige slangen. Net als veel andere giftige dieren, gebruiken ze felle kleuren om andere dieren te waarschuwen niet te dichtbij te komen. Interessant is dat er veel voorbeelden zijn van dieren die de kleur van deze dieren kunnen nabootsen, ondanks dat ze niet dezelfde afweer hebben.
Er zijn een paar vormen van mimicry in het dierenrijk. Bij Batesiaanse mimicry evolueert een onverdedigde soort om een andere na te bootsen, omdat ze op die manier kunnen vermijden dat ze worden opgegeten door roofdieren die hebben geleerd om dieren die op hen lijken te mijden. De scharlaken koningsslang (Lampropeltis elapsoides) lijkt sterk op de koraalslang. Hij is niet giftig, maar profiteert ervan geassocieerd te worden met de gevaarlijker koraalslang.
Mensen hebben bijvoorbeeld verschillende raadsels ontwikkeld om te proberen het verschil in een wip te ontcijferen. Bijvoorbeeld, “Geel op zwart is een vriend van Jack, rood op geel zal een kerel doden”, verwijzend naar de volgorde van de kleurenbanden op de dieren.
Er zijn zoveel soorten koraalslangen en zo’n 150 nabootsende soorten, zou je op dit raadsel vertrouwen als je met een potentieel giftige slang te maken hebt?
Staart, schaal en vin
Dieren evolueren door het fenomeen van natuurlijke selectie, dat het mogelijk maakt aanpassingen die hen een overlevingsvoordeel geven, generaties lang door te geven. Wanneer zich een toevallige mutatie voordoet die het dier in staat stelt succesvoller te worden in zijn omgeving, wordt die eigenschap doorgegeven aan de volgende generatie en zo verder.
Bijv. sommige soorten koraalslangen die in het water leven, hebben platte staarten ontwikkeld die als vinnen fungeren. Daardoor kunnen ze veel beter zwemmen dan hun neven op het land met hun dunne, puntige staarten zouden kunnen.
Origins in the Orient
Hoewel de soorten uit de Nieuwe Wereld de meeste aandacht schijnen te krijgen, zijn het eigenlijk de soorten uit de Oude Wereld die het eerst zijn ontstaan. In feite hebben genetische studies vastgesteld dat de oudste lijnen van koraalslangen uit Azië komen. Sommige nog bestaande Aziatische soorten zijn heel anders gekleurd dan hun tegenhangers uit de Nieuwe Wereld, waaronder enkele met effen kleuren in plaats van gestreepte patronen.