De culturele bijdragen van Egypte omvatten grote werken op het gebied van wetenschap, kunst en wiskunde, daterend uit de oudheid tot de moderne tijd.
TechnologieEdit
ImhotepEdit
Geschouwd als de eerste ingenieur, architect en arts in de geschiedenis die bij naam bekend is, ontwierp Imhotep de Piramide van Djoser (de Trappenpiramide) in Saqqara in Egypte rond 2630-2611 v.Chr., en is mogelijk verantwoordelijk voor het eerste bekende gebruik van zuilen in de architectuur. De Egyptische historicus Manetho schreef hem toe aan de uitvinder van het bouwen met stenen tijdens het bewind van Djoser, hoewel hij niet de eerste was die daadwerkelijk met stenen bouwde. Imhotep zou ook aan de wieg hebben gestaan van de Egyptische geneeskunde. Hij is de auteur van ’s werelds vroegst bekende medische document, de Edwin Smith Papyrus.
Ptolemeïsch en Romeins EgypteEdit
De zijderoute liep dwars door het oude Alexandrië. Ook de Koninklijke Bibliotheek van Alexandrië was ooit de grootste ter wereld. Gewoonlijk wordt aangenomen dat zij in het begin van de 3e eeuw vC werd gesticht tijdens de regering van Ptolemaeus II van Egypte, nadat zijn vader de Tempel van de Muzen of het Museum had opgericht. De eerste organisatie wordt toegeschreven aan Demetrius Phalereus. Geschat wordt dat de Bibliotheek op haar hoogtepunt 400.000 tot 700.000 rollen heeft opgeslagen.
Eén van de redenen dat er zo weinig over de Bibliotheek bekend is, is dat deze eeuwen na haar oprichting verloren is gegaan. Van veel van de boekdelen zijn slechts prikkelende titels overgebleven, die een hint geven naar de geschiedenis die door de vernietiging van het gebouw verloren is gegaan. Weinig gebeurtenissen in de antieke geschiedenis zijn zo controversieel als de vernietiging van de Bibliotheek, omdat de historische gegevens zowel tegenstrijdig als onvolledig zijn. De vernietiging ervan wordt door sommige auteurs toegeschreven aan onder meer Julius Caesar, Augustus Caesar en katholieke fanatiekelingen tijdens de zuivering van de Ariaanse ketterij. Het is dan ook niet verwonderlijk dat de Grote Bibliotheek een symbool werd van de kennis zelf, en dat de vernietiging ervan werd toegeschreven aan hen die werden afgeschilderd als onwetende barbaren, vaak om zuiver politieke redenen.
In 2003 werd een nieuwe bibliotheek ingehuldigd op de plaats van de oude bibliotheek.
De Vuurtoren van Alexandrië, een van de zeven wereldwonderen van de antieke wereld, ontworpen door Sostratus van Cnidus en gebouwd tijdens het bewind van Ptolemaeus I Soter diende als oriëntatiepunt van de stad, en later als vuurtoren.
Wiskunde en technologieEdit
Alexandrië, als centrum van de hellenistische wereld, bracht een aantal grote wiskundigen, astronomen en wetenschappers voort, zoals Ctesibius, Pappus, en Diophantus. Het trok ook geleerden uit het hele Middellandse-Zeegebied aan, zoals Eratosthenes van Cyrene.
PtolemaeusEdit
Ptolemaeus is een van de beroemdste astronomen en geografen uit Egypte, beroemd om zijn werk in Alexandrië. Hij werd geboren als Claudius Ptolemaeus (Grieks: Κλαύδιος Πτολεμαίος; ca. 85 – ca. 165) in Boven-Egypte en was een geograaf, astronoom en astroloog.
Ptolemaeus was de auteur van twee belangrijke wetenschappelijke verhandelingen. Het ene is het astronomische traktaat dat nu bekend staat als de Almagest (in het Grieks Η μεγάλη Σύνταξις, “Het Grote Traktaat”). In dit werk, een van de invloedrijkste boeken uit de oudheid, bundelde Ptolemaeus de astronomische kennis van de oude Griekse en Babylonische wereld. Ptolemaeus’ andere hoofdwerk is zijn Geografie. Ook dit is een compilatie, van wat er bekend was over de geografie van de wereld in het Romeinse Rijk in zijn tijd.
In zijn Optica, een werk dat alleen in een Arabische vertaling bewaard is gebleven, schrijft hij over eigenschappen van licht, waaronder reflectie, breking en kleur. Zijn andere werken zijn onder meer Planetary Hypothesis, Planisphaerium en Analemma. Ptolemaeus’ verhandeling over astrologie, de Tetrabiblos, was het populairste astrologische werk uit de oudheid en genoot ook grote invloed in de islamitische wereld en het middeleeuwse Latijnse Westen.
Ptolemaeus schreef ook het invloedrijke werk Harmonics over muziektheorie. Na kritiek te hebben geuit op de benaderingen van zijn voorgangers, pleitte Ptolemaeus voor het baseren van muzikale intervallen op wiskundige verhoudingen (in tegenstelling tot de volgelingen van Aristoxenus), ondersteund door empirische observatie (in tegenstelling tot de over-theoretische benadering van de Pythagoreeërs). Hij presenteerde zijn eigen verdelingen van het tetrachord en het octaaf, die hij afleidde met behulp van een monochord. Ptolemaeus’ astronomische interesses kwamen ook naar voren in een bespreking van de muziek der sferen.
Tributen aan Ptolemaeus zijn o.a. de Ptolemaeus krater op de Maan en de Ptolemaeus krater op Mars.
Middeleeuws EgypteEdit
Abu Kamil Shuja ibn AslamEdit
Ibn YunusEdit
Modern EgypteEdit
Ahmed ZewailEdit
Ahmed Zewail (Arabisch: أحمد زويل) (geboren 26 februari 1946) is een Egyptisch scheikundige, en de winnaar van de Nobelprijs voor de Scheikunde 1999 voor zijn werk op het gebied van femtochemie. Geboren in Damanhur (60 km ten zuidoosten van Alexandrië) en opgegroeid in Disuq, verhuisde hij naar de Verenigde Staten om zijn doctoraat aan de Universiteit van Pennsylvania te voltooien. In 1976 kreeg hij een aanstelling aan de faculteit van Caltech, waar hij sindsdien is gebleven.
Zewails belangrijkste werk was dat van pionier op het gebied van de femtochemie. Hij ontwikkelde een methode waarbij gebruik wordt gemaakt van een snelle lasertechniek (bestaande uit ultrakorte laserflitsen), die de beschrijving van reacties op atomair niveau mogelijk maakt. Het kan worden gezien als een zeer geavanceerde vorm van flitsfotografie
In 1999 werd Zewail de derde Egyptenaar die de Nobelprijs kreeg, na Anwar Sadat (1978 voor vrede) en Naguib Mahfouz (1988 voor literatuur). In 1999 ontving hij de hoogste staatsonderscheiding van Egypte, de Grote Kraag van de Nijl.
EgyptologieEdit
In de moderne tijd is de archeologie en de studie van het oude Egyptische erfgoed als het vakgebied van de Egyptologie uitgegroeid tot een belangrijke wetenschappelijke bezigheid in het land zelf. Het vakgebied begon in de Middeleeuwen, en werd in de moderne tijd geleid door Europeanen en westerlingen. De laatste decennia is de studie van de Egyptologie echter opgepakt door Egyptische archeologen zoals Zahi Hawass en de Hoge Raad van Oudheden die hij leidt.
De ontdekking van de Steen van Rosetta, een tablet geschreven in oud-Grieks, Egyptisch Demotisch schrift en Egyptische hiërogliefen, is gedeeltelijk toegeschreven aan de recente opleving van de studie van het Oude Egypte. Het Grieks, een bekende taal, gaf taalkundigen de mogelijkheid om de mysterieuze Egyptische hiërogliefentaal te ontcijferen. Het vermogen om hiërogliefen te ontcijferen maakte de vertaling mogelijk van honderden teksten en inscripties die voorheen onleesbaar waren, en gaf inzicht in de Egyptische cultuur die anders voor de eeuwen verloren zou zijn gegaan. De steen werd ontdekt op 15 juli 1799 in de havenstad Rosetta in Egypte, en wordt sinds 1802 bewaard in het British Museum.