Ik heb het al eerder gezegd, maar het blijft me verbazen hoe lang ik heb doorgebracht zonder me af te vragen waarom mijn lichaam op bepaalde dingen reageert.
Hoe heb ik zo’n 25 + jaar kunnen leven zonder me af te vragen waarom ik me niet altijd gezond voelde? Mijn zoektocht, voor mij, begon een paar jaar geleden… echt zodra ik regelmatig acupunctuur begon te krijgen. Tot dan, accepteerde ik de dingen zoals men gewoonlijk doet. Uitslagen gingen ongecontroleerd, eczeem was onbetwist. Ik geloofde niet dat er iets radicaal mis was met mij, en als dat wel zo was, dan was er niet veel dat ik eraan kon doen. Het werden gewoon spookpijnen die ik accepteerde.
Een paar maanden geleden veranderde mijn kennis van acupunctuur en werd ik gesterkt door een grote ontdekking. Hoewel ik nog niet veel wist over wat mij mankeerde, werd de diagnose die ik kreeg toen ik voor het eerst bij Lisa binnenstapte in de loop van de maanden een levensveranderende diagnose. Voornamelijk omdat het zich langzaam begon te openbaren. Als student Chinese geneeskunde heb ik altijd het gevoel dat ik niet genoeg weet, maar meer wil weten… en dus besloot ik, toen ik in Australië was, echt te onderzoeken wat “Milt Qi deficiëntie” precies was… en hoe ik mezelf echt kon gaan verbeteren.
Eerst moet ik echter iets bekennen.
Lisa zal dit beamen, maar ik heb echt een hekel aan het innemen van mijn kruiden. Soms, als ik ze niet meteen naar binnen werk, blijven ze in mijn keel steken en kan ik het bezinksel proeven… en dat is vreselijk… MAAR (en dit is een grote maar) ik heb ze de laatste maanden als ongelooflijk nuttig ervaren omdat ik ze mijn gestel op een ECHT GROTE WIJZE heb voelen veranderen. Alle zwaarte die ik ooit voelde is er niet meer onverklaarbaar. En, als de zwaarte er op een dag is, weet ik meestal wat de oorzaak is. Zo niet altijd, dan komt het negen van de tien keer terug op wat ik heb gegeten, of eigenlijk hoe ik heb gespiekt.
Ergerlijk genoeg vergat ik mijn kruiden op mijn reis naar Australië, waardoor ik op zoek ging naar manieren om nog meer te leren over milt qi, en dat versterkte zowel mijn reis als mijn toewijding aan die kruiden. Ik merkte dat ik het effect van de kruiden miste, en ik wilde er beter mee omgaan.
Voor degenen onder jullie die kruiden gebruiken en ook een oppepper nodig hebben hier een geheugensteuntje: het doel en het gebruik van mijn voorgeschreven mengsels, zoals ik onlangs heb geleerd, is om een balans in mijn lichaam te creëren en stagnatie en vochtigheid te elimineren. Het is echter een langdurige inspanning. Een groot deel van een effectieve acupunctuur routine bestaat niet alleen uit de praktijk van het krijgen van de fysieke naalden, maar ook uit de kruiden/supplementen/voedsel die je inneemt-en, voor mij, en misschien ook voor jou, hoe je het trauma dat naar buiten komt oplost en verwerkt. Al deze dingen samen is wat Traditionele Chinese Geneeskunde is.
Als iemand die specifiek een tekort heeft aan milt qi, is het eten van bitter voedsel bijzonder goed voor mijn spijsvertering. De kruiden die ik neem kunnen dus in deze categorie vallen, maar ook het introduceren van meer bittere bladgroenten (zoals paardenbloemen en spruitjes) heeft een belangrijke verandering teweeggebracht. Ook het drinken van de kruiden in warm water, direct nadat ik ’s ochtends citroensap heb gedronken, heeft hierbij geholpen. Mezelf eraan herinneren dat ik nooit koud voedsel moet eten (zoals ze in TCM zeggen, je maag en darmen zijn een fornuis, en je moet voorkomen dat je je systeem schokt met koude dingen) werkt ook als een constante herinnering dat genezing geen lineaire reis is en, niet alleen dat, het is zeker een holistische reis die tijd, investering en aanzienlijke hoeveelheid aandacht nodig heeft. En dat rust en zelfzorg zeker dingen zijn die we vergeten prioriteit te geven.
Ten slotte is een grote vraag waar ik de afgelopen weken veel over heb nagedacht: hoe houd ik mijn geest rustig?
Een overactieve milt is beslist een teken van een overwerkend brein. Al sinds ik jong was, kan ik mijn hersens niet uitschakelen. Soms vraag ik me af hoe ik ’s nachts nog in slaap kom… maar mezelf eraan herinneren dat rust en slaap belangrijke onderdelen van genezing zijn, is zeker een spannende en belangrijke onderneming. Ik denk dat het helpt dat ik veilig en ontspannen met Lisa op de tafel zit.
Iets waar ik (verrassend genoeg) echt van ben gaan genieten is de DU 20, het puntje boven op je hoofd – een beetje het topje, of de kruin – dat een zekere rust en kalmte simuleert als Lisa het inbrengt. Ik heb gemerkt hoe rustig en efficiënt het mijn stressniveaus vermindert, en hoe gelukkig ik me voel dat ik dit pad naar mezelf steeds kan ontrafelen, zodat ik langzaam kan beginnen te genezen. Elke week heb ik het gevoel dat ik iets nieuws aan het ontdekken ben, zelfs als het over iets gaat waarvan ik al dacht dat ik het eerder had ontsloten.