Waarschuwing: Grafische inhoud.
Als engelachtig kind vertoonde Martin Bryant al de gedragskenmerken van een toekomstige moordenaar.
Ten eerste had hij een obsessie voor vuur.
Toen hij in het ziekenhuis belandde nadat hij zichzelf in brand had gestoken met vuurwerk, vertelde de 12-jarige kalm aan een nieuwsverslaggever dat hij er nog steeds mee zou spelen. Buren beweerden ook dat hij als jongen een ziekenhuis in brand had gestoken.
Een ander problematisch gedrag dat Bryant vertoonde was wreedheid jegens dieren.
Met zijn luchtbuks schoot Bryant graag op vogels en andere fauna in de buurt van zijn Tasmaanse huis om ze vervolgens met plezier te zien sterven en extra kogels in hun lichaam te pompen.
Zeker, de blauwogige blondharige jongen groeide op tot een eenzame jongeman geobsedeerd door wapens.
Laat op een zondagochtend in april 1996 pakte de 28-jarige Bryant zijn geweren en doodde 35 mensen. Op dat moment was hij ’s werelds meest dodelijke eenzame schutter.
Bryant vertoonde duidelijk twee belangrijke gedragskenmerken van wat bekend staat als de Macdonald Triad, een combinatie van drie factoren die het vroege gedrag van toekomstige massa- of seriemoordenaars zou voorspellen.
De derde factor in de Macdonald Triade is bedplassen vanaf de leeftijd van vijf jaar – hoewel niet bekend is of Bryant deze eigenschap vertoonde.
De Amerikaanse psychiater John Macdonald, die de moorddadige triade voor het eerst beschreef, stelde dat een aspirant-moordenaar een combinatie van twee of alle drie de factoren nodig had.
Bedplassen was de meest controversiële van McDonald’s voorgestelde eigenschappen, met psychologen en criminologen die dit nu afwijzen, zeggende dat het wreed is om kinderen die aan deze aandoening lijden te bezoedelen met de gesuggereerde smet van toekomstig geweld.
Het is zeker duidelijk dat veel kinderen die bedplassen niet voorbestemd zijn voor een leven dat op enigerlei wijze wordt geassocieerd met geweldsmisdrijven.
In de jaren sinds McDonald met zijn theorie op de proppen kwam, zijn onderzoekers het erover eens geworden dat veel gewelddadige delinquenten deze kenmerken inderdaad in hun jeugd vertonen – al komt het zelden voor dat een delinquent alle drie de kenmerken vertoont.
Maar Macdonald ontdekte dat agressievere en psychotischere mensen vaker brandstichtingen, dierenmishandeling en aanhoudend bedplassen na een bepaalde leeftijd vertoonden dan mensen die niet agressief of psychotisch waren.
Later onderzoek wees uit dat al deze kenmerken ook samenhingen met misbruik en verwaarlozing in de kindertijd en dat dit kinderen op hun beurt vatbaar maakte voor moorddadige neigingen.
De Macdonald Triade gaf ook aanleiding tot andere theorieën over moorddadige triades.
Het Federal Bureau of Investigation (FBI) ontwikkelde zijn eigen triade, waarin mishandeling als kind en de reactie daarop met het martelen van dieren werden gekoppeld aan gewelddadigheid jegens mensen.
Van sommige van ’s werelds grootste moordenaars is bekend dat ze deze eigenschappen vertoonden.
Kannibalenmoordenaar Katherine Knight
Als indicatie van wat ze later met haar partner John Price zou doen, sneed de kannibalenmoordenaar Katherine Knight eens de keel door van de twee maanden oude puppy van haar vriend, waar hij bij was.
Knight had een gewelddadige jeugd en werd bekend door “oncontroleerbare woedeaanvallen” op school, die ze vroegtijdig verliet voor haar “droombaan”, vlees snijden in een slachthuis in de NSW Hunter Valley.
Knight was zo bedreven met messen dat ze werd gepromoveerd tot uitbener in het slachthuis.
Tijdens haar huwelijksnacht probeerde ze haar eerste echtgenoot te wurgen.
Toen haar eerste kind een baby was, plaatste Knight haar dochter op een treinspoor, stal vervolgens een bijl en bedreigde mensen in de stad.
Ze sneed met haar uitbeenmes in het gezicht van een vrouw.
In een latere relatie, met mijnwerker David Saunders, stak ze hem in de maag met een schaar.
Maar het was in haar relatie met John Price dat Knight’s gewelddadige fantasieën hun hoogtepunt zouden bereiken.
Hun “romance” was onstabiel, waarbij Knight vaak dreigde Price te vermoorden.
Op 29 februari 2000, na een reeks mishandelingen door Knight, gooide Price haar uit zijn huis en nam een arrestatiebevel tegen haar uit.
Die avond, terwijl hij in zijn huis sliep, stak ze hem 37 keer neer.
Met haar kostbare uitbeenmessen onthoofdde ze zijn lichaam en vilde hem, waarbij ze een huid “pak” aan een vleeshaak aan de woonkamerdeur hing.
Daarna kookte ze zijn hoofd op zijn fornuis met groenten en maakte jus en dekte de tafel met plaatsnamen voor zijn kinderen.
In een verdere daad van ontering schikte ze zijn lichaam met een arm gedrapeerd over een bierfles.
In de gevangenis, waar ze een levenslange gevangenisstraf uitzit, heeft ze zich bekeerd tot het christendom en koorzang.
De co-slager, Edmund Kemper
De Amerikaanse seriemoordenaar, necrofiel en vermoedelijke kannibaal die zeven college-meisjes ontvoerde en vermoordde, begon rond het begin van zijn adolescentie met het martelen van katten.
Kemper vermoordde ook zijn moeder en zijn grootouders om “te kijken hoe het voelde”.
Tijdens zijn jeugd begon Kemper met het afhakken van de hoofden van de poppen van zijn zussen en speelde hij een spel waarbij hij hen hem liet blinddoeken en hij deed alsof hij stierf in een gaskamer.
Toen hij op de boerderij van zijn grootouders ging wonen, begon hij met zijn geweer op vogels en andere dieren te schieten.
Toen zijn grootouders het geweer afpakten, vermoordde hij hen, 15 jaar oud.
Kemper werd vrijgelaten toen hij 21 was, en binnen een paar jaar begon hij vrouwelijke liftsters op te pikken en te vermoorden.
Hij schoot, stak, smoorde of wurgde hen, en bracht de lichamen dan terug naar zijn appartement om ze verder te verontreinigen.
Op 24-jarige leeftijd vermoordde Kemper in 1973 zijn moeder en daarna de vriendin van zijn moeder en belde vervolgens de politie om zijn misdaden op te biechten.
BTK-moordenaar, Dennis Rader
Dennis Rader werd bekend als de BTK-moordenaar, om wat hij zijn slachtoffers aandeed – binden, martelen en doden.
Maar eerst ontdekte hij als kind dat hij plezier beleefde aan het binden, martelen en doden door te experimenteren op dieren.
Hij had ook een seksuele fetisj voor vrouwenondergoed en stal later onderbroeken van zijn slachtoffers en droeg ze zelf.
Rader zou tussen 1974 en 1991 minstens tien mensen in de Amerikaanse staat Kansas vermoorden, maar de politie denkt dat er veel meer slachtoffers zijn die hij lokte en vermoordde.
Na sommige moorden stuurde Rader brieven waarin hij de details beschreef met zijn beruchte “BTK” handtekening.
Kannibaal uit Milwaukee, Jeffrey Dahmer
Jeffrey Dahmer vermoordde 17 jonge mannen en jongens, te beginnen op 18-jarige leeftijd.
Maar hij was op zijn tiende begonnen met het misbruiken van dieren, en zijn fascinatie voor het in stukken snijden en bewaren van lichaamsdelen begon bij dieren.
Bij zijn latere moorden ging het om necrofilie, kannibalisme en het bewaren van lichaamsdelen, waaronder hoofden en skeletten.
Het oudste kind uit een gespannen huwelijksrelatie en een bezorgde moeder, was een rustig kind.
Al vroeg had hij een fascinatie voor dieren, hij verzamelde libellen en vlinders en bewaarde ze in potten.
Hij ging over op het verzamelen van karkassen van dieren langs de kant van de weg, die hij in stukken sneed en de onderdelen in potten deed die hij in een tuinhuisje bewaarde.
De jonge Jeffrey was gefascineerd door de manier waarop dieren “in elkaar pasten”, en hij speelde met dierenbotten en verzamelde ze.
Op achtjarige leeftijd werd hij teruggetrokken en begon hij botten in bleekwater schoon te maken.
Op de middelbare school was hij een sociaal buitenbeentje en begon hij alcohol te misbruiken en ontdekte hij dat hij homoseksueel was.
Toen hij 18 was, waren de ouders van Dahmer gescheiden en slechts drie weken na het behalen van zijn middelbare schooldiploma, in 1978, pleegde hij zijn eerste moord.
Het slachtoffer was een 18-jarige mannelijke lifter met wie Dahmer enkele uren doorbracht al drinkend en luisterend naar muziek en die hij vervolgens sloeg met een halter en wurgde tot de dood erop volgde.
Dahmer ontleedde het lichaam van de jongen en loste een deel van het vlees op met zuur en verbrijzelde de botten.
De volgende negen jaar zou Dahmer de homoscene van Milwaukee binnendringen en een aantal van zijn slachtoffers in homobars oppikken.
In 1987 pikte hij een man op in een bar, vermoordde hem en vervoerde het lichaam in een koffer naar het huis van zijn grootmoeder.
Hij haalde het lichaam uit elkaar, maar bewaarde het hoofd.
Daarna ging Dahmer actief op zoek naar slachtoffers en vermoordde nog 15 mannen en jongens.
Hij werd in 1991 gearresteerd toen een beoogd slachtoffer ontsnapte en de politie waarschuwde, Dahmer’s handboeien nog om zijn pols.
Jeffrey Dahmer werd veroordeeld tot levenslang, maar werd in 1994 door twee medegevangenen doodgeknuppeld en stierf twee dagen later.
Son of Sam, David Berkowitz
Seriemoordenaar David Berkowitz werd veroordeeld voor zes schietpartijen en twee andere aanslagen in New York in 1976 en 1977.
De aanslagen terroriseerden de stad terwijl de lichamen zich opstapelden en Berkowitz ontkwam aan een massale klopjacht van de politie.
Zijn bijnaam Son of Sam kwam voort uit het feit dat hij geloofde dat hij gehoorzaamde aan de bevelen van een demon die hem opdroeg te doden.
De demon manifesteerde zich in de vorm van een hond “Harvey” die toebehoorde aan zijn buurman “Sam”.
Als kind was Berkowitz een zwaar gestoorde brandstichter en dierenbeul geweest.
Afgekeurd door zijn biologische moeder, begon hij al op jonge leeftijd met stelen en het stichten van branden.
Hij zou zo’n 1400 branden hebben gesticht.
Op zijn tiende begon hij dieren te martelen.
Op zijn zeventiende begon hij gewelddadige misdaden te plegen, waarbij hij jonge vrouwelijke slachtoffers aanviel met een jachtmes.
Het begon in juli 1976 toen hij naast een auto hurkte waar twee jonge vrouwen stonden, een .44 Bulldog revolver opstak en er een doodde en de ander verwondde.
Berkowitz draaide zich toen om en liep snel weg, zonder een woord te zeggen
Het zou het kenmerk worden van al zijn misdaden.
Berkowitz begon briefjes achter te laten bij de lichamen van zijn slachtoffers waarin hij zichzelf “Zoon van Sam” noemde.
Op een bepaald moment tijdens zijn misdaden schoot hij de hond van zijn buurman dood
Toen hij uiteindelijk werd gearresteerd en schuldig pleitte aan alle schietpartijen, zei Berkowitz: “In alle eerlijkheid, ik geloof dat ik het verdien om voor de rest van mijn leven in de gevangenis te zitten”.
De Boston Wurger, Albert DeSalvo
Als kind ving Albert DeSalvo honden en katten en schoot hij pijlen op ze door dozen heen.
Geboren in Massachusetts was hij de zoon van een gewelddadige alcoholistische vader die DeSalvo’s moeder martelde en mishandelde.
In zijn tienerjaren begon DeSalvo de dieren die hij in dozen ving te stelen en te gebruiken om te oefenen met boogschieten.
Als 12-jarige werd hij gearresteerd voor diefstal en mishandeling en naar een tuchtschool gestuurd.
Hij ging kort in dienst bij het Amerikaanse leger en medio 1962 begon hij vrouwen in de stad Boston te wurgen.
De slachtoffers waren vrouwen van alle leeftijden die alleen woonden.
De meeste werden in hun huis gewurgd met kledingstukken, hoewel er twee werden doodgestoken.
De onbekende moordenaar werd in de media bekend als de “Boston Wurger”.
Omstreeks dezelfde tijd werd in de omgeving van Boston een reeks verkrachtingen gepleegd.
Na één verkrachting in oktober 1964 kon het slachtoffer DeSalvo identificeren en toen zijn foto werd gepubliceerd, meldden zich andere verkrachtingsslachtoffers.
Gerekend voor de verkrachtingen, gaf DeSalvo een gedetailleerd verslag van zijn moordpartij als de Boston Strangler.
Gevangen voor het leven, trok hij later zijn Boston Strangler-bekentenissen in.
DeSalvo werd in 1973 in de gevangenis doodgestoken.