In de nazomer van 2018 stapte Sum 41-frontman, Deryck Whibley, na drie stevige jaren van wereldwijd toeren uit de tourbus, zette de console in zijn thuisstudio aan, pakte een gitaar en begon nummer na nummer uit te storten. Zich ongelooflijk geïnspireerd voelend door 2016’s veelgeprezen Europe Impala Gold gecertificeerd, #9 Billboard Top Albums charting, 13 Voices album en tourcyclus, begon Whibley koortsachtig nummers samen te stellen uit de waterval van ideeën die door zijn hoofd vlogen. Onophoudelijk toeren en immense energie van enkele van de grootste menigten waar de band ooit voor had gespeeld, brachten een veelheid aan ideeën voort die Whibley had opgeslagen en niet kon wachten om ze op te nemen. Binnen drie weken was het grootste deel van de muziek voor het nieuwe album, Order In Decline, geschreven.
Met een groot deel van de muziek geschreven, richtte Whibley zijn aandacht op de teksten. “Ik heb de woorden er altijd gewoon uit laten komen en wat ze ook zijn, dat zijn ze,” merkt Whibley op, “ik volg ze meestal gewoon en laat ze stromen.” Onbewust realiseerde Whibley zich dat er een hardnekkig thema in zijn stream of consciousness zat dat uiteindelijk een kritisch antwoord werd op de wereld en de maatschappij in het algemeen. Terwijl hij de wereld rondreisde en observeerde hoe alomtegenwoordig verdeeldheid, racisme en haat waren geworden, onderbroken door de weerzinwekkende sociale en politieke onrust die zijn eigen thuislanden, de Verenigde Staten en Canada, overspoelde, merkte Whibley dat hij schreef over een groot aantal dingen waarover hij niet per se wilde schrijven. “Het laatste wat ik wilde was een sociaal of politiek protest album schrijven, en Order In Decline is dat niet,” verduidelijkt Whibley. In plaats daarvan is Order In Decline een uitbarsting van ongeremd gevoel, een bladzijde uit zijn dagboek, een venster in zijn ziel dat reflecteert op extreem persoonlijke en kwetsbare gebeurtenissen, want zoals hij bekent: “Het is ook heel moeilijk om geen gevoelens te hebben over alles wat er gaande is in de wereld.”
Gewapend met de meest eerlijke en persoonlijke songs uit zijn carrière, bleef Whibley alles wat hij had in het album gieten. Hij produceerde, produceerde en mixte het album in zijn thuisstudio. Whibley werkte nauwgezet aan elk nummer, met als hoogtepunten de snelle en volle riffs van Deryck, gitaarsolo’s van leadgitarist/ achtergrondzanger Dave Brownsound, harmonieuze akkoorden van gitarist Tom Thacker, en de zware, hartveroverende ritmesectie van bassist/ achtergrondzanger Cone McCaslin en drummer Frank Zummo. Het resultaat is zonder twijfel Sum 41’s zwaarste en meest agressieve album in hun lange carrière, terwijl het ook het meest dynamisch en rauw is.
Voor elke vurige, arena-rock entry (bijv. “Out For Blood” – een skate-punk nummer met een waanzinnige gitaarsolo en “45 (A Matter Of Time)” – een groove-zware mid-tempo rager die precies gaat over wie je denkt dat het is), is er een even krachtige, kwetsbare ballad die net zo hard aankomt. Het eerlijke proces van het schrijven van Order In Decline, waarbij Whibley ervoor koos om geen gevoelens achter te houden, heeft uiteindelijk een gewicht losgelaten dat de frontman de afgelopen jaren heeft geplaagd. Voor het eerst in Sum 41’s 23-jarige carrière, groef Whibley een van zijn meest persoonlijke verhalen ooit op: “Never There,” een krachtige track over de band die hij deelt met zijn afwezige vader, die hij nooit heeft ontmoet. Hij deelt ook zijn gevoelens over geestelijke gezondheid op de beste manier die hij kent, door het album af te sluiten met een prachtige ballad genaamd “Catching Fire” over degenen die hij heeft verloren en bijna heeft verloren gedurende zijn leven. Het nummer heeft meerdere betekenissen, want in de kern is het ook een liefdesliedje over zijn vrouw en het vooruitzicht van het houden van en het verliezen van iemand die zo belangrijk is in zijn leven.
Na meer dan 15 miljoen verkochte platen wereldwijd, een Grammy Award nominatie, 2 Juno Awards (7 nominaties), een Kerrang! Award in 2002, evenals meerdere Alternative Press Music Awards, is Sum 41 gewoon een rockband – compromisloos en eerlijk zonder intentie om te vertragen.
Sum 41 bestaat uit vijf leden waaronder Deryck Whibley, leadgitarist/backing vocalist Dave Brownsound, co-lead gitarist/backing vocalist Tom Thacker, bassist/backing vocalist Cone McCaslin en drummer Frank Zummo