Na zes jaar 161 afleveringen van Restaurant Impossible te hebben gefilmd, Robert Irvine heeft het allemaal gezien – kapotte apparatuur, gebroken relaties, zeer publieke inzinkingen – maar één aflevering brak hem bijna. Het is twee jaar geleden dat de show werd gefilmd, maar het is nog net zo vers in zijn geheugen als de dag dat het gebeurde.
“Abudanza in Massachusetts,” antwoordt Irvine. “We deden het restaurant, en op de dag dat we het restaurant teruggaven, kregen ze een uitzettingsbevel voor hun huis – het huis dat ze deelden met hun zoon LJ, die autistisch is en een van de slechts 70 of 80 mensen ter wereld is met een zeldzame genetische ziekte – en hun zeven andere kinderen.”
Irvine’s toen 16-jarige dochter, die met hem op de set was, barstte in tranen uit toen ze het nieuws hoorde.
“The owner said, ‘we’re getting evicted,’ and she handed me the note,” Irvine recalls. “This is supposed to be the happy time—you’re getting the restaurant back, you know—so I called my executive producer and said, ‘Stop a minute. Give me 10 grand.'”
It wasn’t an easy ask, given the whole budget for that episode’s kitchen revamp was $10,000. When the executive producer reminded him of that, Irvine persisted.
“I said, ‘I’ll match the $10,000 out of my own pocket. Don’t ask why,'” he said. With the funds, they were able to pay the family’s mortgage for six months, giving them a cushion—and peace of mind—as they worked to get the restaurant back on track.
“The show started out as me helping people, then it turned on me.”
It also helped the family give their home a necessary upgrade.
“Ik kon LJ’s traplift bestellen nu ik weet dat we niet in beslag genomen zullen worden,” vertelde restauranteigenaar (en LJ’s moeder) June Maravilha aan Food Network in een post-show update in 2014.
Irvine is niet verlegen over hoe emotioneel de aflevering was; niet alleen het nieuws van het uitzettingsbevel, of het overhandigen van de cheque aan de familie, maar ook een laatste cadeau dat ze LJ gaven, zonder te weten hoeveel het zou betekenen voor de toen 12-jarige jongen.
“Ik barstte de hele show in tranen uit,” zegt Irvine. “Ik was een puinhoop, maar zijn gezicht zien betekende zoveel.”
Irvine’s team zag een lege muur in het restaurant, dus hingen ze snel een van LJ’s schilderijen op. Toen LJ binnenkwam voor de onthulling, was hij dolenthousiast en klom uit zijn rolstoel om het van dichtbij te bekijken.
“Autistische kinderen blijven meestal bij één persoon, maar hij sprong naar me toe en omhelsde me toen hij het schilderij zag,” zegt Irvine.
Treurig genoeg is LJ eerder dit jaar overleden, en de Abudanza-locatie is inmiddels gesloten, maar Irvine zal zijn ervaring daar nooit vergeten, vooral LJ en zijn familie niet.
“Hij heeft een grote invloed op mijn leven gehad,” zegt Irvine. “
Volg Delish op Instagram.