De afgelopen honderd jaar is er een universele standaard geweest voor het meten van het vermogen van een bepaald voertuig, paardenkracht. Dit lijkt een heel eenvoudig systeem, want toen de wereld overstapte van paarden op auto’s moet dit een geweldige manier zijn geweest om de kracht van auto’s in beeld te brengen.
Want hoewel ’s werelds eerste auto, de Benz Patent Motorwagen, een oogverblindende 3 paardenkrachten had, betekende dit niet dat dit hetzelfde was als drie paarden aan de voorkant van het ding spannen. Want, de Benz had een equivalent van 44,7 paarden die het trokken. Een veel voorkomende misvatting is dat één paardenkracht hetzelfde is als het piekvermogen van een echt paard, maar in werkelijkheid is het 14,9 paarden per pk.
Huh?
De oorspronkelijke definitie van paardenkracht werd bedacht door James Watt, die was gebaseerd op het continue, volgehouden vermogen van een paard. Hij mat hoeveel water een paard in een minuut kon optillen, in een normaal wandeltempo, en dat bleek 550 ft-lbs/s te zijn. Dat werd al snel de basismaat voor 1 PK. Bovendien kan de gemiddelde mens op zijn hoogtepunt tot 5 PK produceren.
VW Group
Denk er maar eens zo over, een Bugatti Chiron produceert ruwweg 1.500 pk. Dat is het equivalent van 22.350 paarden die allemaal aan één auto gekoppeld zijn. Dit geeft je echt een waardering voor hoe briljant motoren zijn. Want een pakketje dat kleiner is dan een paard, kan het vermogensequivalent van meer dan 22.000 paarden produceren.
Daarnaast zullen we, naarmate elektrische supercars zich verder ontwikkelen, steeds meer vermogen in steeds kleinere pakketjes kunnen stoppen. Zo levert alleen al de achterste elektromotor van een Tesla meer dan 400 pk, in een behuizing die niet groter is dan een gemiddelde watermeloen.