Eerste Dynastieke Periode
De eerste twee dynastieën van het Oude Egypte beslaan de jaren tussen 3100 v. Chr., toen Menes (ook bekend als Narmer) Boven- en Neder-Egypte verenigde, en 2650 v. Chr.
Old Koninkrijk
Tussen 2635 en 2155 v. Chr. werd de derde tot en met de zesde dynastie van Egypte, oftewel het Oude Koninkrijk, beschouwd als een gouden eeuw. Vrij van oorlogen was dit een periode van welbehagen voor de farao’s, en het heeft de naam “het tijdperk van de piramiden” gekregen vanwege de massale bouw van deze ongelooflijke funeraire bouwwerken.
De vroegst gebouwde waren die in Saqqara, ten noordwesten van de toenmalige hoofdstad Memphis, waaronder de beroemde trappenpiramide van Djoser. Later werden de drie Grote Piramiden van Gizeh gebouwd, die nog steeds tot de grootste bouwwerken behoren die ooit door de mens zijn gemaakt.
Van de zesde tot de tiende dynastie begonnen de farao’s hun macht en invloed te verliezen, en de eenheid van het land werd bedreigd. Deze periode, die vaak een “donkere periode” in de Egyptische geschiedenis wordt genoemd, werd gekenmerkt door rivaliserende koningen, politieke onrust en de vernietiging van vele tempels en hun kunstwerken.
Middenrijk
De periode tussen 2061 en 1785 v. Chr., geregeerd door de elfde tot de dertiende dynastie, staat bekend als het Middenrijk. De elfde dynastie markeerde het begin van Thebe, waarop de moderne stad Luxor is gebouwd, als hoofdstad van Egypte.
Het hoogtepunt van dit tijdperk was de uitbreiding van Egypte naar het zuiden, naar Nubië, en de grote economische voorspoed, maar in de dertiende dynastie kwam de ondergang, met de komst van de Hyksos, de “heersers van vreemde landen”, uit Azië. Zij regeerden het land gedurende verschillende dynastieën totdat Ahmose I, de eerste farao van de 18e dynastie, oorlog tegen hen voerde.
Nieuw Koninkrijk
Van 1551 tot 1080 v. Chr. omvatte het Nieuwe Koninkrijk – ook wel het Egyptische Rijk genoemd – de 18e tot 20e dynastie. Nadat de Hyksos waren verjaagd, werd Thebe weer de hoofdstad en in de eeuwen die volgden kwamen enkele van de beroemdste farao’s van het Oude Egypte voor, waaronder Hatsjepsoet, Toetanchamon, Thoetmosis III (de “Napoleon van Egypte”) en elf verschillende heersers die Ramesses werden genoemd.
Tijdens het Nieuwe Rijk veroverde Egypte Nubië en bouwde het de tempels van Abu Simbel. Na de heerschappij van Ramesses II, die 90 jaar leefde en meer dan 180 kinderen kreeg, leidden conflicten tussen zijn erfgenamen tot de aftakeling van het rijk.
Late dynastieën
1080 tot 332 BCE zagen de opeenvolging van de 21ste tot de 31ste dynastieën en verder verval en fragmentatie van het land, dat in 525 BCE werd binnengevallen door de Perzen en uiteindelijk in 332 BCE ten prooi viel aan de verovering van Alexander de Grote, wat het begin markeerde van het Grieks-Romeinse Egypte.