ESPN

• Twitter
• Facebook Messenger
• Pinterest
• Email
• print

With the release of “The Fighter,” starring Mark Wahlberg and Christian Bale, movie fans were introduced to the story of a real-life Rocky Balboa in “Irish” Micky Ward.

But to boxing fans, the Lowell, Mass., native had been a leading man in countless action fights and dramatic victories until his 2003 retirement. Ward, misschien het best te omschrijven als een B-niveau bokser met een A-plus hart, wist velen te overtuigen met zijn blue-collar aanpak op weg naar een 38-13 carrière record.

Ward’s moed en wilskracht maakte het mogelijk voor de toeschouwers vanaf hun bank om een band te voelen met een man die naast hen zou hebben gezeten als hij niet gezegend was met zo’n zeldzame combinatie van taaiheid en koppige vastberadenheid – om nog maar te zwijgen van een dodelijke linkse hoek naar het lichaam, Ward’s kenmerkende finishing move.

Hoewel Ward vooral bekend werd door zijn spectaculaire trilogie met wijlen Arturo Gatti, waren deze gevechten slechts een greep uit een onderhoudende carrière die een recordaantal van 26 optredens op ESPN omvatte.

Hieronder volgt een blik op 10 van Ward’s meest gedenkwaardige gevechten, met commentaar van “The Fighter” zelf:

LOUIS VEADER I

Datum: 13 april 1996
Waar: FleetCenter, Boston
Resultaat: Ward door TKO9

In slechts zijn zesde gevecht na een pensionering van drie jaar, stond Ward tegenover de ongeslagen kandidaat Veader, die op zoek was om een naamvechter te verslaan om zijn indrukwekkende-maar-zachte 31-0 record te rechtvaardigen.

“Veader was een goede jonge vechter, maar hij had niet veel kracht,” zei Ward. “Ze dachten gewoon dat hij me zou verslaan.”

Een sluwe bokser, Veader controleerde de middelste rondes en bouwde een vroege voorsprong op voordat Ward laat opkwam. Na het laten vallen van “The Viper” in de achtste ronde, kwam Ward een ronde later terug om de stop te forceren, Veader vloeren met een gepatenteerde linkse hoek naar het lichaam.

“Ze zeiden: ‘Vecht nog een keer tegen hem, kijk of het legaal was,'” zei Ward, die Veader drie maanden later versloeg in een rematch. “Ze dachten gewoon dat het een toevalstreffer was dat ik hem knock-out sloeg. Dus ik vocht opnieuw tegen hem en versloeg hem over 12 ronden en won de beslissing gemakkelijk.”

ALFONSO SANCHEZ

Datum: 12 april 1997
Waar: Thomas & Mack Center, Las Vegas
Resultaat: Ward door KO7

Een indrukwekkende 8-0 sinds zijn terugkeer in de ring, stapte Ward naar Sanchez (16-0) op de undercard van Oscar De La Hoya-Pernell Whitaker.

Ward, die een knockdown in de vijfde ronde overleefde, verloor bijna elke seconde van elke ronde op weg naar de zevende. Gefrustreerd en heen en weer schakelend tussen een southpaw en een conventionele houding, leek Ward verloren terwijl hij ongewoon op de vlucht was.

“Ik begon in een verdedigende modus en kon er gewoon niet uit komen,” zei Ward. “Dus ik begon gewoon te bewegen, bewegen, bewegen. Normaal beweeg ik niet zo. Om een of andere reden bleven mijn benen maar bewegen en wilden niet stoppen. Ik wist dat ik iets moest doen. Ik zei tegen mezelf dat ik moest vechten, hoe sterk hij ook was. Ik moet mezelf een kans geven. En dat deed ik.”

Nadat Ward een harde body shot had om ronde 7 te openen, begon hij meer vertrouwen te krijgen. Even later voltooide hij de meest onwaarschijnlijke knock-out, door Sanchez voorgoed te laten vallen met een plotselinge linkse hoek naar het lichaam.

“Het was mijn slechtste optreden, maar waarschijnlijk een van mijn beste overwinningen, als dat zinvol is,” zei Ward. “Het is daarboven omdat dat gevecht dit hele ding begon in termen van de run die ik heb gemaakt.”

Ward’s knock-out was nog meer verbluffend voor degenen die keken naar de TVKO pay-per-view uitzending. Bij het ingaan van de zevende ronde gaven de commentatoren Jim Lampley, Larry Merchant en Roy Jones Jr. hun mening over Ward’s optreden.

Bij het ingaan van de ronde merkte Merchant op: “Dit is een gevecht dat gestopt moet worden voor het welzijn van de vechters en voor de mensen die betalen om het te zien.” Jones was snel om toe te voegen: “Als ik voor dit gevecht op pay-per-view zou betalen, zou ik de helft van mijn geld terugvragen” en “iemand zou me moeten betalen om dit te bekijken.” Kort voor de knock-out, merkte Lampley ironisch op dat Sanchez “absoluut niets te vrezen heeft als hij op Ward leunt.”

“Ze scheurden me uit elkaar,” zei Ward. “En met alle respect, ze hadden reden vanwege de manier waarop ik vocht. Maar van sommige dingen die ze zeiden, had ik zoiets van: ‘Ga er maar in en probeer het maar.'”

VINCE PHILLIPS

Datum: 9 aug. 1997
Waar: The Roxy, Boston
Resultaat: Phillips door TKO3

Bekend geworden door de KO van Sanchez, kreeg Ward een titelschot tegen Phillips, die op dramatische wijze kampioen Kostya Tszyu had gestopt in zijn vorige gevecht om de IBF junior weltergewicht titel op te eisen.

“Ik was opgewonden, want het was mijn eerste kans om voor de titel te vechten,” zei Ward. “Ik was er klaar voor en hij ving me met een rechterhand in het oog, en dat was het. Die kans ging zo het raam uit.”

Phillips opende een lelijke snee boven Ward’s rechteroog die ervoor zorgde dat het gevecht werd gestopt in de derde ronde, het enige verlies door een stop in Ward’s 51 carrière gevechten.

ZAB JUDAH

Datum: 7 juni 1998
Waar: Miccosukee Indian Gaming Resort, Miami
Resultaat: Judah door UD12

Ward ging weer een stapje verder in de competitie en nam het op tegen misschien wel de meest getalenteerde tegenstander in zijn carrière toen hij het opnam tegen Judah (15-0), een 20-jarig vooruitzicht dat niet te missen was.

“Hij was gewoon zo snel,” zei Ward. “Dat was toen hij jong was en kon bewegen. Toen hij jonger was, was hij onverslaanbaar.”

Ondanks dat hij een ruime beslissing op de scorekaarten verloor, was Ward competitief en stopte nooit met naar voren komen. Hij wisselde ook ongewoon verhitte woorden gedurende de hele partij, een reactie op Judah’s low blow in ronde 1. Ward wachtte geduldig voordat hij de gunst teruggaf in ronde 9, wat leidde tot een kleurrijke uitwisseling tussen de twee.

REGGIE GREEN

Datum: 1 oktober 1999
Waar: Icenter, Salem, N.H.
Resultaat: Ward door TKO10

In een ESPN “Friday Night Fights” klassieker, moest Ward dieper graven dan ooit tevoren tegen Green, een ruige vechter. Op 33-jarige leeftijd en dringend op zoek naar een overwinning, stond een gehavende en bebloede Ward op twee van de drie scorekaarten bij het ingaan van de laatste ronde.

“Opnieuw was ik aan het verliezen in de laatste ronde,” zei Ward. “Hij was sterk en hij had een goede linkse hoek die me splitste. Ik had een snee in mijn mond en je kon er twee vingers doorheen steken. Het ging door tot aan mijn tand. Ik bloedde en slikte bloed. Maar nogmaals, ik haalde hem aan het eind in.”

Ward, die aan het eind van de derde ronde was uitgeschakeld, herpakte zich in de laatste ronde dankzij een onophoudelijke aanval op het lichaam die een vlaag van linkse haken naar boven opende. Een wankelende Green wankelde en viel op het canvas met nog 30 seconden te gaan, net als scheidsrechter Norm Bellieux stapte in om het af te zwaaien.

SHEA NEARY

Datum: 11 maart 2000
Waar: Olympia, Londen
Resultaat: Ward door TKO8

De dramatische overwinning op Green gaf Ward de invloed en het momentum die hij nodig had om een tweede titelschot veilig te stellen, dit keer in Engeland voor de licht aangeschreven WBU junior weltergewicht gordel. Ward stond weer tegenover een ongeslagen vooruitzicht in Neary (22-0), een inwoner van Liverpool van Ierse afkomst.

“

Mensen zeiden dat de snee was veroorzaakt door een kopstoot. Maar ik wilde tegen ze zeggen: ‘Naar welk gevecht ben je aan het kijken?’ Ik was niet van plan om te liegen. Ik was teleurgesteld, maar ik verloor het geloof niet. Ik bleef maar zeggen, ‘Ik krijg nog een kans. Ik krijg nog een kans.’

“

— Micky Ward over zijn TKO verlies tegen Vince Phillips, de enige stoppage nederlaag in Ward’s 51 carrièregevechten

“Ze maakten hem klaar om hier tegen een grote naam te vechten en ze dachten dat ze me daarheen zouden brengen en dat hij me zou wegvagen,” zei Ward. “Ze gaven me geen kans in de hel om hem te verslaan, vooral niet in Engeland. Maar ik wist dat ik hem kon verslaan.”

De twee vechters gingen een pittig gevecht aan, waarbij Ward de eerste ronden in handen had dankzij een zachte uppercut die hij voortdurend op Neary’s voorhoofd tikte in de hoop diens verdediging te openen voor een linkse hoek naar het lichaam. Neary nam vervolgens de middelste ronden over, gebruikmakend van zijn bereik en boksvaardigheid om Ward van hem af te houden.

“Hij stootte hard, maar ik kon elke stoot zien die hij gooide,” zei Ward. “Hij gooide ze wijd, dus ik wist dat ik me er klaar voor kon maken. Ik probeerde gewoon te tikken, tikken, tikken en dan recht op het lichaam. Ik wist dat ik hem aan het inhalen was en ik wist dat ik hem ging stoppen.”

Ward haalde hem eindelijk in in de achtste ronde, aansluitend op twee afstraffende linkerhaken naar het lichaam die een verpletterende uppercut opzetten. Neary, die voor het eerst in zijn carrière werd gevloerd, bereikte zijn voeten voordat Ward hem opnieuw liet vallen met een soortgelijke uppercut, waardoor scheidsrechter Mickey Vann er een einde aan maakte.

“Er was gewoon iets in me waarbij ik wist dat ik ging winnen,” zei Ward. “Normaal denk ik dat nooit, omdat je het nooit weet in het boksen. Maar ik wist dat ik die avond zou winnen.”

EMANUEL (BURTON) AUGUSTUS

Datum: 13 juli 2001
Waar: Hampton Beach Casino, Hampton Beach, N.H.
Resultaat: Ward door UD10

Er is misschien geen vermakelijker gevecht geweest in de geschiedenis van ESPN’s “Friday Night Fights” dan deze verbluffende knokpartij tussen twee hongerige vechters op zoek naar respect en een langverwachte betaaldag.

Augustus, toen bekend als Emanuel Burton, had een vermogen om zijn tegenstanders te frustreren dat meer boekdelen sprak dan zijn 24-17-4 record. Ward beschreef hem als een “zeer onhandige, soort van een harkerig type vechter. Hij blijft daar niet lang en hij geeft ze van alle kanten.”

Het knokgevecht, gevochten op een enorm werktempo omdat elke vechter letterlijk stoten gaf tot het punt van uitputting, werd door Ring Magazine uitgeroepen tot 2001’s “Gevecht van het Jaar”. Ward was op een of andere manier in staat om de normaal ongrijpbare Augustus voor zich te houden terwijl een rauwe New Hampshire menigte brulde van goedkeuring.

“Ik stond gewoon recht in zijn borst,” zei Ward. “Ik probeerde hem gewoon te smoren en hem uit te putten. Het publiek was uitzinnig, en het was een gekkenhuis daarbinnen. En het was zo heet. Er was geen manier om iets te zien in dat gebouw. Het was zo heet.”

Ward sloeg Augustus neer met een body shot in ronde 9 waarvan werd gedacht dat het de doorslag zou geven in het gevecht totdat een breder dan verwachte beslissing werd aangekondigd.

ESPN-analist Teddy Atlas pleitte in de uitzending voor promotors om op te letten en de inspanningen van de vechters te belonen met een grote betaaldag. Hij richtte zich ook tot de kijkers thuis door te zeggen: “Iedereen die dit gevecht thuis bekijkt, tussen de rondes door, bel je vrienden op. Je ziet iets wat je niet al te vaak ziet.” Hij zou later toevoegen: “Als je nog nooit naar een gevecht bent geweest, als je nog nooit hebt gezien hoe vechters eruit zien, dan zie je ze nu. Echte vechters. Een echt gevecht. Niemand hoeft deze twee mannen te vertellen hoe ze zich moeten gedragen.”

“Ik was aan het bouwen naar de grote betaaldag, maar ik had dat zetje nodig om het te krijgen,” zei Ward. “En dat Teddy zei: ‘Geef deze man een geldgevecht, geef deze man een geldgevecht,’ hielp veel.”

ARTURO GATTI I

Datum: 18 mei 2002
Waar: Mohegan Sun Casino, Uncasville, Conn.
Uitslag: Ward door MD10

Wards epische trilogie met Gatti was misschien nooit gebeurd als zijn vorige gevecht met Jesse James Leija op HBO niet met pech was afgelopen. Het gevecht werd gestopt in de vijfde ronde als gevolg van een snee van Leija veroorzaakt door een stoot van Ward die werd beoordeeld als het resultaat van een kopstoot, waardoor Leija won door technische beslissing.

“Naar binnen gaan en vechten tegen Leija en een beetje genaaid worden op de manier waarop ik dat deed, ik denk dat HBO waarschijnlijk zei: ‘Laten we deze man nog een kans geven,'” zei Ward. “En ze deden dat met het Gatti gevecht. Toen ik binnenkwam, wist ik dat het potentieel had om een geweldig gevecht te worden. Wist ik dat het zo geweldig zou worden als het was? Nee. Maar ik wist dat het de ingrediënten had om het te worden.”

De dramatische overwinning van Ward op Gatti, uitgeroepen tot 2002’s “Gevecht van het Jaar”, was een teruggrijpen naar het gouden tijdperk van de sport en het soort wilde theater dat je eraan herinnert hoe goed een prijsgevecht kan zijn.

Gevochten om niets meer dan respect tussen twee eerlijke krijgers, begon de actie te verhitten nadat Gatti een punt in mindering kreeg voor een low blow in de vierde ronde. De verschuiving op de scorekaarten zette een venijnige vijfde in, met als hoogtepunt Ward’s zes stoten combinatie van flush hooks die Gatti tegen de touwen sloeg.

“Ik denk niet dat ik ooit zoveel stoten in een maand heb gegooid, laat staan in een keer,” zei Ward. “Het was gewoon iets dat gebeurde. Mijn strategie voor het gevecht was zoals elke andere keer: om gewoon in de beste vorm te komen die ik kon en hard te vechten. Maar nadat hij me laag ving in de vierde, was ik in staat om hem naar binnen te zuigen.”

Het gevecht bereikte al snel een legendarische status in Ronde 9, een “Ronde van het Jaar” honoree die gemakkelijk zou kunnen worden gelabeld als “Ronde van de Eeuw.”

“In het Burton gevecht, was het veel zoals dat in sommige van de rondes, alleen vocht ik niet tegen een man die kon stoten zoals Gatti dat kan,” zei Ward. “Burton gooide hard, maar hij stootte niet zo hard en stond niet bekend als een grote stoter. Maar Gatti, met elke stoot die hij gaf, gooide hij alles wat hij in zich had.”

Ward vloerde Gatti met een kenmerkende linkse hoek naar het lichaam om de ronde te openen. Verbazingwekkend, Gatti was in staat om zijn voeten te bereiken ondanks grimassen van enorme pijn. Ward’s daaropvolgende beuken op een weerloze Gatti zorgde ervoor dat velen speculeerden dat het gevecht gestopt had moeten worden. Maar de veteraan scheidsrechter Frank Cappuccino liet hen doorvechten, en een bebloede Gatti kwam terug tegen een knock-out Ward terwijl de twee vechters klappen uitwisselden tot de laatste bel.

“Ik had nooit gedacht dat hij zou opstaan na de body shot, maar op een of andere manier deed hij het,” zei Ward. “Ik vond dat Frank Cappuccino het had moeten stoppen. Maar ik denk in Frank’s verdediging, misschien maakte hij de juiste beslissing, want Gatti kwam op en won vervolgens de 10e ronde. Ik noem hem ‘Jason’. Ik heb zoiets van, ‘Waar is die vent van gemaakt?’ Hem slaan was als een kussen slaan. Het was brij.

“Als ik had verloren, was ik van plan om met pensioen te gaan,” zei Ward. “Ik was niet zeker van mijn beslissing, omdat ik nooit denk dat ik win in een gevecht op het nippertje. Hoe kun je denken dat je wint in een vechtpartij? Er is geen manier dat je het kunt weten als je geest te bezorgd is over het vechten. Ik had op dat moment geen idee hoe geweldig het gevecht was, ik wilde gewoon elke ronde doorgaan en doorgaan.”

ARTURO GATTI II

Datum: 23 november 2002
Waar: Boardwalk Hall, Atlantic City, N.J.
Resultaat: Gatti door UD10

De langverwachte rematch maakte de hype van de eerste ontmoeting niet waar, want Gatti creëerde afstand en gebruikte zijn superieure bokskwaliteiten om een unanieme beslissing te forceren.

Het meest dramatische deel van het gevecht vond plaats in de derde ronde, toen Ward met zijn gezicht naar beneden werd geslagen in de hoek na een rechtse stoot tegen het oor.

“Gatti raakte me op het bot rechts achter het oor en het gooide mijn evenwicht weg,” zei Ward. “Ik heb het gevoel dat als die touwen er niet waren geweest, dat ik op de promenade zou hebben gelegen. Ik ging neer, boem, gezicht eerst. Ik denk dat als hij naar achteren was gegaan, ik voorover op mijn gezicht zou zijn gevallen.”

Een wankelende Ward bereikte zijn voeten en overleefde ternauwernood Gatti’s aanval gedurende de volgende 30 seconden. In een vreemde beweging, liet Ward toen zijn handschoenen zakken en drong er bij Gatti op aan om naar voren te komen en te vechten. Bijna op het juiste moment, counterde Gatti met een enorme rechterhand die Ward flush ving en hem wankelend in de touwen stuurde.

Niet alleen bleef Ward op de been na het absorberen van de stoot, hij kwam op een of andere manier terug om Gatti pijn te doen in de laatste minuut van de ronde.

“Ik riep hem op, domme ik, zeggend: ‘Kom op, kom op’ en, boem, hij kwam,” zei Ward. “Hij zette me op en gooide een rechtse en het maakte me wakker. Het maakte me zo wakker dat ik terug naar hem kwam. Het is raar. Ik werd knock-out geslagen en wakker gemaakt in dezelfde ronde op mijn voeten. Ik vertel mensen dat en ze zeggen, “Echt niet. Maar als hij me gemist had met die stoot, was ik waarschijnlijk neergevallen. Toch maakte het me wakker.

“Ik was er niet zeker van om voor een derde keer tegen hem te vechten,” zei Ward. “Het was aan hem waar hij hierna heen wilde, want hij won. Ik wist niet zeker of hij tegen Kostya Tszyu wilde vechten voor de titel of dat hij weer tegen mij wilde vechten. Ons tweede gevecht was niet zo goed als het eerste, maar Gatti dacht dat ik hem een plezier deed door hem de rematch te geven na het eerste gevecht. Dus deed hij mij een wederdienst nadat hij gewonnen had.”

ARTURO GATTI III

Datum: 7 juni 2003
Waar: Boardwalk Hall, Atlantic City, N.J.
Resultaat: Gatti door UD10

De rubber match in de trilogie gaf Ward, die zijn pensioen aankondigde voor het gevecht, zijn eerste en enige hoofdrol in een pay-per-view.

HBO’s Jim Lampley vatte de schoonheid van Ward’s carrière tijdens de uitzending samen door te zeggen: “Hoe word je geliefd, rijk en een ster in het boksen als je 12 gevechten verliest? Je kunt het maar op één manier doen. Je vecht op de manier waarop Micky Ward vecht.”

Gestreden om wat ringaankondiger Michael Buffer noemde “Het officieuze, onbetwiste bloed-en-lende kampioenschap van de wereld,” werd het interessant halverwege het gevecht toen Gatti zijn rechterhand brak.

“Ik wist niet dat hij zijn hand had gebroken, maar ik wist dat hij hem pijn deed,” zei Ward. “Maar toen pakte hij me kort daarna op de zijkant van het hoofd en mijn hersenen verschoven in mijn schedel. Ik moest een jaar later een dubbele oogoperatie ondergaan omdat ik een jaar lang dubbel zag.”

Nu Ward tegenover een eenhandige vechter stond, profiteerde hij door Gatti te vloeren met een bovenhandse rechtse in de zesde ronde. Maar de 37-jarige Ward kon niet dichterbij komen op de scorekaarten omdat Gatti hem moedig afsloeg net toen Vadertje Tijd het begon over te nemen.

“Ik sloeg hem neer en kwam de volgende ronde naar buiten met de gedachte dat hij nog steeds een beetje versuft zou zijn,” zei Ward. “Maar toen ik naar buiten kwam voor de ronde, voelde het alsof ik in drijfzand liep. Ik had niets. Ik werd daar oud. Ik hield gewoon vol voor de laatste 2-3 rondes. Het was alsof na alle oorlogen die ik in de loop der jaren heb meegemaakt, het me gewoon te pakken kreeg.”

De derde aflevering van de rivaliteit werd in 2003 uitgeroepen tot “Gevecht van het Jaar”, het derde achtereenvolgende jaar dat een gevecht waarbij Ward betrokken was zo werd geëerd door Ring Magazine.