Het idee om sprongen gelijk te trekken staat waarschijnlijk over twee jaar weer op de agenda, Evgeni Rukavitsin deelde zijn mening over de voors en tegens van zo’n beslissing.
door WFK magazine #2/22/2020
Evgeni Rukavitsin: Natuurlijk zijn de regels van het kunstschaatsen geen dogma, ze kunnen en in sommige gevallen moeten ze veranderd worden. Uiteindelijk bouwen mensen zelfs dammen in rivieren die al sinds mensenheugenis stromen. Maar in elk van die gevallen moeten de gevolgen zorgvuldig worden berekend om het ecosysteem niet te schaden. Zoals we weten, ook uit onze geschiedenis, is dit niet altijd gelukt. Ik krijg de indruk dat in het geval van de huidige veranderingen in de regels in het kunstschaatsen (als ze er komen), we onze sport kunnen schaden.
Als we het hebben over de gradatie van moeilijkheidsgraad van de sprongen – lutz, flip, loop, salchow, toe loop, dan is die niet uit het niets genomen. De sprongen kwamen voort uit de elementen van het kunstschaatsen. In het bijzonder, lutz – van de сounter turn, en dit is een van de moeilijkste elementen van het schaatsen zelf. Deze gradatie is een langdurige traditie. En wat er zal gebeuren als deze tradities worden geschonden, kan ik me moeilijk voorstellen.
Ik denk niet dat het juist is om de waarde van drie viervoudige sprongen – loop, flip en lutz – gelijk te stellen. Ja, ik geef toe dat quad loop inderdaad in enige schaduw staat in vergelijking met de lutz en flip. Deze sprong vereist een filigrane uitvoering.
Maar het is onjuist om de viervoudige lus uit deze schaduw te halen door de kosten van de viervoudige lutz te verlagen. Lutz, zoals ik reeds heb opgemerkt, is traditioneel, en niet zonder reden, de moeilijkste sprong in het kunstschaatsen. In zijn klassieke uitvoering is de lutz de enige sprong met de zogenaamde negatieve rotatie, waarbij de ingangsboog in de ene richting wordt gemaakt, en de rotatie om zijn as in de andere richting wordt gemaakt. Elke specialist, die de lutz bekijkt, zal vaststellen of deze echt is, zuiver uitgevoerd of, zoals men zegt, een verborgen lus is. En wat, nu blijkt dat de klassieke lutz gelijk is gesteld aan de lus?
Inderdaad, volgens de statistieken wordt de laatste tijd vaker een vierdubbele lutz uitgevoerd dan een vierdubbele lus. Maar, naar mijn mening, is dit niet gebeurd omdat het gemakkelijker is, maar omdat de atleten grote risico’s namen om punten te verdienen.
Ik hoor de mening van sommige deskundigen die het een juiste beslissing noemen om de waarde van de viervoudige lutz, flip en loop gelijk te stellen, waarbij zij opmerken dat we op deze manier een kans geven aan schaatsers die, één sprong uitvoeren en twee andere niet, wat te wijten kan zijn aan lichaamsbouwkenmerken.Dit standpunt lijkt mij niet juist. Kunnen wij bijvoorbeeld een atleet met een hoogte van 1,90 meter niet volgens andere regels beoordelen dan een schaatser met een hoogte van 1,60 alleen omdat hij moeilijker springt? Misschien moeten we dan coëfficiënten voor lengte en gewicht in het jurysysteem opnemen?
De huidige voorstellen om de regels te veranderen zijn naar mijn mening niet gerechtvaardigd. Wat is de reden voor deze beslissingen? Sommige deskundigen hebben besloten dat er te veel viervoudige lutzes waren en dat het nodig was de kosten ervan te verlagen. Maar wat zal er gebeuren als er na een tijdje een heleboel viervoudige lutzes zullen zijn? Een ander deel van de specialisten zal besluiten dat we moeten terugkeren zoals het was, of iets anders moeten doen? Een dergelijke aanpak kan tot alles leiden. Door het werk van coaches aan de evolutie van de instap hebben we er bijvoorbeeld voor gezorgd dat de drievoudige axel een vrij courant element is geworden. Morgen zal iemand het niet leuk vinden, en de atleten zullen gedwongen worden om dit element op een nieuwe manier te springen?
Of hier is een ander voorbeeld. In de gemeenschap van kunstschaatsspecialisten wordt al lange tijd creatief gediscussieerd over de viervoudige salchow. Zoals je weet, zijn er twee manieren om deze uit te voeren – met het vrije been over het ijs en in de lucht. De eerste methode werd uitgevoerd door de bronzen medaillewinnaar van de Olympische Spelen van 2002, de Amerikaan Timothy Goebel, of de tweevoudig wereldkampioen, de Spanjaard Javier Fernandez, en een van de levendige voorbeelden van de tweede methode is de uitvoering van de viervoudige salchow door de Tsjechische atleet Michal Brezina. Ik kan me dus heel moeilijk voorstellen wat er zou gebeuren als ze bijvoorbeeld zouden aankondigen dat een van deze methodes onwettig is.
De voortdurende koerswijziging in het kunstschaatsen, lijkt me in principe verkeerd. Het huidige jurysysteem werd ingevoerd in 2003 en het was een revolutie. Maar in de toekomst denk ik dat het nodig is de regels te verbeteren om onze sport objectiever te maken. Bijvoorbeeld, je kunt de computer vertrouwen om zo veel mogelijk criteria te beoordelen. Ik zou deze richting steunen. Ik weet dat er veelbelovende technische ontwikkelingen zijn. En de huidige wijzigingen van de regels, inclusief de introductie van een andere onder-rotatie parameter – q, terwijl de huidige methodologie wordt gehandhaafd, zal naar mijn mening alleen maar leiden tot extra mogelijkheden voor het manipuleren met scores.
De meeste kijkers, die naar het enkelspel schaatsen voor mannen komen kijken, willen eerst en vooral quad jumps zien. Niet alleen bij de mannen, moeten we toegeven, sinds de meisjes begonnen met het uitvoeren van quads, is de belangstelling voor deze discipline sterk toegenomen. En als we in de regels gaan neuzen, zelfs in het kleinste detail, verlagen of verhogen, denk ik dat we de verkeerde kant op gaan.
Natuurlijk zijn er uitzonderingen. Ik herinner me, bijvoorbeeld, een voorwaarts-inside sit spin op het rechterbeen. Het is altijd beschouwd als slechte vorm, categorisch verkeerd. Maar op een gegeven moment begon iedereen het uit te voeren, omdat het een van de complexiteitskenmerken was. Dit begon de specialisten te verontrusten en de regels werden gecorrigeerd. Zulke veranderingen in de regels, wanneer sommige blunders worden gecorrigeerd, juich ik toe.
In het algemeen zou ik niet graag veranderingen in de ene of de andere richting zien, maar de beweging van het kunstschaatsen voorwaarts, naar vooruitgang. Maar als we bijvoorbeeld zien dat een quad axel slechts 12,5 punten kost – van wat voor vooruitgang, wat voor motivatie om deze sprong te leren kunnen we dan spreken? Dit is een element van kosmische complexiteit, slechts enkelen kunnen het proberen. Yuzuru Hanyu, in het bijzonder, probeert het, veel geluk voor hem. maar het risico om voor dit element te gaan met zijn kosten van 12,5 punten is niet gerechtvaardigd. Yuzuru zal er zeker voor gaan, hij is van zijn eigen niveau, en brengt het kunstschaatsen vooruit, tegen alle regels in. Hij zal er gewoon voor gaan om zichzelf te testen. Maar toch – niet op de Olympische Spelen! Zelfs hij zal het daar niet riskeren.
En anderen, om voor deze sprong te gaan moeten ze gemotiveerd zijn met hoge scores. De huidige tendens van veranderingen in de regels kan er naar mijn mening toe leiden dat er minder viervoudige sprongen zullen zijn.
Vergeet niet dat wanneer de veranderingen worden doorgevoerd, de scores van het komende seizoen niet kunnen worden vergeleken met de scores van andere seizoenen – en dit is zeer interessant voor mensen. De veranderingen zullen natuurlijk niet al te groot zijn, maar formeel zullen de vergelijkingen onjuist zijn. Er wordt vaak gesproken over wereldrecords, maar hoe kan deze term in het kunstschaatsen worden gebruikt, als na de volgende verandering in de regels een nieuwe telling moet worden gestart?
Kijk, er zijn prestaties in de atletiek die meerdere decennia duren. Zo zijn bijvoorbeeld de mooiste duels tussen de Sovjet-hamerwerpers Joeri Sedykh en Sergej Litvinov de geschiedenis ingegaan, die op één competitieavond het wereldrecord meerdere malen uit zes pogingen konden breken. Voor een lange tijd kan niemand de records benaderen die deze atleten in de jaren ’80 vestigden. Maar stel je voor, morgen besluit de internationale atletiekfederatie om een of andere reden om de hamer tweehonderd gram lichter te maken, en de uitstaande records in deze discipline zullen worden geschrapt. Absurd? Maar dit is precies wat er periodiek gebeurt in ons kunstschaatsen. Maar dit is puur mijn mening, die wil ik niemand opleggen.
Gerelateerde onderwerpen: Evgeni Rukavitsin, Yuzuru Hanyu