Geschiedenis van Angola
Veel van het land dat het huidige Angola beslaat, maakte deel uit van het koninkrijk Kongo, dat in de 14e eeuw een prominente plaats innam. Het floreerde een eeuw later, toen Portugese ontdekkingsreizigers het land bereikten en in Soyo, in het uiterste noorden van het land, hun eerste handelspost vestigden.
De betrekkingen tussen de Europeanen en de Kongo-koningen waren goed, zodat in 1575 Luanda kon worden gesticht door Paulo Dias de Novias met honderd kolonistenfamilies en 400 soldaten.
De zonen van de koningen werden tot de 17e eeuw voor onderwijs naar Lissabon gestuurd, waarna de trans-Atlantische slavenhandel het vertrouwen tussen de twee koninkrijken verzwakte. Tussen de 16e en 17e eeuw werden naar schatting een miljoen slaven vanuit Angola naar Portugees Brazilië verscheept.
De formele afschaffing van de transatlantische handel in 1836, na de Braziliaanse onafhankelijkheid, leidde ertoe dat de Portugezen hun kolonisatie van andere gebieden, waaronder Angola, intensiveerden. De slavernij in de Portugese koloniën duurde officieel tot de jaren 1870 en daarna, nauwelijks verhuld, tot het begin van de 20e eeuw.
Dat de Portugese overheersing verder werd geconsolideerd met de administratieve controle over het binnenland van Angola, was pas het moment waarop de fascistische regering in 1926 in Lissabon de macht overnam, ondanks eerdere territoriale aanspraken en het belang van de Angolese kust voor de Portugese economie.
Het verzet tegen de kolonisatie bleef relatief gematigd tot de jaren 1950. De onafhankelijkheidsoorlog brak uit in 1961 en eindigde pas toen het regime van Marcelo Caetano in 1974 door een staatsgreep omver werd geworpen.
In plaats van eenwording leidde de onafhankelijkheid het jaar daarop echter tot een versterking van de verdeeldheid tussen de verschillende bevrijdingsbewegingen, waarmee de basis werd gelegd voor een burgeroorlog die Angola bijna drie decennia lang in zijn greep hield.
De een half miljoen Portugezen die tijdens de onafhankelijkheidsstrijd in Angola waren gebleven, gaven uiteindelijk hun lot op en keerden terug naar Europa, waardoor een enorm tekort aan geschoolde arbeidskrachten ontstond en een land dat rijk was aan hulpbronnen, worstelde met een faillissement. Een staakt-het-vuren in 2002 stabiliseerde het land en maakte democratische verkiezingen mogelijk.
Wist u dat?
– President Jose Eduardo dos Santos leidt Angola al sinds 1979, waarmee hij een van de langst dienende leiders ter wereld is.
– De naam Angola is afgeleid van het woord ‘ngola’, dat koning betekent.
– De eerste president van het land, Agostinho Neto, kreeg de Lenin Vredesprijs van de Sovjet-Unie voor 1975-76, ondanks het uitbreken van de Angolese burgeroorlog.
2 xmlns:fn=”http://www.w3.org/2005/xpath-functionsAngolese cultuur
Godsdienst in Angola
Rooms-katholiek (38%), protestants (15%) en lokale animistische geloofsovertuigingen (47%).
Sociale afspraken in Angola
Normale sociale omgangsvormen dienen in acht te worden genomen. Op het verhandelen of dragen van drugs staan zware straffen. Homoseksualiteit is illegaal.
Fotografie: Het is af te raden om openbare plaatsen, openbare gebouwen of openbare evenementen te fotograferen. Kopieën van fotovergunningen moeten bij uw ambassade worden gedeponeerd; vergunningen moeten te allen tijde bij u zijn.
Taal in Angola
De officiële taal is Portugees. Afrikaanse talen (vooral Umbundu, Kimbundu, Kikongo en Bantu) worden door de meerderheid van de bevolking gesproken.
