Geschiedenis van de plastische chirurgie

De geschiedenis van de plastische chirurgie – van voor Christus, via de jaren 1400 en de wereldoorlogen, tot heden

Hoewel algemeen wordt aangenomen dat de ontwikkeling van de plastische chirurgie in de afgelopen 20 jaar heeft plaatsgevonden, is de oorsprong van de plastische chirurgie al zeer oud.

Plastische chirurgie (en neuscorrecties) in de jaren 1400 – door Antonio Branca

De neus kreeg de meeste aandacht van de vroege plastische chirurgen. Een van de eerste procedures voor het reconstrueren van de neus, een primitieve voorloper van de ‘nose job’, wordt toegeschreven aan een chirurg genaamd Antonio Branca en wordt beschreven door de gladjakker Heinrich von Pfolspeundt in zijn baanbrekende werk ‘Buch der Bündth-Ertznei’ uit 1460. Von Pfolspeundt beschreef de techniek in de volgende fasen:

1.
1. Er wordt een model van de neus gemaakt van perkament of leer.
2. Dit model wordt vervolgens op de onderarm gelegd en er wordt een lijn omheen getrokken.
3. Het gemarkeerde gebied wordt dan rondom uitgesneden en gescheiden van de onderliggende lagen op zodanige wijze dat de onderkant van de neuslap aan de arm bevestigd blijft.
4. De arm wordt dan op het hoofd geheven met de neuslap op het gezicht geplaatst en aan de afwijking gehecht.
5. De arm wordt dan aan het hoofd vastgebonden om hem op zijn plaats te houden (zie hieronder).
6. Na 8-10 (oncomfortabele) dagen, wanneer de huid is genezen tot het weefsel van de afwijking, wordt het onderste deel van de huidflap doorgesneden, waardoor de arm vrijkomt en de neusgaten kunnen worden gereconstrueerd.

De procedure klinkt nu misschien beangstigend, maar in die tijd was het een geavanceerde procedure (geen woordspeling bedoeld).

Treurig voor Antonio was het echter pas bijna een eeuw later, na zijn dood, toen Gasparo Tagliacozzi zijn baanbrekende werk ‘De Curtorum Chirurgia per Insitionem Libri Duo’ (over de chirurgie van defecten door implantatie) schreef, dat de techniek grote bekendheid verwierf onder Europese chirurgen.

Veel later: de jaren 1800 – plastisch chirurgen wenden zich tot het oude India voor inspiratie

De plastische chirurgie moest tot het einde van de 18e eeuw wachten op de volgende belangrijke vooruitgang in de geschiedenis van de plastische chirurgie – de huidtransplantatie. En ironisch genoeg kwam de doorbraak door de herontdekking van een procedure die in het oude India was ontwikkeld.
De streng uitziende huidtransplantatieprocedure (zie hieronder) werd herontdekt in een oud boek dat de ‘Sushruta Samhita’ wordt genoemd – en dat dateert uit de 8e eeuw voor Christus. Op de loer in een hoek van de 184 hoofdstukken van het boek lag een techniek waarbij een bladvormige flap van het voorhoofd werd gebruikt om de neus te reconstrueren.
De techniek (hieronder afgebeeld) werd in oktober 1794 gepubliceerd in het ‘Gentleman’s Magazine of Calcutta’ en werd al snel op grote schaal toegepast; bekend als de ‘Indiase Methode’.

Na het gebruik van deze huidtransplantatietechniek begonnen Felix Jean Casimir Guyon uit Parijs en Jacques Reverdin uit Genève in 1869 meer geavanceerde huidtransplantaties te ontwikkelen in hun praktijk; het type dat vandaag de dag nog steeds min of meer wordt gebruikt.

Plastische chirurgie tijdens de oorlog: vroege voor en na foto’s

De belangrijkste verbeteringen in de geschiedenis van de plastische chirurgie vonden misschien wel plaats in de vorige eeuw, toen verschillende plastische chirurgische technieken werden geïntroduceerd tijdens de wereldoorlogen. Baanbrekende huidtransplantatietechnieken, zoals de ’tubed pedicled graft’, werden tijdens de Eerste Wereldoorlog ontwikkeld en verfijnd door de toonaangevende plastisch chirurgen Archibald McIndoe en Harold Gilles, die de technieken gebruikten om ernstige brandwonden in het gezicht te behandelen.
Deze gefaseerde ingrepen verschilden van de vroegere plastische chirurgie omdat zij afhankelijk waren van de groei en ontwikkeling van een bloedtoevoer van het ontvangende bed naar het geënte weefsel gedurende vele weken of maanden.
Voor en na plastische chirurgie zijn hieronder foto’s te zien, die de verbazingwekkende vooruitgang laten zien die deze technieken hadden op patiënten uit de Eerste Wereldoorlog die waren getroffen door de verschrikkingen van de oorlog.

Figuur 3 & 4 – patiënt van Harold Gillies met een gezichtsafwijking

Figuur 5 & 6 – gebruik van de tubed pedicled flap

Figuur 7 & 8 – post-operatief resultaat

1942: Plastische chirurgie eindelijk mainstream

In 1942, na de Slag om Groot-Brittannië, voerden Gillies en McIndoe hun baanbrekende operaties uit op verbrande vliegeniers in het Queen Victoria Hospital, in aanwezigheid van de media, waardoor plastische chirurgie in de publieke belangstelling kwam te staan.

De “Guinea Pig”-club werd opgericht door de geopereerde piloten en was de eerste patiëntenondersteuningsgroep voor misvormde brandwonden. De club bestaat vandaag de dag nog steeds.