Glycolipiden
Glycolipiden (GL’s) bestaan uit glycosyl- en lipidegroepen en worden normaliter aangetroffen op het extracellulaire oppervlak van eukaryote celmembranen. Zij zorgen voor de stabiliteit van de membranen en vergemakkelijken cel-cel-interacties. Bovendien dienen glycolipiden ook als receptoren voor virussen of andere ziekteverwekkers om cellen binnen te dringen.
Als ervaren leverancier en professioneel instituut op de antilichamenmarkt heeft Creative Biolabs een goede reputatie opgebouwd door het succesvol uitvoeren van projecten over de hele wereld. We hebben een van de grootste biologics resource bibliotheken en kan van hoge kwaliteit en kosten-efficiënte op maat gemaakte glycomics diensten voor verdere studies van glycolipide structuur, synthese, en functie.
Inleiding
Glycolipiden als glycoconjugates van lipiden worden breed aangeduid om elke verbinding die een of meer monosaccharide residuen gebonden door een glycosidic linkage aan een hydrofobe gedeelte bevat. De definitie omvat een grote verscheidenheid van structureel heterogene biologische verbindingen die door dieren, planten en microben worden geproduceerd. Nu is dit concept nog breder en omvat het glycoside- en niet-glycoside-glycolipiden waarin de glycosyl- en lipideresiduen met elkaar verbonden zijn door respectievelijk glycoside- (b.v. N- of O-glycosidebindingen) en niet-glycosidebindingen (b.v. ester- of amidebindingen).
Fig.2 Classificatie van glycolipiden en de belangrijkste soorten bindingen tussen hun glycosyl- en lipidenresiduen. (Abdel-Mawgoud, 2017)
Typen glycolipiden
Glycolipiden vormen ~3% van de buitenste laag van het plasmamembraan, en hun structuren zijn opgebouwd uit een koolhydraatkop en een lipidenstaart. Gebaseerd op de verschillende lipide componenten, worden glycolipiden geclassificeerd in drie hoofdgroepen, inclusief glycosfingolipiden (GSLs), glycoglycerolipiden, en glycosylphosphatidylinositols (GPIs). Gangliosiden en cerebrosiden zijn twee klassen glycolipiden die GLS’s vormen (koolhydraat en sfingolipide). En GSL’s zijn het meest overgeëxpresseerd op tumoren.
| Groepen | Categorieën |
| Neutrale glycosphingolipiden, Zure glycosphingolipiden, Basische glycosphingolipiden, Amfotere glycosfingolipiden | |
| Glycoglycerolipiden | Neutrale glycoglycerolipiden, Glycofosfolipiden, Sulfoglycoglycerolipiden |
| Glycosylphosphatidylinositolen (GPI’s) | / |
Functies
- Celproliferatie: Glycolipiden spelen een rol bij de regulering van de celgroei door interacties met receptoren voor groeifactoren. Intracellulaire ceramide kan de DNA-synthese in endotheliale gladde spiercellen stimuleren en ook mitogenese induceren door van bloedplaatjes afgeleide groeifactoren.
- Cel-cel-interactie: Koolhydraten op glycolipiden zijn de meest blootgestelde structuren op het extracellulaire oppervlak en tonen zich flexibel met talrijke bindingsplaatsen, waardoor ze optimaal zijn voor celsignalering. Aangezien de lipide meestal binnen het membraan begraven is, zijn koolhydraatinteracties de belangrijkste interacties die tussen glycolipiden kunnen optreden.
- Signaaltransductie: GL’s en sfingomyeline zijn geclusterd in microdomeinen waar ze geassocieerd zijn met verschillende eiwitten zoals cSrc, G-eiwitten, en focale adhesie kinase, om cellulaire gebeurtenissen te mediëren. Bovendien zijn gangliosiden gerelateerd aan calciumionen, waarvan wordt aangenomen dat ze een rol spelen in de neuronale functie. Ganglioside micellen binden zich met hoge affiniteit aan calcium ionen en kunnen betrokken zijn bij synaptische transmissie.
- Immuunrespons: Selectines (lectines) op het oppervlak van leukocyten en endotheelcellen binden zich aan de koolhydraten die aan glycolipiden vastzitten en kunnen een immuunrespons op gang brengen. Deze binding leidt ertoe dat leukocyten de circulatie verlaten en zich verzamelen in de buurt van de plaats van de ontsteking. Glycolipiden zijn ook verantwoordelijk voor andere activiteiten, met name de herkenning van gastheercellen door virussen.