De menselijke hand kan worden gebruikt om voorwerpen in verschillende posities vast te pakken. Deze verschillende posities vereisen verschillende soorten grijpkracht, die doorgaans worden gekwantificeerd op basis van de manier waarop de hand wordt gebruikt.
De crushgrip is wat het meest wordt gezien als “grip”. Het is een handdrukachtige greep, waarbij het voorwerp stevig tegen de handpalm en alle vingers rust. Een sterke greep is nuttig bij botverpletterende handdrukken of om voorwerpen met druk te breken.
Bij een knijpende greep zitten de vingers aan de ene kant van een voorwerp en de duim aan de andere kant. Een voorwerp dat met een knijpende greep wordt opgetild, raakt doorgaans de handpalm niet. Dit wordt over het algemeen beschouwd als een zwakkere greeppositie. De knijpende greep wordt gebruikt bij het vastpakken van een gewichtplaat of bij het optillen van een triplexplaat aan de bovenrand.
Een ondersteunende greep wordt meestal gebruikt om iets, zoals het handvat van een emmer, gedurende lange tijd vast te houden. Dit type kracht wordt belichaamd door de Farmer’s walk wedstrijd, waarbij de emmer wordt gevuld met zand of water, en over een lange afstand wordt gedragen. Er is een groot spieruithoudingsvermogen nodig om een goede draaggreep te hebben.
Normatieve gegevensEdit
Er is uitgebreid medisch en ergonomisch onderzoek gedaan naar grijpkracht. Dit heeft geleid tot het genereren van normatieve gegevens. Het gemiddelde voor de grijpkracht van mannen is hoger dan dat van vrouwen. De grijpkracht van 90% van de vrouwen is lager dan die van 95% van de mannen. Er bestaan ook gemiddelden voor verschillende soorten grip in verschillende posities.
Grip strength increases or decreases depending on the arm position at which the grip strength is being measured. Iemands grijpkracht is meestal het sterkst wanneer de arm in een hoek van 90° voor het lichaam is gestrekt, in tegenstelling tot de andere extreme armposities, rustend op de zij of rechtop gehouden boven het hoofd. De grijpkracht is niet optimaal als de arm naar achteren wordt gestrekt voorbij de rustpositie aan de zijkant van het lichaam.Er kan worden geconcludeerd dat de grijpkracht wordt beïnvloed door de verschillende armspieren en hun vermogen om samen te trekken.
In de geneeskundeEdit
Grijpkracht wordt in de geneeskunde vaak gebruikt als een specifiek type van handkracht. Het doel van deze tests is divers, waaronder het diagnosticeren van ziekten, het evalueren en vergelijken van behandelingen, het documenteren van progressie van spierkracht, en het geven van feedback tijdens het revalidatieproces als een maat die het niveau van handfunctie aangeeft. De test wordt bijvoorbeeld gebruikt om veranderingen in de handkracht na een handoperatie of na een revalidatieprogramma aan te geven. Door proefpersonen te vragen gedurende langere perioden een maximale contractie aan te houden, kan de test worden gebruikt als maatstaf voor vermoeidheid. Hij kan ook een achteruitgang van de functie op oudere leeftijd voorspellen. Aangezien bij bovengenoemde grepen de werking van een groot aantal verschillende gewrichten en spiergroepen betrokken is, is grijpkracht in de geneeskunde niet altijd even gevoelig om individuele spiergroepen te meten. Voor dit doel zijn dynamometers ontwikkeld die meer specifieke informatie geven over individuele spieren in de hand, zoals de Rotterdam Intrinsic Hand Myometer (RIHM). In de geneeskunde gebruiken artsen soms grijpkracht om de mentaliteit van een patiënt te testen, aangezien grijpkracht direct correleert met de mentale toestand. Greepkracht wordt ook gebruikt om de mate van revalidatie na blessures te meten; als alle andere dingen gelijk zijn, zal de kracht variëren met de algemene conditie. Bovendien kan de grijpkracht worden gebruikt om de fysieke stabiliteit van een patiënt te bepalen. Door dit met tussenpozen te meten kan een arts bepalen of een patiënt vooruitgang boekt of dat er andere methoden moeten worden gebruikt. Er bestaat een directe correlatie tussen de grijpkracht van oudere mensen en hun totale lichaamskracht. Deze correlatie helpt artsen veel bij de behandeling van ouderen, omdat het artsen in staat stelt te zien hoe goed een oudere persoon functioneert. Het versterken van de grijpkracht helpt spelers te herstellen van sportblessures zoals een tenniselleboog.
In de sportEdit
De greep van de hand is een belangrijk, hoewel vaak over het hoofd gezien, onderdeel van kracht in de sport. De greepkracht is echter meestal een secundaire of ondersteunende functie van de sport. Sporten waarbij grijpkracht een secundair aandachtspunt is, zijn onder meer: bewegingsgericht klimmen, calisthenics, gymnastiek, paaldansen, paardenrennen, powerlifting of professioneel armworstelen; honkbal met de bal, gridiron football, rugby, kanopolo, badminton of tennis; en vechtsporten zoals braziliaans jiu-jitsu, boksen, schermen, judo of worstelen. In de sport is de sterkte van de handgreep een belangrijke factor voor de kracht van een speler, die bepaalt hoe gemakkelijk een bal kan worden gevangen of hoe doeltreffend een uitrusting kan worden gebruikt. Handgreepkracht is direct gekoppeld aan hand-oog coördinatie: wanneer een persoon kijkt naar het ding dat hij vastpakt, wordt de handgreepkracht versterkt als gevolg van deze synchronisatie.
Handgreepkracht is zeer belangrijk als het gaat om sport. Voordat een speler begint met spelen is een handgreepkrachttest belangrijk om de training van een speler te bepalen. De handgreepsterkte bepaalt of een speler klaar is voor de sport. Bij golf wordt de handgreepsterkte gebruikt om de kracht te controleren waarmee een golfer een golfbal slaat. De hoek waaronder een golfer de bal slaat, bepaalt hoe ver de bal komt. … In het voetbal gebruikt de quarterback handgrip kracht om accurate passers naar ontvangers te gooien. De ontvangers gebruiken de handgreep om de bal te vangen en onder controle te houden. … In ijshockey wordt handgreepkracht gebruikt om het schot van de puck te richten, of ze nu de puck doorgeven of op een doel schieten. Handgrip kracht is essentieel voor de uitvoering van vaardigheden in hockey. In de vechtsport is handgreepkracht een belangrijk gebruik bij het beheersen van technieken. Handgreepkracht bepaalt het succes van armfunctionaliteit, zoals snelheid en precisie.
Als aparte disciplineEdit
Van hun begin als vreemde voorstellingen op kermissen en circussen, hebben greepfeats onlangs acceptatie gekregen als een sport in hun eigen recht, met wedstrijden die met toenemende regelmaat worden gehouden. Events include one-arm deadlift, nail bending, the closing of torsion spring hand grippers, v-bar (vertical bar) lifting, and standardized pinch apparatuses. Other common events may include Rolling Thunder lifts, thickbar deadlifts, and “Blob” lifting.
The major contests are:
- The King Kong Grip Challenge
- North American Gripsport Championship
- World’s Strongest Hands
- A Gripmas Carol
- Champion of Champions
- European Grip Championships
- Mighty Mitts
- Britain’s Strongest Hands
- British Grip Championships
- Münsterland Grip Challenge
- Global Grip Challenge
- Loddekopinge Grip Challenge
- Australian Grip Championships
- German Grip Championships
- Backyard Bastard Bash
- Metroflex Mayhem at Metroflex
- The National Capital Grip Championship
- The South Jersey Grip Contest
- The Southern Squeeze
Top 3 resultaten vanaf 1955
Krachtmetingen
Hoewel grijpkracht zich leent voor geïmproviseerde prestaties met een uniek werktuig of gericht op een bepaald individu of een kleine groep, zijn prestaties op gestandaardiseerde, algemeen verkrijgbare tests van groter belang. Eén zo’n prestatie waarbij grijpkracht van wereldklasse komt kijken is het officieel sluiten van een No. 3 Captains of Crush Gripper, voor het eerst volbracht door Richard Sorin in 1991. Het scheuren van kaarten is een traditionele prestatie van greep- en onderarmkracht die een rijke geschiedenis heeft, en topprestaties omvatten het scheuren door John Brookfield van drie kaartspellen tegelijk en het scheuren van 50 kaartspellen in minder dan een minuut. Brookfield heeft de techniek voor het scheuren van kaarten uitgelegd in zowel zijn MILO artikel over het onderwerp, als in zijn boek The Grip Master’s Manual