Er zijn mensen die niet zonder knoflook kunnen koken, het is een integraal onderdeel van sommige keukens.
De plant maakt deel uit van de alliumfamilie, waartoe ook uien, scallions, prei, sjalotten en bieslook behoren. Maar Dave Kozlowski van Pinehold Gardens zegt dat het kweken van knoflook een beetje anders is dan de meeste andere producten die hij kweekt.
“Knoflook is zo’n interessante plant … omdat het een groente is, maar toch ook weer niet; en het is een specerij en een kruid, maar toch ook weer niet; en het is een medicinale plant, maar toch ook weer niet. Het is al die dingen, maar het is geen van die dingen – het is knoflook,” grapt hij.
Het komt oorspronkelijk uit Zuidoost-Azië, maar er zijn berichten dat de Egyptenaren knoflook duizenden jaren geleden zelfs al voor medicinale doeleinden gebruikten, zegt Kozlowski. Het werd kort daarna ontwikkeld voor de voedselcultuur, maar in zeer geïsoleerde variëteiten en werd pas in de jaren 1700 in dit land geïntroduceerd.
“We hebben het eigenlijk nooit echt opgepikt tot de jaren 1920 of zo,” merkt Kozlowski op. “Dus (Amerikanen) zijn laatbloeiers op het culinaire gebied van het gebruik van knoflook voor ons voedsel.”
Hij voegt eraan toe dat de dominante leverancier van knoflook (vers, gedroogd en verwerkt) in de VS Gilroy, Californië is – “het heilige land van knoflook.”
“Maar helaas, iets van 75 procent van onze knoflook wordt geïmporteerd en het grootste deel daarvan komt uit China,” zegt Kozlowksi. China is de grootste leverancier, gevolgd door India en Korea. De Amerikaanse markt is echter groot genoeg om Canada en Mexico als de belangrijkste importeurs van de bol te hebben.
In tegenstelling tot de meeste andere producten wordt knoflook volgens Kozlowski in de herfst geplant en in de zomer geoogst (waardoor juli een uitstekende tijd is om knoflook te kopen en te consumeren). “Knoflook is net als narcissen en tulpen – het is een bol,” merkt hij op. “En als je denkt aan het planten van bollen in je tuinen, doe je dat meestal ook in de herfst.”
De meest geteelde knoflooksoorten zijn harde nek en zachte nek, legt Kozlowski uit. “De meeste knoflook die mensen tegenwoordig planten, in dit land althans, is hardnekkig. Het gaat niet zo lang mee als de zachte nek, maar het is veruit lekkerder.”
Hij zegt dat een ander onderdeel van wat knoflook zo uniek maakt, het vermogen is om te groeien zonder bevruchting. Als ongeslachtelijke plant breek je een knoflookkop gewoon in afzonderlijke teentjes en plant je die onder de grond. De echte stengel zit onder de grond en vormt in de winter knoppen die uitgroeien tot opgeblazen bladeren die in knoflookteentjes veranderen.
“Wat je boven de grond ziet, is niet echt een echte stengel, het zijn gewoon de bladeren van de plant.” Hij vervolgt: “Een groter teentje zal een grotere knoflookkop opleveren, alleen omdat het zoveel meer voedsel heeft om van te leven terwijl de plant wortels aanzet om verder te groeien.”
Kozlowski moedigt alle tuiniers aan om te proberen hun eigen knoflook te planten – en merkt op dat een van zijn favoriete manieren om knoflook te consumeren is door de hele kop te roosteren en deze over een heerlijk vers stokbrood te verspreiden. “Het is gewoon hemels.”