In 1980 is de garnalenmarkt geëxplodeerd en Forrest kan de vraag niet bijbenen. De problemen van Forrest worden nog verergerd doordat Lt. Dan zijn aandeel in de Bubba Gump Shrimp Company verkoopt om een luxueus pensioen te financieren, en het bedrijf te maken krijgt met arbeidsconflicten. Forrest komt op een ochtend naar de dokken om onbezette trawlers aan te treffen en wordt alleen opgewacht door Bubba’s vader, die Forrest treurig meldt dat “Ik ben bang om te zeggen dat je geruïneerd bent”.
Om de eindjes aan elkaar te knopen, neemt Forrest een baan aan als conciërge in een stripclub in New Orleans. Toevallig is een van de beste klanten van de club een ruige voetballer van de New Orleans Saints, “Snake” (quarterback Ken Stabler), die vroeger naast Forrest voetbalde voor de Universiteit van Alabama. Snake vreest voor zijn carrière als de Saints een slecht seizoen hebben, en rekruteert Forrest voor de Saints. Forrest ziet het niet zitten om in de NFL te spelen, en zegt dat de spelers veel groter zijn dan op de universiteit en dat je er “met al die uitrusting uitziet als een man van Mars of zo”.
Forrest is scherpzinnig over gezondheidskwesties en merkt op dat, naarmate hij ouder is geworden, een deel van zijn beroemde loopvermogen is aangetast, maar stemt ermee in om te gaan rennen op basis van het voorzien in zijn eigen levensonderhoud en dat van zijn zieke vrouw, Jenny. Forrest heeft een enigszins succesvolle carrière in het profvoetbal, maar is al snel het slachtoffer van de tactieken van sportmakelaars. Midden in een wedstrijd krijgt Forrest te horen dat Jenny is overleden; hij vertelt de Saints dat hij niet bij de volgende wedstrijd aanwezig kan zijn, zodat hij de grafrede op haar begrafenis kan uitspreken. Het management van de Saints ziet dit als een tactiek en hij wordt uit het team gezet.
Opnieuw werkloos, verkoopt Forrest encyclopedieën van deur tot deur, in dienst van een twijfelachtige man die bekend staat als “Slim”. Kleine Forrest wijst erop dat de encyclopedieën onnauwkeurig zijn, maar als Forrest Slim hierop wijst, krijgt hij te horen dat hij gewoon moet verkopen en niet moet controleren of dit klopt. Op zijn verkooproute komt Forrest langs een landhuis van de Hopewells, waar mevrouw Hopewell hoopt een buitenechtelijke affaire met Forrest te beginnen, terwijl haar man zich bezighoudt met onderzoek en ontwikkeling.
Als Forrest wordt verteld dat hij alles uit de keuken mag pakken, ziet hij blikjes Coca-Cola staan, maar die smaken niet zoals hij gewend is, waardoor Forrest gaat experimenteren met verschillende soorten voedsel om het recept te verbeteren. Dit wordt opgemerkt door Mr. Hopewell, maar Forrest kan zich de toegevoegde ingrediënten niet herinneren, en Forrest krijgt een nieuwe baan op de onderzoeks- en ontwikkelingsafdeling van Coke. Dit blijkt vermoeiend, want Forrest wordt opgejaagd om de formule opnieuw te maken.
De geest van Jenny verschijnt en vertelt Forrest dat deze baan niets voor hem is, omdat zijn bazen hem alleen maar gebruiken om hogerop te komen, en dat zijn oorspronkelijke recept een toevalstreffer was. Forrest besluit tot hun tevredenheid te veinzen dat hij de formule heeft herontdekt, en de première van New Coke is een gala in Atlanta, Georgia. De mensen bewonderen de formule totdat een kleine jongen zegt dat het afschuwelijk is, wat een woedende ontevreden menigte oproept. Forrest ontsnapt aan de rel door op het rangeerterrein aan boord van een trein te springen, waarmee hij het land inrijdt.
Forrest en zijn zoon krijgen een baan op een varkensboerderij van Mr. McVicker. Kleine Forrest merkt op dat varkensvoer duur kan worden en raadt aan iets te gebruiken wat niemand anders wil: afval. Forrest merkt op hoeveel afval een nabijgelegen legerbasis produceert en biedt aan het te verwijderen. Tot zijn verbazing is de sergeant-majoor van de basis een zwarte man die met Forrest en Bubba in Vietnam diende, bekend als sergeant Kranz. Het varkensvoer idee wordt al snel een middel om de energiecrisis op te lossen door het gebruik van varkensmest als energie, met Little Forrest die een team van ingenieurs helpt om ’s werelds eerste varkenskrachtcentrale te bouwen.
Op de dag van het lint knippen, lijdt de centrale echter aan een “meltdown” wanneer een explosie het publiek bedekt met mest achterlaat. Forrest ontsnapt in zijn eentje en neemt een andere trein naar Washington DC. Hij wordt opnieuw bezocht door Jenny’s geest, waar hij toegeeft dat de meltdown te wijten was aan het feit dat hij niet op de details had gelet en de regelkleppen niet had gecontroleerd. Jenny zegt dat Forrest zijn trots moet inslikken en aan kleine Forrest moet toegeven dat hij het verknald heeft, maar Forrest protesteert dat het hem een slechte ouder kan maken om dat te doen.
Op Union Station in Washington ziet Forrest een dakloze, gehandicapte man, die zegt dat hij Lt. Dan is, die in aanraking is gekomen met mensen die misbruik van hem hebben gemaakt en zijn pensioengeld hebben verduisterd, waardoor hij bankroet is. Daar komt nog bij dat Dan half blind is geworden. Forrest, die niet wil dat Dan dakloos wordt, zegt dat ze er wel uit zullen komen. Forrest ontmoet al snel een kolonel van de Marine die Forrest rekruteert voor een clandestiene missie naar Iran. Ze ontmoeten de president, waarvan Forrest denkt dat het een cowboy of een acteur kan zijn geweest. President Reagan feliciteert Forrest met het winnen van de Medal of Honor, en wanneer Forrest simpelweg zegt “Ik rende gewoon”, merkt de president op “het rapport zei dat het was terwijl je zes of zeven van je gevallen mannen redde”. Op de missie zelf ontmoeten ze Ayatollah Khomeini. De missie wordt ontdekt, en iedereen wijst de verantwoordelijkheid af, behalve Forrest, die gevangen wordt gezet.
Enige tijd later komen Forrest en de andere gevangenen in aanmerking voor een work release programma, waartoe ze onder een “religieuze rehabilitatie” aan het werk worden gezet in Holy Land, een op religie gebaseerd themapark, waar alle attracties gebaseerd zijn op bijbelverhalen. Vanwege zijn lengte wordt Forrest gecast als Goliath in een dagelijkse re-enactment van het beroemde gevecht, maar hij vindt het werk schadelijk omdat hij voortdurend wordt geslagen met stenen van de man die David speelt, en die “blijft mompelen over Jodie Foster”. Uiteindelijk besluit hij dat hij er genoeg van heeft en op een dag neemt Forrest het heft in eigen hand door zijn rivaal over de arena te gooien. Daarbij zorgt hij er per ongeluk voor dat het circuit van het park op hol slaat, met als gevolg dat de dominee een affaire heeft met zijn secretaresse.
Forrest wordt door een man, van wie Forrest denkt dat het “Mr. Bozoski” is, weggevoerd en in een mooi deel van New York City ondergebracht. Forrest’s nieuwe baas zegt dat hij hem al een tijdje bestudeert en wil dat hij papieren gaat drukken op Wall Street. Forrest is achterdochtig over het maken van $ 250.000 per jaar alleen maar om papieren te ondertekenen, maar denkt dat hij kan zorgen voor kleine Forrest. In een restaurant waar beroemdheden vaak komen, worden Forrest en zijn zoon opgepraat door een jonge beroemdheid die Big filmt en opmerkingen maakt als “het leven is een doos bonbons” of “dom is wat dom is”, wat zowel Forrest Sr. als Forrest Jr. vreemd vinden. Forrest krijgt ook een aantrekkelijke brunette secretaresse. Forrest ziet niet in wat de bedoeling is van zijn secretaresse, behandelt haar aanvankelijk als een werkneemster, maar geeft uiteindelijk toe aan haar avances als ze zich eenzaam voordoet. Op een nacht, na een vrijpartij met zijn secretaresse, krijgt Forrest bezoek van Jenny’s geest, die niet boos is dat hij met een andere vrouw heeft geslapen, aangezien zij overleden is, maar omdat hij niet de tijd of de moeite heeft genomen om te lezen wat hij ondertekent, en dat er problemen in het verschiet liggen.
Nadelijk daarna worden Forrest’s baas, samen met zijn landgenoot, “Mr. Milkhead” gearresteerd en voor de rechter gebracht. Dan wordt aan Forrest onthuld dat hij de zondebok is, omdat hij het papierwerk voor alle duistere zaakjes heeft getekend. De drie worden vervolgd door een overijverige advocaat, waarvan Forrest denkt dat hij “doet alsof hij de burgemeester is”. Het proces wordt al snel verstoord door het nieuws van een aanrijding, en er ontstaat een pandemonium. Forrest wordt in de chaos bewusteloos geslagen, wordt wakker in zijn penthouse en wordt daar opgewacht door twee MP’s, die hem vertellen dat door een fout bij zijn medische vrijlating in Vietnam, zijn dienstplicht nog niet is verlopen en hij weer in actieve dienst is. Hij wordt van New York naar een afgelegen post in Alaska gebracht, terwijl zijn zoon achterblijft.
Forrest vindt Alaska een prettige afwisseling op de oppervlakkigheid van Manhattan, maar maakt zich zorgen over het feit dat hij van zijn zoon wordt gescheiden, en betaalt exorbitante verzendkosten om de kleine Forrest een Inuit totem te sturen. Bij toeval loopt Forrest ook Mr. McVicker tegen het lijf, die door Forrest’s meststroomongeluk zijn varkensboerderij is kwijtgeraakt en naar Alaska is verhuisd. McVicker is verrassend vergevingsgezind en zegt dat hij in de buurt van de zee wilde zijn, maar hij is ook een zware drinker, en na een oproerig feestje met Forrest vorderen de twee een oliesupertanker. Forrest laat de tanker per ongeluk crashen wanneer hij McVicker probeert te overmeesteren. In het milieugedoe dat daarop volgt, stuurt het leger Forrest de Verenigde Staten uit en besluit zijn betrokkenheid stil te leggen, omdat de krijgsraad een Medal of Honor ontvanger er slecht uit zou laten zien. Forrest krijgt dan de naar verluidt slechtste baan in het leger: het schoonmaken van modder van tank loopvlakken in West-Duitsland.
Terwijl hij in West-Berlijn is, wordt Forrest herenigd met sergeant Kranz, die nu naast hem werkt, en hij staat nu bekend als soldaat Kranz, omdat hij een aparte tegenslag heeft meegemaakt. Kranz zei dat ze, terug in Alabama, Forrest’s idee gebruikten om organisch afval te verkopen aan de plaatselijke boeren en dat ze een meevaller maakten, die ze vierden met een nieuwe club en het inhuren van een beroemde exotische danseres. De bevelvoerende generaal stond boven op een tafel en liet zijn haar afknippen door een plafondventilator, waardoor hij in een ongemakkelijke verklaring met zijn vrouw verzeild raakte. Net als Forrest besloot het leger om Kranz weg te gooien door zijn rang te verlagen en hem naar Duitsland te sturen. Forrest is echter blij om herenigd te worden met zijn Vietnam-oorlogsmaatje, en beide mannen lachen om hun wending.
Forrest ontmoet ook een aantrekkelijke blonde vrouw genaamd Gretchen, die in een bierhal werkt. Gretchen komt oorspronkelijk uit Oost-Duitsland en is naar het Westen getransporteerd, maar haar familie woont nog steeds in de Sovjet-zone. Forrest en Gretchen beginnen verkering te krijgen, maar als Forrest voorstelt om voor Little Forrest een oompah hoorn te kopen, denkt Gretchen dat hij zich zo’n cadeau met een salaris van een soldaat niet kan veroorloven en stelt voor dat er een betere verstandhouding kan worden opgebouwd door brieven te schrijven waarin hij zijn situatie in Duitsland uitlegt. Ondanks Gretchen’s bezorgdheid betaalt Forrest $800 voor de hoorn (maar hij vindt het een betere deal omdat hij niet is afgezet zoals in Alaska).
Wanneer Forrest’s achtergrond in pro football wordt ontdekt, wordt hij gerekruteerd voor de Sour Krauts, het football team van de eenheid, om te spelen tegen een inlichtingen eenheid, de Wiesbaden Wizards. Forrest beschouwt het zeker niet als de omvang van toen hij bij de New Orleans Saints speelde, maar merkte op dat de Wiesbaden Wizards zeker elk spelpatroon kenden. Tijdens de wedstrijd stompt Forrest de bal, die over de Berlijnse Muur vliegt, wat een andere wending veroorzaakt, waarbij mensen in Oost- en West-Berlijn de muur met voorhamers beginnen af te breken. Gretchen is dolblij met de hereniging met haar geliefden, maar Forrest krijgt een uitbrander van de basiscommandant. Forrest protesteert dat het gevierd moet worden dat de Koude Oorlog vredig eindigt, om vervolgens te horen te krijgen dat de Koude Oorlog het decor vormde voor keuze posten en spionage evenementen, waarvoor Forrest de grondgedachte heeft verpest.
Forrest wordt uitgezonden voor de Perzische Golfoorlog, waar zijn tankbemanning Saddam Hussein gevangen neemt. Norman Schwarzkopf is hier geschokt over, terwijl hij privé dit initiatief prijst, merkt hij op dat het hen allemaal in de problemen heeft gebracht met president Bush, omdat het niet in de orders stond Saddam te pakken, en beveelt Hussein terug te sturen. Dat doen ze en ze brengen Saddam naar de buitenwijken van Bagdad. Direct daarna worden ze echter geraakt door vriendelijk vuur. Forrest en Kranz vluchten in veiligheid, maar Lt. Dan niet, die zegt dat zijn tijd gekomen is zoals al zijn voorvaderen die in een Amerikaanse oorlog zijn gesneuveld.
Forrest begint met het oogsten van oesters en bouwt het uit tot een zeer succesvol bedrijf met de hulp van Forrest Jr. en al zijn oude contacten. De dood van Dan is ironisch, gezien zijn vaak genoemde enthousiasme voor oesters. In het decor van het kantoor staat het citaat van Jonathan Swift: “Hij was een stoutmoedig man die als eerste een oester at”. Als hij overweegt de opbrengst te investeren, ontmoet hij Bill en Hillary Clinton in Whitewater. Het bedrijf was bedreigd door de plaatselijke bevolking die boos was dat de concurrentie raciaal geïntegreerd was, en Forrest verdedigt Kranz tegen de bullebakken. Het laatste hoofdstuk gaat over Forrest die ruzie maakt met Forrest Jr., die zich aan de puberale opstandigheid heeft overgegeven door clandestien bier te drinken, en Forrest Sr. die op ouderwetse wijze de wet voorschrijft. Forrest trouwt ook met Gretchen, en zijn verhaal wordt verfilmd, waardoor Forrest opmerkt “Well, you know that one”. Als David Letterman een opmerking maakt over Forrest Sr. als “de meest beminnelijke idioot in Amerika”, berispt Forrest Jr. hem omdat hij zo over zijn vader praat, en het verhaal eindigt met Letterman die op het podium met een spuugbal wordt geslagen.