Toekomstige maanmissies lopen gevaar door maangrond. Het lijkt onschuldig, maar maanstof kan wetenschappelijke apparatuur beschadigen en schadelijk zijn voor de menselijke gezondheid:
Neil Armstrong stapte 50 jaar geleden voor het eerst op de maan, en zijn voetafdrukken in maangrond zullen er volgens de NASA miljoenen jaren blijven staan. Er is geen wind om de voetafdrukken weg te blazen. Bij hun terugkeer op aarde zeiden de astronauten van de Apollo-missies dat het maanstof plakkerig, schurend en stinkend was.
De volgende astronauten die op de maan zullen lopen, zullen te maken krijgen met tal van obstakels: de gevaren van de ruimtevaart, blootstelling aan hoge stralingsniveaus, en een gebrek aan lucht, zwaartekracht, voedsel en water. Maar stof staat verrassend hoog op de lijst van problemen die moeten worden aangepakt voor een succesvol bezoek aan de maan.
Strange Properties of Moon Dust
Het maanoppervlak is bedekt met regolith, een laag poederig stof en gebroken gesteente, volgens de Britannica. Aardse grond is een mengsel van mineralen, organisch materiaal, lucht en water. Het is een mooie laag aarde waar planten en dieren goed gedijen. De bodem van de maan bestaat daarentegen voor het grootste deel uit silicaatmineralen.
Clingy
Volgens Popular Mechanics is de maan door het ontbreken van een atmosfeer vatbaar voor zonnewind. In tegenstelling tot het briesje dat we thuis ervaren – er is immers geen lucht op de maan – is zonnewind een stroom geladen deeltjes uit de bovenste lagen van de zon. Wanneer deze ionen de maan raken, maken ze de grond elektrostatisch geladen. Net zoals kleding of haar op aarde statische kleverigheid heeft, kleeft maangrond aan ruimtepakken.
Abrasief
De maan wordt regelmatig getroffen door meteorieten, en zonder atmosfeer om de klap te verzachten, is hun impact dramatischer dan hier op aarde. Discover Magazine legt uit dat miljarden jaren van meteorietenactiviteit veel gekarteld stof heeft doen opwaaien. Maanstofkorrels zijn net zo klein als de fijnste zandkorrels – gemiddeld slechts 0,07 millimeter in doorsnee. Maar maanstofkorrels blijven heel lang ruw door een gebrek aan erosie, dus het stof schuurt.
Vuile problemen op de maan
Maanaarde veroorzaakt een reeks problemen voor astronauten en apparatuur. Het kan machines en wetenschappelijke instrumenten beschadigen. Discover Magazine wijst erop dat het eerste instrument dat op de maan werd geplaatst, een seismometer tijdens de Apollo 11-missie, het al snel begaf omdat het door stof oververhit raakte. Meer recentelijk stierf China’s Yutu rover in 2014, en maanstof was de waarschijnlijke boosdoener van het falen van het voertuig.
Volgens Wired probeerden de “stoffige dozijn” Apollo-astronauten zich te ontdoen van het vervelende maanstof om de maanmodule schoon te houden. Na maanwandelingen stampten ze op hun laarzen, borstelden het stof eraf met borstelharen en probeerden het te verwijderen met een stofzuiger. Ze wikkelden vuilniszakken om hun benen om te proberen het stof in te dammen. Tijdens de Apollo 12 missie kleedde astronaut Pete Conrad zich zelfs uit en stopte zijn ruimtepak in een zak om het stof binnen de perken te houden.
Op de maan is stof veel meer dan een huishoudelijk karweitje. Het is een gevaarlijk kenmerk van het landschap. Tijdens onze korte bezoeken in het Apollo-tijdperk, bekraste het de vizieren van de astronauten en verzwakte het de afdichtingen van hun drukpakken.
Een gezondheidsrisico voor astronauten
Astronauten die op de maan zijn geweest, zeggen dat het rook naar buskruit of een soort verbranding. Het stof beschadigde niet alleen hun ruimtepakken, maar deed ook hun ogen tranen en hun kelen pijn, aldus The New York Times. Maangrond kan giftig zijn voor mensen. Apollo 17’s Harrison Schmitt – de laatste persoon die voet zette op de maan – beschreef dat hij symptomen ervoer die leken op hooikoorts na zijn maanwandeling. Hoewel het slechts een milde allergische reactie was, was hij daar slechts 22 uur. Nu bereidt NASA zich voor op veel langere bezoeken, waardoor astronauten en hun uitrusting veel langer zouden worden blootgesteld aan het schurende stof.
Een studie uit 2018 suggereert dat langdurige blootstelling aan maanstof astronauten het risico zou kunnen geven op het ontwikkelen van ernstige ziekten. Het experiment gepubliceerd in GeoHealth door Stony Brook University stelde menselijke longcellen en hersencellen van muizen bloot aan gesimuleerde maangrond. Zij ontdekten dat het stof bij inademing de cellen beschadigde op DNA-niveau. De onderzoekers waarschuwen dat langdurige blootstelling aan maanstof de luchtwegen en de longfunctie kan aantasten, en kan leiden tot bronchitis, ontstekingen in de longen en een verhoogd risico op kanker.
Oplossingen voor het omgaan met het stof
Het succes van toekomstige maanmissies zal voor een deel afhangen van het vinden van oplossingen voor het omgaan met de maanbodem. Volgens Discover Magazine hebben onderzoekers een speciaal vacuüm voorgesteld dat magneten gebruikt om de stofdeeltjes op te vangen.
Er zijn nog niet veel oplossingen, maar Popular Science meldt dat negen verschillende instellingen nu maanrotsmonsters bestuderen om meer te weten te komen over de geologie en chemie van de maan. De monsters zijn 50 jaar lang verzegeld en opgeslagen geweest, en worden nu vrijgegeven voor analyse met de nieuwste technologieën. Waarnemingen aan de hand van deze monsters zullen helpen bij het opstellen van toekomstige plannen voor een bezoek aan de maan.
Interesserd in alles wat met de maan en verder te maken heeft? Wij ook. Bekijk onze openstaande vacatures en overweeg om ons team te versterken: NorthropGrumman.com/carriers.