“Iambisch Tetrameter,” hoewel het misschien exotisch klinkt, is een vrij standaard poëtische indeling. Bestaande uit acht afwisselend beklemtoonde lettergrepen per regel, iambische tetrameter is een veelzijdige meter die gemakkelijk te beheersen is. De dichter Timothy Steele heeft gezegd dat jambische poëzie aansluit bij het ritme van de Engelse spraak, wat de populariteit en het wijdverbreide gebruik verklaart.
Ritme
De basiseenheid van een jambisch tetrametrisch gedicht is het iamb, een zeer specifiek soort poëtisch ritme. Een iamb bestaat uit twee lettergrepen, waarvan de eerste lettergreep onbeklemtoond is en de tweede beklemtoond. Iambisch tetrameter bestaat uit vier iambers per regel, dus het ritme van een gedicht geschreven in iambisch tetrameter klinkt als “da DUM da DUM da DUM da DUM da DUM.” Je moet dit ritme in gedachten houden als je je gedicht schrijft, want dit specifieke metrische ritme is het bepalende kenmerk van jambische tetrameter.
Andere poëtische kenmerken
Als je eenmaal het basislettergrepenpatroon van jambische tetrameter onder de knie hebt, kun je onderhandelen over het onderwerp, de toon, de lengte en het rijmschema (als dat er is) van je gedicht. Sommige gedichten in jambische tetrameter gaan over klassieke onderwerpen en volgen strikte rijmpatronen. Andere gebruiken rijm om een komisch effect te bereiken. Weer andere zijn geheel zonder rijm, of behandelen onverwachte of verrassende onderwerpen. Wat je stijl of onderwerp ook is, zolang je gedicht de regel volgt dat elke regel precies vier iamben heeft, heb je een gedicht in jambische tetrameter.