Hoewel de hit Peaky Blinders een oogje heeft op de geschiedenis (de bende in de serie is geïnspireerd op een gelijknamige bende uit Birmingham), zijn de personages altijd fictie geweest. Dat wil zeggen, totdat seizoen vijf uitkwam, met de introductie van Oswald Mosley, de nieuwste schurk waar de Shelby familie het tegen op moet nemen.
In tegenstelling tot de vorige tegenstanders van Tommy Shelby, is Mosley, die in seizoen zes een doorn in het oog lijkt te zijn in Birmingham’s zijde, gebaseerd op een historisch controversieel politiek figuur. Hier is alles wat je moet weten over de echte Mosley.
Mosley’s vroege leven
Beroemd geboren op 16 november 1896, zou Mosley later de erfelijke titel van 6e Baronet erven. Hij was een schermkampioen, ging naar Winchester College en werd cadet aan de Royal Military Academy in Sandhurst kort voor het begin van WO I.
In 1914 werd hij aangesteld bij een cavalerie-eenheid, maar in plaats daarvan bood hij zich vrijwillig aan om zijn vliegbrevet te halen zodat hij bij het Royal Flying Corps (een voorloper van de Royal Air Force) kon komen. Het was een beslissing die uiteindelijk zijn militaire carrière in het veld kortwiekte – een vliegtuigongeluk in 1915 bezorgde hem een gebroken enkel. Die blessure leidde ertoe dat hij van het Westelijk Front naar huis werd gestuurd om de rest van de oorlog achter een bureau in het Ministerie van Munitie en het Ministerie van Buitenlandse Zaken te werken.
Zijn carrière in de politiek
Ondanks de teleurstelling over zijn verkorte militaire carrière, richtte Mosley zijn pijlen al snel op de politiek. Als charismatisch redenaar – de Westminster Gazette beschreef hem ooit als “de meest gepolijste literaire spreker in het Lagerhuis” – won hij op 21-jarige leeftijd zijn eerste verkiezing tot parlementslid voor de Conservatieve Partij. Na verloop van tijd kwam Mosley echter in conflict met het beleid van de partij en stapte over naar eerst de Onafhankelijke partij en daarna de Labourpartij, waar hij van 1918 tot 1931 in het Lagerhuis zetelde.
Dat jaar verloor Mosley zijn zetel na de oprichting van zijn eigen politieke partij, bekend als de Nieuwe Partij. Met bijeenkomsten die werden bewaakt door een groep stoere mannen, bekend als de “Biff Boys”, die functioneerden als een soort de facto militie voor Mosley, markeerde de Nieuwe Partij de eerste hint van de gewelddadige politieke uitingen waar Mosley en zijn volgelingen bekend om zouden worden.
In 1932, na een reis door Europa, waarbij hij gecharmeerd raakte van het fascistische regime van Benito Mussolini, veranderde Mosley de naam van zijn partij in de Britse Unie van Fascisten (BUF).
Mosleys rol in de opkomst van het fascisme in Groot-Brittannië
Hoewel hij eerder socialistische ideeën had omarmd, was zijn nieuwe koers voor de partij gebaseerd op een intens antisemitische, anticommunistische doctrine die de bevoegdheden van het parlement zou inperken en de import van buiten de V.S. zou beperken.Hij liet zich sterk inspireren door Mussolini, noemde de officiële krant van de partij The Blackshirt naar Mussolini’s militie, en ontwikkelde zwarte uniformen voor de leden voordat deze praktijk werd verboden door de Public Order Act van 1936.
Dankzij Mosley’s vaardigheid als spreker in het openbaar, en de toenemende politieke onvrede in Groot-Brittannië, begon de BUF aan populariteit te winnen, met op haar hoogtepunt wel 50.000 leden, onder wie figuren als Daily Mail en Daily Mirror eigenaar Viscount Rothermere. In 1933 plaatste de Daily Mail zelfs de beruchte kop “Hoera voor de Zwarthemden!” als lofzang op het BUF.
De opkomst van de partij was echter verre van bliksemsnel. Verschillende gewelddadige acties hielpen de publieke opinie af te keren van Mosleys edicten; het meest in het oog springend waren de Olympia Rally van 1934 en de “Slag om Cable Street” van 1936. Bij de eerste viel de paramilitaire vleugel van de BUF antifascistische en Joodse dissidenten aan die Mosleys toespraak tot zo’n 12.000 aanhangers kwamen betwisten. Bij de tweede braken tegenstanders een poging tot een BUF-mars door een Joodse wijk in Oost-Londen af, bedoeld om de bewoners angst aan te jagen.
Beide incidenten trokken veel publieke aandacht, waardoor de publieke opinie zich tegen de BUF keerde, hoewel Mosley een aantal aanhangers wist te behouden door te stellen dat Groot-Brittannië een tweede wereldoorlog kon vermijden en de vrede kon bewaren door de kant van de Duitse nazipartij te kiezen.
Desondanks slaagde de BUF er nooit in ook maar één parlementszetel in de wacht te slepen.
Het einde van Mosleys politieke carrière
Toen Groot-Brittannië zich verschanste in de Tweede Wereldoorlog, kwam er een einde aan de steun voor Mosleys BUF en werd de partij in 1940 door de regering verboden. Mosley werd, samen met zijn tweede vrouw en tal van andere fascistische sympathisanten, het grootste deel van de oorlog geïnterneerd in de Holloway-gevangenis, maar Mosley werd in 1943 wegens ziekte vrijgelaten en onder huisarrest geplaatst.
Na de oorlog verhuisde Mosley voor een periode naar Ierland en vervolgens naar Parijs, maar hij bleef zijn politieke ambities nastreven. Hij vormde een groep die bekend stond als de Unie Beweging, die opriep tot het onderbrengen van het Europese continent onder het bestuur van één natie-staat en tot de gedwongen repatriëring van Caribische immigranten. De beweging heeft nooit veel aanhang gekregen. Mosley stelde zich in 1959 en 1966 herkiesbaar, maar faalde beide keren. In 1973 werd de Uniebeweging ontbonden.
Mosley bracht de rest van zijn leven in het buitenland door en publiceerde in 1968 een autobiografie getiteld Mijn Leven. Hij overleed op 3 december 1980 op 84-jarige leeftijd.
Mosley’s vrouwen
Hoewel Mosley bekend stond als een notoire vrouwenversierder, was hij twee keer wettelijk getrouwd.
In 1920 trouwde hij met zijn eerste vrouw, Lady Cynthia Curzon, de dochter van de prominente politicus Lord George Curzon, in een huwelijk dat werd bijgewoond door Koning George V en Koningin Mary. Het echtpaar deelde de belangstelling voor politiek en Cynthia werd in 1929 verkozen tot parlementslid voor de Labourpartij. In 1931 volgde zij hem in zijn Nieuwe Partij, maar zij heeft zich nooit meer verkiesbaar gesteld. Tijdens hun huwelijk had Mosley naar verluidt talrijke affaires, onder meer met Cynthia’s jongste zuster en haar stiefmoeder, en met andere vrouwen, volgens een biografie van zijn zoon Nicholas Mosley. Cynthia stierf in 1933 aan buikvliesontsteking, en liet drie kinderen achter.
Drie jaar later trouwde Mosley in het geheim met Diana Guinness, een van de beruchte Mitford zusjes met wie hij al enkele jaren een affaire had. Diana was getrouwd met brouwerij-erfgenaam Bryan Guinness toen ze elkaar ontmoetten, maar verliet hem uiteindelijk voor Mosley. De bruiloft werd gehouden in het huis van Nazi propagandist Joseph Goebbels, en op de gastenlijst stond Adolf Hitler. The couple determined not to go public with their marriage for two more years, until the birth of the first of their two children in 1938. The couple remained together for the rest of Mosley’s life, despite rumored infidelities. Diana died in Paris in 2003 at the age of 93.