NamingEdit
The name of the movement originated in a poem:
|
百花齊放，百家爭鳴 |
Let a hundred flowers bloom; let a hundred schools of thought contend. |
Mao had used this to signal what he had wanted from the intellectuals of the country, for different and competing ideologies to voice their opinions about the issues of the day. He alluded to the Warring States period when numerous schools of thought competed for ideological, not military, supremacy. Historisch gezien hadden het confucianisme en het Chinese mahayana-boeddhisme en taoïsme aan belang gewonnen, en het socialisme zou nu de proef op de som nemen.
Lancering (eind 1956-begin 1957)Edit
De campagne ging eind 1956 in het openbaar van start. In het beginstadium van de beweging werden betrekkelijk onbeduidende en onbelangrijke kwesties aan de orde gesteld. De Centrale Regering ontving niet veel kritiek, hoewel er een aanzienlijke toename was van brieven met conservatief advies. Premier Zhou Enlai ontving enkele van deze brieven en realiseerde zich opnieuw dat, hoewel de campagne opmerkelijke publiciteit had gekregen, zij niet vorderde zoals was gehoopt. Zhou benaderde Mao over de situatie en verklaarde dat er meer aanmoediging nodig was van de centrale bureaucratie om de intellectuelen tot verdere discussie aan te zetten.
Mao Zedong vond het concept interessant en had Zhou gepasseerd om het heft in handen te nemen. Het idee was om intellectuelen te laten discussiëren over de problemen van het land om zo nieuwe vormen van kunst en nieuwe culturele instellingen te bevorderen. Mao zag dit ook als een kans om het socialisme te bevorderen, in de overtuiging dat na de discussie zou blijken dat de socialistische ideologie de dominante ideologie was boven het kapitalisme, zelfs onder niet-communistische Chinezen, en zo de ontwikkeling en verspreiding van de doelstellingen van het socialisme zou bevorderen.
Het begin van de Honderd Bloemen Beweging werd gemarkeerd door een toespraak getiteld Over de juiste omgang met tegenstellingen onder het volk, gepubliceerd op 27 februari 1957, waarin Mao openlijk zijn steun betuigde voor de campagne. De toespraak moedigde mensen aan hun kritiek te ventileren zolang deze “constructief” was (d.w.z. “onder de mensen”) in plaats van “hatelijk en destructief” (d.w.z., “tussen de vijand en onszelf”).
Onze samenleving kan niet terugkrabbelen, ze kan alleen maar vooruit…kritiek op de bureaucratie duwt de regering naar het betere.
Voorjaar (1957)Edit
In het voorjaar van 1957 had Mao aangekondigd dat kritiek “de voorkeur” had en was hij begonnen druk uit te oefenen op degenen die geen gezonde kritiek op het beleid inleverden bij de centrale regering. De ontvangst was onmiddellijk bij de intellectuelen, die zonder taboe hun bezorgdheid begonnen te uiten. In de periode van 1 mei tot 7 juni van dat jaar stroomden miljoenen brieven binnen bij het kabinet van de premier en andere autoriteiten.
Mensen spraken zich uit door posters op te hangen rond campussen, door de straat op te gaan, door bijeenkomsten te houden voor leden van de CPC en door tijdschriftartikelen te publiceren. Studenten van de Peking Universiteit creëerden bijvoorbeeld een “Democratische Muur” waarop zij de CPC bekritiseerden met posters en brieven.
Zij protesteerden tegen de controle van de CPC over intellectuelen, de hardheid van eerdere massacampagnes zoals die tegen contrarevolutionairen, de slaafse navolging van sovjetmodellen, de lage levensstandaard in China, het verbieden van buitenlandse literatuur, de economische corruptie onder partijkaderleden, en het feit dat “partijleden veel privileges hebben die hen tot een ras apart maken”.