De tao van moutdrank – zijn geschiedenis, zijn symboliek, zijn culturele valuta – is een verhaal en een les op zich. Het is een verhaal waar ik totaal niet op voorbereid ben, niet in staat ben en niet bereid ben om het te schrijven. Wat ik wel kan doen, is naar het benzinestation gaan en (vanuit het oogpunt van de caissière ongetwijfeld onverklaarbaar) 11 verschillende merken halen, mijn vrouw vragen een blinde smaaktest uit te voeren en de resultaten uitleggen aan u, de rondtrekkende Google-zoeker of nieuwsgierige minderjarige drinker. Voor die laatste groep wil ik het volgende duidelijk maken: deze drankjes zijn zonder uitzondering, en in de meest nadrukkelijke zin, vies, slecht, smerig, goedkoop, onaangenaam, vermijdbaar, ongelukkig, onnodig, teleurstellend, deprimerend, goedkoop (alweer), en af te raden. Koop of consumeer deze producten in geen geval. U zult er niet van genieten. Dat beloof ik u.
Ik heb er ook niet van genoten. Maar ik wil duidelijk zijn over iets. Deze proefnotities zijn niet geschreven door een ambachtelijke bier snob, en de monsters worden niet vergeleken met Pliny The Elder of Ommegang’s nieuwste of welk bier dan ook dat je denkt dat is echt geweldig. Ze worden ook niet geëvalueerd als onderdeel van het grotere moutdrankenspectrum, d.w.z. alleen tegen andere soortgelijke dranken. Ik heb ze gewoon gedronken en in de volgorde gezet die ik wilde. Het is een subjectieve handschoen, maar niettemin een handschoen.
Met de aanhef uit de weg, hier zijn de basisregels. Elk product is blind geproefd en getest op uiterlijk, bouquet, mondgevoel en smaak. Een subjectieve, gemiddelde cumulatieve score op een schaal van 1-10 werd vervolgens toegekend aan elke drank, met een score van 1 staat voor een product dat redelijkerwijs kan worden geconsumeerd voor een ander doel dan pure, ontaarde dronkenschap, en een score van 10 staat voor een product dat beter kan worden achtergelaten in de fles, in welke vervelende kleine gremlin uitgescheiden het in de eerste plaats. De score-eenheden zijn irrelevant, net als de aankoopprijs, de beschikbaarheid, het etiket en eigenlijk al het andere dat niet met de smaak van het spul te maken heeft. Nog vragen? Behalve “waarom?”
Hier volgt de definitieve rangschikking van moutbieren van slecht naar best alleen op basis van smaak.
BUSCH SIGNATURE COPPER LAGER
Opzicht: Ahornsiroop met korting
Bouquet: Gewone was
Mondgevoel: Afwezig
Smaak: Smaak ontbreekt, wat een godsgeschenk is, want dit dunne bruine gootsteenwater geeft de sterke, bittere nasmaak van een bijzonder gedenkwaardig braaksel. Deze specifieke jaargang van Busch Signature werd halverwege de batterij getest en was zo afschuwelijk dat het noodzakelijk was de vijf voorgaande jaargangen naar boven bij te stellen. BSCL op deze manier testen was als een bokser met vlieggewicht je vijf keer in het gezicht laten slaan, en dan een zilverrug gorilla erbij halen om je ruggengraat door je kont naar buiten te rukken. 10,5 snauwen op 10.
ICEHOUSE
Uiterlijk: Relatief bierachtig
Bouquet: Geen, onheilspellend
Mondgevoel: Alsof er een monster uit mijn hoofd kruipt
Smaak: Onder zijn soortgenoten, een behoorlijke maar snel vervliegende schuimkraag, met een mooie gele strokleur. Direct na de Busch Signature geproefd, en hoewel het zeker een stap in de goede richting is, is het een beetje alsof ik mijn cirkel van de hel heb verbeterd. Ik ben nog steeds in de hel, weet je? Hoe dan ook, mijn mond wil het uitspugen voordat ik zelfs maar besef wat ik aan het doen ben; mijn lichaam reageert aangeboren, net als wanneer je een heet oppervlak aanraakt. Ik voel mijn neus er ook fysiek van optrekken. Als het doel van de brouwer was om de ervaring van het zuigen aan een kettinghek te reproduceren, dan is hij daarin geslaagd. 8,5 Roestige Staven op 10
STEEL RESERVE 211
Opzicht: Vies, bruin
Bouquet: Vies, bruin
Mondgevoel: Vies, bruin
Smaak: Een vies, olieachtig vod, gedrenkt in verfverdunner. 6,2 Snotterige zakdoekjes op 10
KING COBRA
Aanblik: Fluorescerend geel, als nucleair afval
Boeket: Als een ziekenhuis: steriel, onwelkom, hints van de dood
Mondgevoel: Grimmig zwembadwater
Smaak: Ik was voorbereid om enigszins verleid te worden door King Cobra, omdat dit het enige monster was dat echt getest is in het klassieke 40-ounce formaat. In plaats daarvan betekende dat alleen maar dat ik er nog meer van in de gootsteen kon gieten. Een werkelijk abysmal vloeistof die ik zou blij zijn nooit meer in mijn mond te hebben. 5,8 Zweetvoeten op 10
BUD LIGHT & CLAMATO CHELADA
Uiterlijk: Een afschrikwekkende, lichtroze tint, als verwaterde Kool-Aid: Generieke Worcestershire saus, maar dan een beetje goed. Mondgevoel: Technisch gezien vloeibaar. Smaak: Voor wat in essentie een stoofpotje van tomaten met koolzuur is, kon het erger zijn. Ik begrijp echter niet voor wie dit is. Zou beter zijn warm, dat is een raar ding om te zeggen over een bier. Het is ook super, super dun, alsof ze het snijden met water om er meer uit te krijgen, of ze lezen de instructies op de achterkant van de doos verkeerd. Dat is nogal opmerkelijk, echt. Triest, maar opmerkelijk. 5,2 Bubbly Tomatoes op 10
ICEHOUSE EDGE
Opzicht: Als een koperen munt die je op straat vindt
Bouquet: Een soort van zacht, fruitig bourbonprofiel
Mondgevoel: Genadig minimaal
Smaak: Sterk. Gewoon sterk. Wow. 4.3 Vuile Pennies op 10
HURRICANE HOGE GRAVITEIT
Opzicht: Een vettig, benzinegeel
Bouquet: Inert
Mondgevoel: Verontrustend plat
Smaak: Extreem bewerkt en onnatuurlijk. Als iets dat een vriend je zou laten drinken als grap. Als je de recensies van gewone mensen leest, is het duidelijk dat veel mensen denken dat dit moet smaken, of zelfs smaakt, naar de orkaan mixdrank met allerlei vruchtensap en suiker. Dat baart me zorgen om een aantal redenen, maar het volstaat te zeggen dat dit gewoon een gewoon oud, ruw bier was, en niet een gewoon oud, ruw bier met roze siroop erin. 4 Prank Bros op 10
BUD ICE LAGER
Opzicht: Een Trumpiaans goud
Bouquet: Maximaal maïs
Mondgevoel: ????
Smaak: Heel gewoon; een voorspelbaar fijne moutlikeur. Bitter, metaalachtig, adjunct-achtig en goedkoop. Maar het voelt niet echt als een straf om het te drinken. Wat goed is, want het voelt als een straf om die troep te kopen. 3,4 Reality TV Stars op 10
COLT 45
Uiterlijk: Een gloeilamp die te veel stroom krijgt en geel opgloeit
Bouquet: Vieze granen
Mondgevoel: Niet echt geweldig
Smaak: Smaakt bijna als een gewoon bier, maar het alcoholpromillage is zo merkbaar dat je je echt niet kunt afvragen of dit lekker moet zijn of je gewoon van je stuk moet brengen (het is zeker van je stuk gebracht). 3 Landos op 10
FAMOSA LAGER
Opzicht: Vlasachtig tot op het punt van doorschijnendheid
Bouquet: Zuivere mout
Mondgevoel: Aangenaam bruisend
Smaak: Stel je het slechtste Europese pilsbier voor dat je ooit hebt gedronken, zoals een Heineken die in een toilet is gebrouwen of een achtergebleven Stella Artois. Dit is 3 procent beter dan dat. Oké, misschien 2 procent. Erger. 2.4 Courtesy Flushes op 10
MODELO CHELADA
Opzicht: Amberachtig in het juiste licht
Bouquet: Als een vieze gazpacho
Mondgevoel: Rijk, dik, bijna luxueus laagje dat op de tong achterblijft.
Smaak: Ik was gevloerd door dit resultaat. Niet dat Sample #5 een van de twee cheladas was, natuurlijk – dit spul lijkt niet op gewoon bier – maar wel over hoe fatsoenlijk een goedkope tallboy versie eigenlijk kon zijn. Dat wil niet zeggen dat ik ooit nog een Modelo Chelada aan een bar zal bestellen of vrijwillig zal drinken, want wie heeft er nu groenten in zijn bier nodig, eerlijk gezegd? Maar als ik een groot blik goedkope drank zou willen, die smaakt alsof iemand een CO2 patroon in een pot Prego heeft gedumpt, dan zou ik naar deze grijpen. 2.125 Fetid SpaghettiOs op 10
Gefeliciteerd aan Modelo Chelada, 2017’s Jesse Farrar Cup Winnaar! Ook gecondoleerd met Busch Signature Copper Lager, de ontvanger van de Big Toilet Brush Award voor Slechtste Ding Om Te Drinken in 2017. Laten we hopen dat jullie niet in herhaling vallen in 2018.