Iedereen heeft waarschijnlijk wel eens van die oudewijvenpraatjes gehoord, maar werkt 100 keer je haar borstelen ook echt? Google de uitdrukking, en het woord dat het meest opduikt is “mythe”. Maar zou er op zijn minst een kern van waarheid in kunnen zitten?
Honderd keer per dag je haar borstelen wordt op het internet aangeprezen als iets waardoor je lokken veel glanzender worden dan ze eerst waren. Borstelen zou namelijk talg vrijmaken en dode huidcellen verwijderen, waardoor je haar er naar verluidt gezonder uitziet en sneller groeit.
Hoewel het algemeen bekend is dat dagelijks borstelen het uiterlijk van je haar kan verbeteren door de natuurlijke oliën van de hoofdhuid te stimuleren, hebben sommige experts de 100 keer methode afgekeurd. Dermatoloog Paradi Mirmirani vertelde CNN dat rigoureus borstelen het haar niet glanzend maakt of de groei stimuleert. Sterker nog, de arts zei dat overmatig borstelen juist onnodige wrijving kan veroorzaken aan het haar, wat kan leiden tot breuk of op zijn minst enige schade.
Met dat in gedachten, was ik een beetje paniekerig over het aangaan van zo’n hechte band met mijn haarborstel voor een paar dagen. Maar er is geen betere manier om een theorie te testen dan door zelf de effecten te zien.
Een kleine waarschuwing voordat ik uitleg hoe ik het heb gedaan: Ik borstel mijn haar eigenlijk niet elke dag (sorry mam). Daar zijn twee redenen voor. Ten eerste ben ik ontzettend lui en probeer ik elke ochtend in niet meer dan 20 minuten klaar te zijn. Ten tweede omdat mijn haar zo dik en krullend is dat ik er met borstelen alleen maar een onhandelbare pluisbal van maak. Ik borstel het meestal nadat het is gewassen om de manen te ontwarren en haal er dan misschien mijn handen doorheen als het een beetje knoestig aanvoelt.
Mijn haar zag er niet op zijn best uit toen ik met dit experiment begon. Enkele weken van constante hitte en vochtigheid hadden hun tol geëist, en resulteerden in een droge, pluizige stijl die meestal achterover werd gebonden en aan het zicht werd onttrokken. Ik dacht dus dat het niet erger kon worden.
De eerste keer dat ik mijn haar 100 keer probeerde te borstelen, was echter moeilijk. Ik weet niet hoe het met de lichamelijke conditie van de vorige generaties gesteld was, maar ik heb zeker niet de kracht van mijn bovenlichaam om dat regelmatig te doen.
Nadat ik ongeveer halverwege was, moest ik even stoppen om op adem te komen. Zielig, ik weet het. Toen ik klaar was, zag ik niet echt een verschil – behalve dat ik nu op een leeuw leek.
Maar op naar de volgende dag. Tegen die tijd was mijn lichaam duidelijk gewend geraakt aan de borstelbeweging en, hoewel ik nog steeds geen Popeye was, kon ik 100 borstelslagen maken zonder het gevoel te hebben dat mijn arm eraf zou vallen. Mijn haar zag er iets glanzender uit (al is het moeilijk te zeggen of dat gewoon vet was, gezien het warme en plakkerige weer).
Op de derde dag heb ik een beetje vals gespeeld en ben ik naar de kapper geweest. Iedereen weet dat je haar er na een knipbeurt automatisch een miljoen keer beter uitziet dan daarvoor, dus ik kan dit niet echt toeschrijven aan mijn nieuwe borsteltechniek. Maar ik waste het de volgende dag, waardoor ik weer terug bij af was.
Ik ben nog een paar dagen doorgegaan met borstelen en eerlijk gezegd vond ik dat mijn haar er tegen het einde wat glanzender uit ging zien. Maar ik verloor ook veel haar in dit proces. Omdat ik dik haar heb, is het verliezen van een paar lokken niet levensveranderend, maar de hoeveelheid die achterbleef op de borstel was zeker meer dan normaal. Ik weet niet zeker of dit komt doordat de borstel mijn haar heeft gebroken of dat ik het gewoon meer heb onderzocht dan ik normaal doe.
Met dat in gedachten, zou ik doorgaan met deze 100 keer per dag mallotigheid? Nou, dat ben ik niet geweest, dus het antwoord is nee.
Mijn haar ziet er misschien iets beter uit, maar alleen al de moeite die het kost om een kwartier met een borstel in de weer te zijn, is niet genoeg om mij te overtuigen. Tenzij het resultaat verbluffend is, blijf ik bij de luie optie, dank u wel.