Ik geef mijn zoon al bijna 4 jaar borstvoeding. In die tijd heb ik zo’n beetje alle borstvoedingsgerelateerde ervaringen gehad die je maar kunt hebben. Toen ik voor het derde jaar borstvoeding gaf, dacht ik dat er niets meer was dat me nog kon verrassen. Maar blijkbaar had ik het mis.
Een tijdje na de verjaardag van mijn zoontje afgelopen herfst, begon ik iets te voelen wat ik alleen maar kan omschrijven als een vreemd lichamelijk gevoel terwijl ik borstvoeding gaf. Terwijl ik mijn zoon borstvoeding gaf, voelde ik een tintelend gevoel in mijn onderlichaam, vergelijkbaar met het gevoel dat ik zou krijgen als ik opgewonden was. Het was vreemd en verontrustend, en ik probeerde het te vergeten, in de veronderstelling dat het volkomen willekeurig was. Toen gebeurde het weer. En nog eens. Al snel kwam dit gevoel regelmatig voor.
Ik vond het op z’n zachtst gezegd vreemd. Hoewel ik natuurlijk helemaal niet opgewonden raakte van het geven van borstvoeding, omdat het een volkomen natuurlijke en niet-seksuele lichaamsfunctie is, had mijn lichaam er toch een soort viscerale reactie op. Op een gegeven moment moest ik toegeven dat ik me seksueel opgewonden voelde tijdens het geven van borstvoeding, en zoals bleek, was ik helemaal niet de enige.
Toen ik wat onderzoek begon te doen, realiseerde ik me dat ik niet de eerste was die wees op een verband tussen borstvoeding en seksuele opwinding. Onderzoek op dit gebied gaat terug tot de jaren zeventig van de vorige eeuw, toen uit een onderzoek bleek dat borstvoeding samentrekkingen van de baarmoeder kan veroorzaken, die in verband worden gebracht met een orgasme. De reflex om melk af te geven produceert ook oxytocine, het “feel-good hormoon” dat tijdens seks wordt aangemaakt.
Zoals je je waarschijnlijk wel kunt voorstellen, gaan borstvoeding en seks ook gepaard met stimulatie van de borsten. Als mijn zoon bijvoorbeeld borstvoeding geeft, streelt hij vaak zijn ene borst en raakt hij de andere aan. (Ik realiseerde me later dat dit verre van ongewoon is.) Er was een korte periode dat hij een tepelknijper was, maar dat was pijnlijk en ik heb er snel een eind aan gemaakt.
Ik dacht dat er iets mis met me was.
Ik denk dat het plotselinge gevoel van opwinding kwam door een verandering in de manier waarop mijn zoontje vastklikte. Naarmate hij groter wordt, is het moeilijker voor hem om zich in mijn armen op te vouwen zoals vroeger en zijn klit is ondieper dan vroeger, dus voelt het anders aan de borst. Een studie uit 1992 wees ook uit dat het gevoel kan verergeren als moeders borstvoeding geven met hun benen gekruist, omdat dan de binnenste schaamlippen tegen de clitoris kunnen schuren. Ik heb in ieder geval gemerkt dat het meer gebeurt als ik met mijn benen tegen elkaar aan zit, in plaats van met mijn benen gekruist bij de enkels en mijn dijen uit elkaar.
Het is belangrijk om te beseffen dat de fysiologische reactie op borstvoeding gewoon dat is: een lichamelijke reactie die helemaal niet geworteld is in de hersenen. En het is volkomen normaal. “De borst is een erogene zone,” vertelde Mary Jo Podgurski, een verpleegster, al in 2015 aan Fusion. “Maar als een vrouw iets seksueels voelt tijdens het uitvoeren van een moederlijke taak ‘Wat is er mis met mij?'”
In het begin was dat precies wat ik dacht. Toen ik me tijdens de borstvoeding regelmatig seksueel opgewonden begon te voelen, dacht ik dat er iets mis met me was. “Misschien voel ik me zo omdat ik al zo lang geen seks meer heb gehad,” vroeg ik me af. “Misschien manifesteert het zich op een of andere manier in mijn borstvoedingsrelatie met mijn zoon.”
Ik was er kapot van en walgde echt van mezelf.
Ik dacht terug aan de keer dat een vrouw een grapje tegen me maakte over de vraag of ik seksueel genot haalde uit het geven van borstvoeding aan mijn toen nog jonge zoontje. Op dat moment was ik verbijsterd. En nu zat ik hier, met dit vreselijke gevoel. Ik was er kapot van en walgde echt van mezelf. Het maakte ook dat ik minder borstvoeding wilde geven. Maar hoe ik ook probeerde om me terug te trekken, mijn zoon wilde de borst niet opgeven. Ik besefte dat ik me door dit gevoel heen moest slaan totdat ik dit kind eindelijk kon spenen.
Ultimately, als je deze gevoelens ervaart, is de grootste hindernis die je moet overwinnen, jezelf. Het is zo makkelijk om te denken dat er iets mis is met je, en dat je een soort seksuele afwijking bent omdat je lichaam een volkomen normale reactie geeft op lichamelijke stimulatie. Ik heb nooit iemand verteld over wat ik voelde, vanwege de schaamte die ik erover voelde. Ik zou het niet eens op klaarlichte dag googelen. In plaats daarvan zocht ik het ’s avonds stiekem op mijn telefoon op, als ik wist dat er niemand wakker was.
Ondanks dat ik weet dat dit gevoel volkomen normaal is, heb ik er nog steeds een enorm schuldgevoel en ongemak over, omdat mensen die het niet meemaken het nooit zullen begrijpen. Er is zoveel stigma verbonden aan borstvoeding, omdat borsten in onze cultuur zo sterk geseksualiseerd worden. Maar vrouwen hoeven zich niet te schamen voor een fysiologische reactie die ze niet kunnen beheersen, en ze hoeven ook niet bang te zijn dat het op de een of andere manier een negatieve invloed heeft op hun kind. Het is een puur lichamelijke reactie, punt uit.
Als ik dit platform niet had gehad om over deze ervaring te praten, had ik er waarschijnlijk helemaal niemand over verteld. Maar ik wil vrouwen laten weten dat als ze zich ooit zo hebben gevoeld, ze geen freaks zijn, en dat ze niet alleen staan.