Inzet van kwaliteitsfuncties

Een kwaliteitshuis voor ondernemingsbrede productontwikkelingsprocessen

Het kwaliteitshuis, een onderdeel van QFD, is het basisontwerpinstrument voor de inzet van kwaliteitsfuncties. Het identificeert en classificeert de wensen van de klant (Wat’s), identificeert het belang van deze wensen, identificeert technische kenmerken die relevant kunnen zijn voor deze wensen (Hoe’s), correleert deze twee, maakt verificatie van deze correlaties mogelijk, en kent vervolgens doelstellingen en prioriteiten toe voor de systeemvereisten. Dit proces kan worden toegepast op elk niveau van systeemsamenstelling (bijv. systeem, subsysteem of component) in het ontwerp van een product, en kan de beoordeling van verschillende abstracties van een systeem mogelijk maken. Het wordt intensief doorlopen op een aantal hiërarchische niveaus van Wat’s en Hoe’s en analyseert elk stadium van productgroei (dienstverbetering), en productie (dienstlevering).

Het kwaliteitshuis verscheen in 1972 in het ontwerp van een olietanker door Mitsubishi Heavy Industries.

De output van het kwaliteitshuis is over het algemeen een matrix met de wensen van de klant op de ene dimensie en de gecorreleerde niet-functionele eisen op de andere dimensie. De cellen van de matrix zijn gevuld met de gewichten die zijn toegekend aan de kenmerken van de belanghebbenden, voor zover die kenmerken worden beïnvloed door de systeemparameters aan de bovenzijde van de matrix. Onderaan de matrix wordt de kolom gesommeerd, waardoor de systeemkenmerken gewogen kunnen worden volgens de stakeholderkenmerken. Systeemparameters die niet gecorreleerd zijn met stakeholder karakteristieken kunnen onnodig zijn voor het systeemontwerp en worden aangeduid met lege matrix kolommen, terwijl stakeholder karakteristieken (aangeduid met lege rijen) die niet gecorreleerd zijn met systeemparameters duiden op “karakteristieken die niet worden aangepakt door de ontwerpparameters”. Systeemparameters en stakeholder karakteristieken met zwakke correlaties duiden mogelijk op ontbrekende informatie, terwijl matrices met “te veel correlaties” aangeven dat de stakeholder behoeften wellicht verfijnd dienen te worden.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *