Het is Valentijnsdag, hoewel ik niet het type persoon ben dat van rozen en hoogdravende liefdesverklaringen houdt, doet het je wel nadenken over je liefdesleven. Ben ik nog steeds verliefd op de persoon met wie ik al meer dan tien jaar samen ben? Ik denk niet dat ik de enige ben die weet dat het antwoord hierop niet altijd een volmondig ja is. Soms is het een zwak ja, met wolken van twijfel die boven je hoofd hangen. Op sommige dagen, na een bittere ruzie, verandert het in een heftig “nee”. Dan op sommige dagen of zelfs maanden, de vonk van de liefde gewoon verdwijnt in het niets. De relatie lijkt functioneel. Maar dan zijn er dagen dat je die duizeligheid in je hoofd en dat gefladder in je maag voelt en dan is de vraag die je je stelt, hoe kan het dat ik zo verliefd ben op deze persoon ondanks dat ik al tijden 24 bij 7 om hem heen ben?
In een langdurige relatie kan liefde een pietluttige muze zijn, die je inspireert om een beter mens te zijn, of je op andere momenten gedemotiveerd laat voelen.
Zie, dit is iets wat niemand je zal vertellen; liefde is een emotie, maar het zit niet vast aan een knopje in ons hoofd. Je kunt je gevoel voor iemand niet aan- of uitzetten. Dit gevoel komt en gaat zoals het wil. Soms houdt het aan, ondanks dat je wilt dat het weggaat, soms gaat het weg om nooit meer terug te keren, hoe hard je het ook probeert. In een langdurige relatie kan dit gevoel een pietluttige muze zijn, die je inspireert om een beter mens te worden, of je op andere momenten gedemotiveerd laat voelen. Dus ja, het is mogelijk om in en uit liefde te vallen, herhaaldelijk, met een enkele persoon.
Ook lezen: Love As Kintsukuroi: The Best Of Relationships Have Visible Cracks
Misschien is de reden waarom je dit op eigen houtje leert, dat er niet veel geschreven of gezongen wordt over dit aan-uit gevoel van liefde. We hebben ballades over eeuwige liefde, gazals over onbeantwoorde liefde die een leven lang duurt, we hebben treurige liedjes over liefdesverdriet, maar waar is de qawwali over het willen wurgen van je partner omdat hij de wc-bril niet naar beneden heeft gedaan, en weer helemaal verliefd op hem worden omdat hij je heeft verteld dat je er leuk uitziet of zich je favoriete yoghurtsmaak herinnert? Uiteindelijk verschuift het liefdesdrama van grote zaken naar kleine dingen. Naarmate de jaren verstrijken, wordt de drempel om elkaar te aanbidden of te verafschuwen steeds lager. Ik weet niet hoe het is voor koppels in de veertig en vijftig, maar in je dertiger jaren is liefde een achtbaanrit die zich afspeelt in de premisse van je dagelijks leven.
Zie, dit is iets wat niemand je zal vertellen; liefde is een emotie, maar het is niet aangesloten op een flip-schakelaar in ons hoofd. Je kunt je gevoel voor iemand niet aan- of uitzetten.
Lees ook: Waarom bespreken ouders liefde en relaties niet met hun kinderen?
Voel je dus niet ongemakkelijk of vreemd, als je merkt dat je keer op keer verliefd wordt op dezelfde persoon en er weer mee ophoudt. Ik heb ergens gelezen dat het tegenovergestelde van liefde apathie is, en zolang dat gevoel niet is doorgesijpeld in je relatie, zit je misschien wel goed. Het grootste nadeel van langdurige relaties is volgens sommigen het gebrek aan sensatie, dat komt door de vele eerste keren die je hebt. Dit betekent echter niet dat langdurige relaties saai zijn. Ze zijn juist heel erg interessant, en ze brengen je een gevoel van gezelschap en veiligheid. Naast helemaal opnieuw verliefd worden, met iemand die je door en door kent heeft zijn eigen charme. Er zijn geen kriebels en onzekerheden omdat je al weet waar je in duikt.
Picture Credit: Deccan Chronicle
Yamini Pustake Bhalerao is een schrijver bij het team van SheThePeople, in de sectie Opinions. De geuite meningen zijn die van de auteur.