Vereenvoudig gezegd: ja, kleurenblindheid is een erfelijke aandoening. De genetica van hoe erfelijke kleurenblindheid zich precies door families verplaatst, kan echter behoorlijk complex zijn. Bovendien zijn niet alle gevallen van kleurenblindheid genetisch bepaald; sommige afwijkingen van het kleurenzicht zijn het gevolg van beschadiging van het netvlies, hersentrauma en/of vitaminetekort.
In de meeste gevallen wordt kleurenblindheid als een recessieve eigenschap op het X-chromosoom geërfd. Dit staat in de genetica bekend als X-gebonden recessieve overerving. Als gevolg hiervan hebben mannen vaker last van deze aandoening dan vrouwen (8% mannen, 0,5% vrouwen). Mannetjes erven slechts één X-chromosoom, wat betekent dat, ook al is de eigenschap recessief, er geen ander X-chromosoom is om een dominante eigenschap van normaal kleurenzien te presenteren. De meeste vrouwelijke kinderen daarentegen worden zogenaamde “dragers”, individuen die drager zijn van de recessieve versie van het gen (kleurenblindheid) maar ook drager zijn van de dominante versie (normale kleurenvisie), wat leidt tot de expressie van de dominante eigenschap. Natuurlijk zijn niet alle kleurenblinden mannen – dit is slechts een vereenvoudigd voorbeeld.
De ernst en het type van kleurenblindheid varieert sterk, van totale kleurenblindheid en rood-groen deficiëntie tot blauw-geel deficiëntie. Binnen deze typen zijn er ook verschillende subtypen en niveaus van ernst.
Vind je jezelf vaak terug in kleine ruzies met familie en vrienden over de kleur van voorwerpen? Zo ja, dan lijdt u mogelijk aan een vorm van kleurenblindheid. Voor een professionele diagnose kunt u contact opnemen met Eye Michigan om u te laten testen. Uw oogarts kan u helpen het type kleurenblindheid en de ernst ervan vast te stellen.