KnessetEdit
De Knesset is de eenkamerwetgevende macht van Israël en zetelt in Jeruzalem. De 120 leden worden verkozen voor vier jaar via evenredige vertegenwoordiging op basis van partijlijsten (zie kiesstelsel hieronder), zoals bepaald in de basiswet van 1958: De Knesset. De zetels in de Knesset worden onder de partijen verdeeld volgens de D’Hondt-methode van evenredige vertegenwoordiging op basis van een partijlijst. De partijen kiezen hun kandidaten aan de hand van een gesloten lijst. De kiezers kiezen dus de partij van hun keuze, en niet een specifieke kandidaat. Israël eist dat een partij een kiesdrempel van 3,25% haalt om een Knesset-zetel toegewezen te krijgen. Alle Israëlische burgers van 18 jaar en ouder mogen deelnemen aan de parlementsverkiezingen, die geheim zijn.
Als wetgevende tak van de Israëlische regering heeft de Knesset de macht om alle wetten uit te vaardigen en in te trekken. De Knesset heeft de jure parlementaire suprematie en kan met gewone meerderheid elke wet aannemen, zelfs als die in strijd zou kunnen zijn met een basiswet, tenzij er specifieke voorwaarden zijn voor de wijziging ervan. De Knesset kan in zijn hoedanigheid van grondwetgevende vergadering basiswetten aannemen en wijzigen. De Knesset houdt ook toezicht op de regeringsactiviteiten via zijn commissies, benoemt de eerste minister en keurt het kabinet goed, en kiest de president van de staat en de staatssecretaris. De Knesset heeft ook de bevoegdheid om de president en de rijkscommissaris uit hun ambt te ontzetten, de immuniteit van zijn leden in te trekken, zichzelf te ontbinden en nieuwe verkiezingen uit te schrijven.
De verkiezingen van februari 2009 leverden vijf prominente politieke partijen op: Kadima, Likud, Israel Beytenu, Labor en Shas, elk met meer dan tien zetels in de Knesset. Drie van deze partijen waren in het verleden regeringspartijen. Slechts één keer echter heeft één enkele partij de 61 zetels behaald die nodig zijn voor een meerderheidsregering (de Alignment van 1968 tot de verkiezingen van 1969). Afgezien van die ene uitzondering hebben de Israëlische regeringen sinds 1948 dus altijd uit coalities bestaan. Sinds 2009 zijn er 12 politieke partijen vertegenwoordigd in de Knesset, die zowel het politieke als religieuze spectrum bestrijken.
KiesstelselEdit
Israëls kiesstelsel functioneert binnen de parameters van een basiswet (de Knesset) en van de Knesset-verkiezingswet van 1969.
De 120 leden van de Knesset worden bij geheime stemming gekozen voor een termijn van vier jaar, hoewel de Knesset kan besluiten nieuwe verkiezingen uit te schrijven voor het einde van de vierjarige termijn, en een regering kan veranderen zonder algemene verkiezingen; sinds de verkiezingen van 1988 heeft geen enkele Knesset zijn vierjarige termijn voltooid. Daarnaast kan een motie van vertrouwen worden ingediend. Bij de algemene verkiezingen wordt gestemd volgens de methode van de partij-lijst evenredige vertegenwoordiging met de hoogste gemiddelden, volgens de formule van d’Hondt.
Bij de algemene verkiezingen wordt gebruik gemaakt van gesloten lijsten: kiezers stemmen alleen op partijlijsten en kunnen geen invloed uitoefenen op de volgorde van de kandidaten binnen de lijsten. Sinds de partijenwet van 1992 mogen alleen geregistreerde partijen zich kandidaat stellen. Er zijn geen afzonderlijke kiesdistricten; alle kiezers stemmen op dezelfde partijlijsten. Alle Israëlische burgers van 18 jaar en ouder hebben stemrecht, maar stemmen is facultatief. De stembureaus zijn overal in Israël open; alleen diplomatiek personeel en de koopvaardij mogen hun stem niet uitbrengen. Hoewel elke partij één zetel behaalt voor 1 op 120 stemmen, is er een minimumdrempel (onlangs verhoogd tot 3,25%) voor partijen om hun eerste zetel bij een verkiezing te behalen. Deze eis was bedoeld om kleinere partijen uit het parlement te weren, maar zette sommige partijen ertoe aan zich aaneen te sluiten, alleen maar om de drempel te overwinnen. De lage kiesdrempel en de noodzaak voor partijen met weinig zetels om coalitieregeringen te vormen, resulteert in een sterk gefragmenteerd politiek spectrum, waarbij kleine partijen binnen coalities veel macht uitoefenen (in verhouding tot hun electorale steun).
De president selecteert de premier als de partijleider die het best in staat is om een regering te vormen, op basis van het aantal parlementszetels dat zijn of haar coalitie heeft behaald. Na de selectie door de president heeft de premier vijfenveertig dagen om een regering te vormen. De Knesset moet collectief de leden van het kabinet goedkeuren. Dit kiesstelsel, een erfenis van de Jisjoev (organisatie van joodse nederzettingen tijdens het Britse mandaat), maakt het voor een partij zeer moeilijk om een werkbare meerderheid in de Knesset te behalen, zodat regeringen over het algemeen worden gevormd op basis van coalities. Omdat het zo moeilijk is coalities bijeen te houden, vinden verkiezingen vaak vroeger plaats dan gepland. De gemiddelde levensduur van een Israëlische regering is ongeveer twee jaar. In de loop der jaren hebben het vredesproces, de rol van religie in de staat en politieke schandalen coalities uiteen doen vallen of tot vervroegde verkiezingen geleid.