De live-action komedie Sam & Cat, een spinoff van Victorious en iCarly die in juli vorig jaar na slechts vier afleveringen een gigantische seizoensorder van 40 afleveringen kreeg, werd in april op een lange productieonderbreking gezet. Na gerapporteerde salarisproblemen verscheen McCurdy niet op de Nickelodeon’s Kids’ Choice Awards, waar Sam & Cat de prijs voor tv-komedie mee naar huis nam, terwijl Grande tv-komedie actrice won en Schneider werd geëerd met een lifetime achievement award.
Op de vraag of ze bij Nickelodeon zou blijven voor een toekomstig acteerproject, antwoordde McCurdy vervolgens: “Ik heb Nickelodeon onlangs verlaten omdat ik verder moest gaan met mijn leven.” Over waarom ze vreemd genoeg zo stil is op social media: “Ik word soms ziek van social media, dus dan doe ik een stapje terug. (Ik heb bijvoorbeeld de afgelopen twee maanden de twitter-app niet op mijn telefoon gehad, vandaar mijn gebrek aan tweets).”
En terwijl Reddit-gebruikers haar bashen voor het delen van de defensieve reflectie nadat in maart pikante foto’s van de actrice op het web uitlekten, evenals recente selfies die op haar Instagram-account zijn geplaatst, zei ze: “Ik post op sociale media wanneer ik dat wil en hoe ik dat wil en dat zou ik ook doen, of ik nu in de entertainmentindustrie zat of niet. Ik geloof niet dat mensen me moeten aanvallen omdat hun beeld van mij is vernietigd nadat ik een onschuldige, zwoele foto heb gepost. Ik geloof niet dat een acteur/actrice het recht moet verliezen om zichzelf te zijn in een poging om te voldoen aan het beeld dat is gecreëerd door een personage dat ze speelden. dat is alles.” Ze voegde eraan toe: “niets over een volwassen vrouw die een zwoele foto neemt en trots is op een lichaam waar ze hard voor gewerkt heeft, zou gelijk moeten staan aan ‘Miley Cyrus,’ imo. Ik ga geen reusachtige opblaasbare lullen berijden. (En als zij dat wil, dan zij het zo!) … Bovendien draag ik letterlijk meer dan de meeste badpakken tegenwoordig op elke ‘nekkid en provocerende’ foto die van mij is gezien.”
Al met al is de Reddit-reflectie er niet een van wroeging. “Ik verontschuldig me niet. Hoef ik ook niet. Leg gewoon dingen uit door een reactie te geven op commentaar,” zei ze.
Lees haar volledige reflectie hieronder.
Ik ben geen rolmodel.
Ik beweer het niet te zijn, ik probeer het niet te zijn, en ik wil het niet zijn.
Er was een tijd dat ik probeerde te leven naar de aggrandizing titel, dat voetstuk van een ding. Misschien was het niet zozeer dat ik probeerde er aan te voldoen. Misschien dacht ik dat ik het kon en dat het zo hoorde, dus heb ik mijn best gedaan.
Het is goed, ik kan het toegeven. In mijn puberteit was ik beminnelijker, sprankelender, en op vochtige dagen misschien zelfs zwierig. Ik was rolmodel materiaal en dan nog wat.
Snel een paar jaar vooruit, ik ben een beetje (nadruk op “een beetje”) volwassen geworden. Ik ben misschien niet veel wijzer geworden, maar ik denk wel dat ik eerlijker ben geworden.
Door mijn groei realiseer ik me dat als ik probeer een rolmodel te zijn, ik mezelf voor een mislukking afzet. Zeker, ik heb fouten gemaakt, maar zelfs als ik dat niet had gedaan, zouden mensen onzichtbare fouten hebben gevonden. Deze wereld is schijnbaar het meest gebrand op oordeel en negativiteit, ondanks alle hartjes en smiley-emoticons.
Mezelf onttrekken aan de strijd om het rolmodel, de vervalste norm die de bubblegum-industrie stelt, is – in mijn ogen – mezelf onttrekken aan de contra-intuïtieve strijd om te proberen iets perfects te zijn terwijl ik me overduidelijk bewust ben van mijn onvolkomenheden.
Zeker, ik hou nog steeds van mijn teddyberen. Ik ben nog steeds dol op hartjesemoji (het witte hartje in het roze doosje is mijn favoriet) en ik heb nog steeds een zwak voor American Girl-poppen. Ik hou nog steeds van een leuke jurk, een goed popliedje en een vanillegeurkaars. Maar deze dingen definiëren mij niet en bepalen niet dat ik een rolmodel ben. Wat iemand definieert als rolmodel is de manier waarop ze hun leven leiden. En ik wil jullie niet beledigen, maar niemand van jullie weet hoe ik mijn leven leid.
Nu, voordat jullie gaan denken dat ik een of andere zwerver ben die een misdadig leven leidt, laat ik het duidelijk maken. Ik ben trots op de manier waarop ik mijn leven leid. Ik ben trots op mijn keuzes. Ik ben er trots op dat niemand me nep kan noemen of kan zeggen dat ik niet voor mezelf opkom. Ik ben er trots op dat mijn vrienden en familie zouden zeggen dat ik een goed mens ben.
Maar om als een echt, echt rolmodel te worden gezien, moet je een persoon en zijn daden kennen, van binnen en van buiten. Een beroemdheid een rolmodel noemen is hetzelfde als een vreemdeling een rolmodel noemen. De kennis die je hebt van een beroemdheid is niet meer dan een karikatuur, getekend door smaakmakers in de media, die gespecialiseerd zijn in het verkopen van een beeld dat je graag wilt kopen. Het is goed om helden te hebben, maar je moet ze wel op de juiste plaatsen zoeken. Ze zeggen dat je de ware liefde niet in een bar moet zoeken, en ik zeg, zoek geen rolmodellen op beeldschermen.
Voor degenen onder u die mij wel als rolmodel beschouwen, hoop ik dat u dit niet leest en ineenkrimpt. Ik waardeer jullie. Ik waardeer jullie heel erg! Ik waardeer het dat jullie in me geloven, me steunen en op een bepaalde manier hopen te leven zoals ik. Maar alsjeblieft, ik moedig je aan om rolmodellen te vinden in de mensen om je heen, de mensen in je dagelijkse leven, de mensen die je vrienden en familie zijn. Ik moedig je aan om je idee van een rolmodel te baseren op iemand die je goed genoeg kent om puur te zien, niet in het licht, de camera’s en de acties van Hollywood.
xo Jennette