In de NFL komen grote dingen zelden in kleine verpakkingen. Wanneer dat wel het geval is, zoals in het geval van Russell Wilson, geeft dat de fans iets extra’s om over te juichen. De quarterback van de Seattle Seahawks trotseerde de sceptici en veroverde in de eerste wedstrijd van zijn debuutjaar de startbaan. Terwijl andere hooggewaardeerde nieuwkomers de verwachte hoogte- en dieptepunten kenden, raakte Russell op volle snelheid in de leercurve en heeft hij het nog niet rustiger aan gedaan. Dit is zijn verhaal…
OOPGROEI
Russell Carrington Wilson werd geboren op 29 november 1988 in Cincinnati, Ohio. (Klik hier voor een volledig overzicht van de sportverjaardagen van vandaag.) Hij was het tweede van drie kinderen, geboren uit Tammy Wilson en Harrison Wilson III. Hij heeft een oudere broer, Harrison IV, en een jongere zus, Anna.
De familie Wilson was zeer atletisch. Russell’s grootvader was een ster in twee sporten aan de Kentucky State University in de jaren 1950. Russell’s vader was een ster in voetbal en honkbal voor Dartmouth in de jaren 1970. Nadat hij in 1980 niet aan de bak kwam bij de San Diego Chargers, richtte hij zich op een carrière in de rechten. Hij verhuisde met het gezin naar Richmond nadat hij zijn rechtenstudie aan de Universiteit van Virginia had afgerond. Russell’s moeder werkte als juridisch verpleegkundig consulent.
Toen Harrison Jr. Russell met een Wiffle Ball batje zag zwaaien, liet hij de familie weten dat zijn kleinkind voorbestemd was om grootse dingen in de sport te doen. Russell begon met voetballen toen hij vier jaar oud was en scherpte zijn vaardigheden aan door naar zijn broer te gooien, een behendige ontvanger. Russell had zelf ook wat voet snelheid, maar het was zijn sterke arm die hem uiteindelijk de startbaan opleverde voor de Collegiate School als tweedejaars. Russell leidde het team van coach Charlie McFall dat jaar naar het staatskampioenschap van 2004, en verdiende All-State honors.
Als junior werd Russell uitgeroepen tot Richmond Times-Dispatch Speler van het Jaar. Hij bracht de Cougars naar een tweede staatstitel, met 40 touchdown passes en nog eens 15 runs. Hij gooide voor meer dan 3.000 yards. Russell hoopte te worden gerekruteerd door de Universiteit van Virginia. Maar zijn lengte – iets meer dan 5-10 – schrikte de recruiters van de Cavaliers af. Hij kreeg aanbiedingen van NC State en Duke na zijn junior seizoen en accepteerde het aanbod van de Wolfpack voor de start van zijn senior jaar.
Dat seizoen leverde een derde kampioenschap op in 2006. Russell gooide opnieuw meer dan 3.000 yards en was goed voor 52 touchdowns in de lucht en op de grond. Hij was ook de ster van Collegiate’s honkbal- en basketbalteams. In de lente van 2007 werd Russell in de 41ste ronde geselecteerd door de Baltimore Orioles. Hij kwam in de verleiding om te tekenen, maar besloot dat een universitaire opleiding belangrijker was.
OpSTAAN
Russell arriveerde in Raleigh en zat zijn eerste varsity seizoen uit als redshirt, maar hij lag als eerstejaars wel in het infield van het Wolfpack honkbalteam. In het footballseizoen 2008 vocht Russell met twee andere spelers om de punten. Halverwege het seizoen had hij zich echter verzekerd van de baan als starter van coach Tom O’Brien. Russell en de Wolfpack waren perfect in november, ze versloegen Duke en Wake Forest in close games, en daarna scoorden ze grote scores tegen UNC en Miami.
De vier overwinningen draaiden een potentieel rampzalige 2-6 start om en verzekerden NC State van een plaats in de Papa John’s Bowl (ook bekend als de Birmingham Bowl) tegen Rutgers. Russell leidde zijn ploeg naar een 17-6 ruststand met 232 gecombineerde yards, maar hij moest het spel in het derde kwart verlaten met een knieblessure. Rutgers scoorde 13 punten in de slotperiode om de overwinning te verdienen. Desondanks was Russell een makkelijke keuze voor ACC Rookie of the Year.
Hoewel hij amper 20 was, was Russell al een ongelooflijk efficiënte veldheer. Als eerstejaars gooide hij 17 touchdowns en slechts één interceptie. In totaal voltooide hij 150 van 275 passes voor 1.995 yards. Hij liep ook voor vier touchdowns. Russell gooide zijn tweede college interceptie in de derde wedstrijd van zijn tweede seizoen. Tussen de twee picks had hij 379 passes gegooid om het NCAA record aller tijden van Andre Woodson te breken.
De 2009-campagne bleek echter een tegenvaller. De Wolfpack verdediging stond acht wedstrijden op rij meer dan 30 punten toe, en de ploeg wist slechts twee van die wedstrijden te winnen. De enige lichtpuntjes in een somber seizoen waren een 65-punten prestatie tegen Murray State, en een 28-27 overwinning op de rivaliserende Tar Heels in de laatste wedstrijd van het reguliere seizoen. Russell gooide 3.027 yards, met 31 TDs tegen 11 interceptions.
De kansen van het team veranderden in 2010, toen Russell de ACC aanvoerde in passing yards en total offense. Hij voltooide 308 passes voor 3.563 yards en 28 touchdowns, met slechts 14 intercepties. Hij was ook de beste rushing QB van de conferentie, met 435 yards en negen touchdowns. De Wolfpack werd 8-4 in het reguliere seizoen, met drie van die verliezen tegen nationaal gerangschikte teams. NC State versloeg Florida State met 28-24 toen de Seminoles in de top 20 stonden. Het Pack stond 24-21 achter in de laatste periode toen Russell een korte pass gaf op George Bryan om de wedstrijd te winnen. Hij sloot zijn junior jaar af met een 23-7 overwinning op West Virginia in de Champs Sports Bowl om de Top 25 eindejaarsranglijst binnen te sluipen. Russell gooide een paar scorende passes en eindigde met 275 yards.