John Legere, voormalig T-Mobile CEO en aspirant Batman, heeft net als veel andere politieke en zakelijke leiders gereageerd op de menigte die het Capitool aanviel door president Donald Trump op te roepen af te treden. Maar hij gaat nog een stapje verder door te overwegen om zich zelf kandidaat te stellen voor een politieke functie. Legere verliet zijn post als CEO en lid van de raad van bestuur van T-Mobile na succesvolle onderhandelingen over de fusie tussen het bedrijf en Sprint, dus hij zou heel goed ver en breed kunnen kijken voor zijn volgende optreden.
Legere’s tijd als T-Mobile’s CEO veranderde het bedrijf in de “Un-Carrier,” een plan dat kwam met een einde aan contracten, vernieuwde mobiele plannen, en een verscheidenheid aan freebies en extraatjes voor klanten ontworpen om T-Mobile te onderscheiden van zijn lange tijd rivalen AT&T en Verizon. Maar hoe zou een politieke kandidatuur – of niet-kandidatuur – eruit zien voor Legere?
Wel, als het een beetje lijkt op zijn Un-Carrier stappen, zou het een gemengde zak kunnen zijn. Legere was onbeschaamd en niet bang om de concurrentie in elkaar te slaan, en zijn houding en leren jassen leken meer op on-presidentieel (of Cool) dan op iets anders. Maar gezien de laatste vier jaar die we hebben gehad, zijn we waarschijnlijk allemaal gewend aan het onconventionele op dit punt. De toon is minder belangrijk dan het niet proberen om de democratie te ontbinden, dus de lat ligt laag.
In termen van beleid, populaire voorstellen zoals Medicare-for-all passen mooi binnen de logica van Legere’s Un-Carrier programma’s. Een groot deel van Un-Carrier’s aanbod was zero-rating data van bepaalde muziek- en videostreamingdiensten, zodat het niet zou meetellen op de rekeningen van T-Mobile-klanten. Waarom niet hetzelfde doen met dure medische kosten?
Natuurlijk opent dit een ander blik met wormen. Legere was publiekelijk voorstander van netneutraliteit toen hij CEO was, maar stimuleerde programma’s die dit negeerden. Deze zero-rating programma’s, zoals Binge On en andere extraatjes van T-Mobile, bevoordeelden actief de diensten die een deal sloten met het bedrijf. Een gezond internet en een sterke Federal Communications Commission staan misschien niet bovenaan de prioriteitenlijst van Legere.
Het is niet te zeggen hoe serieus Legere eigenlijk is en of hij bij een verkiezing zou verschijnen als de verheven versie van zichzelf die hem tot de officieuze mascotte van T-Mobile heeft gemaakt, maar er is een precedent. Executives uit de bredere wereld van de tech-industrie, zoals voormalig HP CEO Meg Whitman, hebben pogingen ondernomen om een politieke functie te bekleden, en een zakenman die denkt dat hij het land of een staat kan opknappen op dezelfde manier waarop hij zijn kwartaalomzet kan opkrikken is een veel voorkomend thema in de moderne Amerikaanse politiek. Ik verwacht niet dat T-Mobile het Witte Huis magenta zal verven of dat persconferenties als keynotes zullen worden opgevat, maar het zou wel een goed verhaal zijn.