Kameelrennen, sport van het op snelheid laten rennen van kamelen, met een berijder aan de voet, over een van te voren bepaald parcours. De sport is over het algemeen beperkt tot de dromedaris – waarvan de naam is afgeleid van het Griekse werkwoord dramein, “rennen” – in plaats van de Bactrische kameel.
Kamelen worden gewoonlijk gebruikt als transportmiddel en worden gefokt voor hun vlees, melk, en huiden. Kameelracen is zo oud als de geschiedenis zelf. Op het Arabisch schiereiland, het oorspronkelijke leefgebied van de dromedaris, kan het worden getraceerd tot ten minste de vroege islamitische periode, in de 7e eeuw na Christus. Hoewel traditioneel overschaduwd door paardenrennen in die regio – het schiereiland is de thuisbasis van het Arabische paard – was het houden van kamelenrennen lange tijd een volkssport die door de plaatselijke bevolking werd beoefend op sociale bijeenkomsten en festivals.
Deze traditie van geïmproviseerde en informele wedstrijden bleef in Arabië en elders bestaan tot de laatste drie decennia van de 20e eeuw, toen belanghebbende partijen het kamelenrennen begonnen te organiseren tot een formele sport, vergelijkbaar met die voor volbloed paardenrennen. Organisaties werden opgericht om kamelenrennen te besturen en te controleren en om regels en voorschriften op te stellen. In landen als Kenia, Soedan, Egypte, India en Australië – maar vooral in de Arabische landen van het Midden-Oosten – werd de sport razend populair, met als gevolg een eigen industrie voor training, fokken en onderzoek.
Kameelrennen worden nu speciaal voor de renbaan gefokt, met zorgvuldig gecontroleerde methoden voor fokken, training en voeding. Speciale kunstmatige inseminatie en embryo transfer technieken worden gebruikt voor het kruisen van geselecteerde lijnen. In de Verenigde Arabische Emiraten (VAE), het centrum van de kamelenrennen in het Midden-Oosten, worden geavanceerde trainingsmethoden, zoals het laten werken van de dieren op loopbanden en in zwembaden, gebruikt om racekamelen voor te bereiden op de competitie, en de plaatselijke regering moedigt fokprogramma’s aan en verstrekt subsidies aan eigenaars en fokkers van kamelen. Een goed gefokte racekameel met een uitstekende staat van dienst kan voor een hoge prijs worden verkocht.
De regels voor het racen verschillen van land tot land. In de VAE, waar kamelenraces plaatsvinden van oktober tot april (de koelste tijd van het jaar), telt een race over het algemeen tussen de 25 en 30 geregistreerde deelnemers. Voorafgaand aan de races komen trainers en eigenaars met hun deelnemende dieren bijeen om afstanden te bepalen en te bepalen hoe de races worden ingedeeld. (In tegenstelling tot paardenrennen met volbloedpaarden, waarbij de handicapper een belangrijke rol speelt, beslissen hier de trainers over de afstand en de klasse waarin een bepaalde kameel racet). Handicapping is hoofdzakelijk gebaseerd op ras, leeftijd en geslacht. De parcoursen worden uitgezet over afstanden die variëren naar gelang van de leeftijd van de kamelen, die hun racecarrière beginnen als zij twee of drie jaar oud zijn en racen tot zij acht of negen jaar oud zijn – hoewel een uitzonderlijk dier een twee keer zo lang racecarrière kan hebben. De afstanden variëren van 4 km voor de jongere dieren tot 10 km voor de oudere dieren. Vanwege het verschil in gewicht tussen mannelijke en vrouwelijke kamelen, racen ze over het algemeen apart, net als ruinen en dekhengsten. Vrouwtjes krijgen de voorkeur en worden vaker ingezet. Zodra de voorrondes zijn vastgesteld, worden de kamelen, gezeten door lichtgewicht jockeys, op een rij gezet en begint de wedstrijd. Een volwassen racekameel kan in galop een snelheid bereiken van 32-40 km per uur. Om oneerlijkheid uit te sluiten worden na de race urinemonsters genomen en getest op de aanwezigheid van verboden stoffen. De kamelen worden geïdentificeerd door middel van gecodeerde microchips, die in hun nek worden geïmplanteerd.
Kamelenraces worden inmiddels erkend als een serieuze internationale sport en een grote toeristische attractie. De wedstrijden trekken deelnemers uit de hele wereld, en de winnaars van de races ontvangen mooie prijzen, waaronder grote geldbedragen. Bovendien weerspiegelen de evenementen in de Arabische landen, waar de sport vooral wordt beoefend, de culturele achtergrond van de plaatselijke samenleving. Traditionele kostuums en rituelen worden getoond, en de hele racedag culmineert in festiviteiten die de gebruiken van de plaatselijke volkeren oproepen. Deze bijeenkomsten helpen de plaatselijke gebruiken en folklore levend te houden, met name voor de jongere generatie, in een regio die overigens snel moderniseert.