Kunnen Katten Veganistisch Zijn? Hier is wat de wetenschap zegt…

Kunnen katten veganistisch zijn?

Nee, want katten hebben niet het kritische denkvermogen om na te denken over de morele implicaties van het fokken van dieren om op te eten, of zelfs over het daaropvolgende gebruik van hun huid, vacht en lichamelijke bijproducten voor de productie van kleding, cosmetica en andere producten.

Wat we eigenlijk bedoelen als we deze vraag stellen is of katten wel of niet een plantaardig dieet kunnen eten.

Ik heb genoeg anekdotische verhalen gelezen van katteneigenaren die zeggen dat hun kat leeft en gedijt op een veganistisch (plantaardig dieet). Maar ik ben geïnteresseerd in wat de wetenschap zegt. En in deze post ga ik dat onderzoeken.

Katten zijn obligate carnivoren

Het eerste wat je moet begrijpen en erkennen is dat katten obligate carnivoren zijn. Dit betekent dat katten noodgedwongen vleeseters zijn.

De noodzaak is zo omdat ze niet alle voedingsstoffen die ze nodig hebben uit planten en bacteriën kunnen halen.

Katten missen met name het enzym dat nodig is om caroteen – dat gewoonlijk uit planten wordt verkregen – te splitsen in vitamine A.

Katten halen vitamine A daarom uit de lever van hun prooi, of uit vlees dat hun baasjes hen voeren.

Een ander probleem is het onvermogen om essentiële (sommige) zeer lange-keten, sterk onverzadigde vetzuren te synthetiseren, die andere dieren kunnen maken uit kortere vetzuren die in planten voorkomen.

Katten zijn jagers. Zelfs huiskatten hebben nog het instinct om te doden en als ze aan hun lot worden overgelaten, zullen ze over het algemeen hun tijd doorbrengen met het besluipen van prooien.

In plaats van ze te accepteren als verplichte vleeseters en instinctieve jagers, proberen veel eigenaren ze van het jagen af te leren en deze gedragingen te vervangen door schattiger, meer “huisdierachtig” gedrag, zoals spinnen en knuffelen.

Zeker, poesje zal spinnen en knuffelen op de bank, maar als ze de keus heeft, zou poesje liever een muis besluipen en doden. Dat is de natuur.

Wat is het natuurlijke dieet van een kat?

Als een kat zelf zijn voedsel moet zoeken, haalt hij de benodigde eiwitten en vetten uit kleine prooien zoals knaagdieren, vogels, kleine reptielen en amfibieën.

Je ziet een kat af en toe gras of planten eten, maar biologen zijn het erover eens dat dit wordt gedaan om ruwvoer te krijgen dat dient als hulpmiddel bij de spijsvertering, en er wordt weinig of geen voedingswaarde aan ontleend.

Dit natuurlijke dieet van een kat is relevant voor deze post; omdat erkend moet worden dat het standaard dieet dat katten van hun eigenaren krijgen verre van natuurlijk is.

Een groot percentage van de eigenaren voert hun katten brokjes, wat een droog mengsel is van dierlijke producten gemengd met plantaardig zetmeel. Een kat heeft niet de capaciteit om zelf brokjes te maken. De natuur biedt deze optie niet.

En dan is er nog ingeblikt vlees, dat lichaamsdelen bevat van dieren waar katten in het wild nooit op zouden jagen of van zouden eten.

De meeste dierenartsen zullen het er zelfs mee eens zijn dat mainstream kattenvoer vlees van lage kwaliteit bevat, gestapeld met een grote hoeveelheid ziek weefsel en geïnjecteerd met steroïde groeihormonen en antibiotica.

En dan is er nog melk en room (zuivel) die nooit aan katten gevoerd zouden mogen worden.

Dierenartsen van het College of Veterinary Medicine van de Cornell University bevestigen dat katten lactose-intolerant zijn en het enzym lactase missen, waardoor vertering van de lactose-suiker onmogelijk is en vaak resulteert in maagklachten, een opgeblazen gevoel en diarree.

Het is een feit dat het soort vlees dat katten te eten krijgen, en de zuivel die als traktatie wordt gegeven, verre van een optimaal dieet is voor onze katachtige vrienden, en zeker geen “natuurlijk dieet” is. Er is ook het probleem van katten die bewerkt voedsel krijgen als “traktatie” – nog een gezondheidsrisico.

Dus eigenlijk, als je het argument aanvoert dat een plantaardig (veganistisch) dieet voor katten niet natuurlijk is, kun je het enigszins weerleggen met het argument dat dit ook niet het geval is met het huidige “standaard dieet” dat de meerderheid van de katten krijgt van hun eigenaars.

Maar is dit dieet nog steeds te verkiezen boven een plantaardig dieet?

Hoe katten omgaan met vetrijke diëten

Nu, zoals we allemaal weten, is de reden waarom mensen terugkeren naar een plantaardig dieet dat we wakker worden en ons realiseren dat we fysiologisch niet zijn ontworpen om vlees te eten in de hoeveelheden die we eten, zeker niet bij elke maaltijd, of zelfs dagelijks.

Zeker, we hebben geleerd vlees te koken – om het veilig te kunnen eten en te profiteren van de hoge calorische inhoud en vetdichtheid (geweldig om te overleven tijdens strenge winters) – maar het is niet optimaal voor de gezondheid vanwege de cholesterol, het hoge vetgehalte, IGF-1, dierlijke eiwitten, enz.

De moderne wetenschap laat ons zien dat plantaardige eiwitten de voorkeur verdienen, omdat ze zonder de kankerverwekkende stoffen en negatieve ontstekings- en vasculaire effecten komen.

Meer nog, per calorie zijn plantaardige voedingsmiddelen veel voedzamer, en heilzamer in het bestrijden van ziekte en aandoeningen.

Inderdaad, hartziekten – de nummer één moordenaar in de VS, en nummer twee moordenaar in het Verenigd Koninkrijk – kunnen worden voorkomen en teruggedraaid met een plantaardig dieet.

Een hoge inname van verzadigd vet en cholesterol zijn risicofactoren voor atherosclerose en uiteindelijk hartziekten.

Deze plaques veroorzaken verharding en vernauwing van de slagaders, waardoor de bloedstroom en zuurstoftoevoer naar vitale organen wordt beperkt en het risico op bloedstolsels toeneemt, waardoor de bloedstroom naar het hart of de hersenen mogelijk wordt geblokkeerd. (National Health Service).

Dus wat hebben verzadigd vet en cholesterol met katten te maken?

Wel, katten hebben dit probleem niet.

Hoewel het onnatuurlijk is om katten een mengsel van koeien, varkens, schapen en andere dierlijke lichaamsdelen met een hoog gehalte verzadigd vet te voeren, kunnen ze er wel mee overweg, want of het vlees nu van goede of slechte kwaliteit is, het zijn obligate carnivoren en ze hebben er geen moeite mee om dierlijk vet en cholesterol binnen te krijgen.

De wetenschap heeft dit bewezen.

In deze studie, waarin werd gezocht naar de effecten van een verhoogde inname van meervoudig onverzadigde en verzadigde vetzuren via de voeding op de plasma lipide- en lipoproteïneconcentraties en de activiteit van de bijbehorende enzymen bij gezonde huiskatten, vonden ze dat:

De hoeveelheid vet, of de verhouding tussen meervoudig onverzadigde en verzadigde vetzuren had geen effect op de plasmaconcentraties van cholesterol, triglyceriden, en zeer-lage dichtheid of hoge dichtheid lipoproteïnen of de activiteit van lecithine-cholesterol acyl transferase.

Lage-densiteit lipoproteïne concentraties waren significant lager bij katten die een vetrijk dieet met meervoudig onverzadigde vetzuren kregen. Lipoproteïne concentratie en leverlipase activiteit waren significant hoger bij katten die vetverrijkte diëten kregen, en dit was niet gerelateerd aan het feit of de diëten verrijkt waren met meervoudig onverzadigde of verzadigde vetzuren.

Conclusie: Diëten die tot 66% van de energie uit vet bevatten, werden goed verdragen door gezonde katten en hadden geen invloed op de plasma lipidenconcentraties. Daarom dragen vetrijke diëten waarschijnlijk niet bij aan hypercholesterolemie of hypertriglyceridemie bij katten.

Dus ook al is het commerciële dieet van huiskatten nauwelijks natuurlijk, het staat toch dichter bij hun natuurlijke dieet dan een plantaardig (veganistisch) dieet zou zijn – simpelweg omdat het vleeseters zijn en het verzadigde vet aankunnen.

En wat de antibiotica, groeihormonen en de rest betreft; nou, doodgereden wild zou een veel betere optie zijn.

Wat als de voedingsbehoeften van een kat worden gedekt door planten?

Laten we eerlijk zijn, een obligate carnivoor in huis houden en hem door een gat in de achterdeur naar binnen en buiten laten gaan, en hem leren geen vogels en muizen te doden en mee naar huis te nemen, is nauwelijks natuurlijk te noemen, toch?

Het is geen natuurlijke omgeving, of een natuurlijk bestaan, voor een kat. Het is niet hoe de kat is ontworpen om te leven.

En zoals we weten, zal de overgrote meerderheid van de katten, in tegenstelling tot gedomesticeerde honden, het prima doen wanneer ze aan hun lot worden overgelaten, zelfs nadat ze menselijk contact hebben gehad.

Katten zullen gaan zwerven en overleven, gebruikmakend van hun roofdierinstincten om prooien te vangen en zich te voeden met restjes. Na verloop van tijd, als een kat langere tijd geen menselijk contact heeft gehad, kan hij verwilderen.

Bij de beoordeling van de gezondheid van katten is de omgeving ook een belangrijke factor. Studies tonen aan dat zowel omgeving als dieet een grote rol spelen in de kattenpobesitas en Diabetes-epidemie.

Met dit in gedachten, zou het enigszins hypocriet zijn voor een vlees-voedende katteneigenaar om te beweren dat een plantaardig voedende katteneigenaar de kat dwingt om iets onnatuurlijks te doen. Inderdaad, beiden zouden daarvan beschuldigd kunnen worden.

Maar laten we het debat over dierbezit voor nu even buiten beschouwing laten. Laten we ons bezighouden met het dieet.

Katten halen bepaalde belangrijke voedingsstoffen en vetten uit vlees. Deze omvatten taurine, arachidonzuur, vitamine A en B12. Ze kunnen deze voedingsstoffen niet uit planten halen. B12 kan wel, net als bij mensen, uit de omgeving worden gehaald omdat het in de natuur wordt aangemaakt door bepaalde bacteriën en archaea (bodem, water).

Zonder het regelmatig eten van deze belangrijke voedingsstoffen kunnen katten last krijgen van lever- en hartproblemen, huidirritatie en gehoorverlies.

Cailin Heinze, VMD, een gecertificeerd veterinair voedingsdeskundige en assistent-professor in voeding aan de Tufts Cummings School of Veterinary Medicine, verwoordt zijn standpunt vrij bot:

Voor katten is het echt ongepast. Het gaat tegen hun fysiologie in en is niet iets wat ik zou aanraden.

Hij heeft een andere mening over honden:

Voor honden zijn vegetarische en veganistische diëten zeker mogelijk, maar ze moeten zeer, zeer voorzichtig worden uitgevoerd.

In tegenstelling tot mensen zijn honden echte omnivoren.

Sommige honden doen het heel goed op een plantaardig dieet, mits ze gevoerd worden met brokken met een hoog eiwitgehalte en veel voedingsstoffen. Ik zal het in een andere post over honden hebben – omdat dat nogal complex is en in veel opzichten rasafhankelijk.

De vergelijking werpt echter wel een belangrijk punt in dit debat op: Het voeden van een hond (een omnivoor) met een plantaardig (veganistisch) dieet is niet echt een experiment, en kan zeer gunstig zijn – vooral voor honden met artritis en hartproblemen.

Het voeden van een kat met een veganistisch dieet is echter wel experimenteel. Het is een experiment dat behoorlijk mis kan gaan.

Fysiologisch gezien zijn honden ontworpen om zowel plantaardig voedsel als vlees te eten, terwijl katten pure vleeseters zijn.

Maar dat betekent niet dat een kat niet gezond en lang kan leven op een plantaardig dieet, als het aan alle voedingsvereisten voldoet.

Opnieuw, de wetenschap bewijst het.

Een overzicht van bewijsmateriaal gepubliceerd uit vier studies die de voedingsgeschiktheid van vegetarische diëten voor katten en honden hebben onderzocht, werd bestudeerd door The Centre for Animal Welfare, University of Winchester. Zij kwamen tot de volgende conclusie:

Het is heel goed mogelijk voor gezelschapsdieren om te overleven, en zelfs goed te gedijen, op vegetarische diëten. Deze moeten echter wel compleet en redelijk uitgebalanceerd zijn, en eigenaren moeten regelmatig de zuurgraad van de urine controleren en de alkalinisatie van de urine corrigeren door middel van geschikte voedingsadditieven, als dit voorkomt.

Diegenen die geïnteresseerd zijn in vegetarische diëten voor gezelschapsdieren moeten zich bewust zijn van de bezorgdheid over de voedingsgeschiktheid van sommige van deze diëten, aangetoond door een aantal studies over een aanzienlijk aantal jaren. Maar, om een evenwichtig beeld te krijgen, moeten ze zich er ook van bewust zijn dat er soortgelijke zorgen bestaan over commerciële vlees-gebaseerde diëten.

Zij moeten zich er ook van bewust zijn dat, hoewel zelden uitgevoerd volgens de hoogste normen van evidence-based medicine, een aanzienlijk en groeiend aantal bevolkingsonderzoeken en gevallen hebben aangetoond dat katten en honden die op een vegetarisch dieet worden gehouden gezond kunnen zijn – inclusief degenen die op het hoogste niveau trainen – en zelfs een reeks gezondheidsvoordelen kunnen ondervinden.

Vegetarische dieren ondervinden ook een aantal gezondheidsproblemen, maar deze problemen komen ook veel voor bij gezelschapsdieren die op vlees gebaseerde diëten worden gehouden. Ten slotte moeten eigenaren van gezelschapsdieren zich ervan bewust zijn dat een aanzienlijk aantal aanvullende studies gezondheidsproblemen hebben aangetoond bij huisdieren die op verschillende vlees-gebaseerde diëten worden gehouden.

Of welk dieet ze ook kiezen, consumenten moeten worden aangemoedigd om de beweringen op het etiket over de toereikendheid van de voeding te controleren, en om fabrikanten te vragen welke stappen ze nemen, en welk bewijs ze kunnen leveren, om de voedingswaarde en consistentie van hun diëten te waarborgen.

En zoals bij alle gezelschapsdieren dienen eigenaren de gezondheid van hun dieren regelmatig te controleren, onder meer door een regelmatige controle van het lichaamsgewicht, het activiteitenniveau en het gedrag.

Alle significante, aanhoudende problemen dienen aanleiding te geven tot een dierenartsonderzoek, dat in ieder geval ten minste jaarlijks dient plaats te vinden, en tweejaarlijks vanaf een leeftijd van ongeveer zeven jaar. Halfjaarlijkse onderzoeken zijn ook aan te raden tijdens het eerste jaar op een nieuw, vegetarisch dieet. Eigenaren zouden moeten overwegen om bloed- en urineonderzoek te laten uitvoeren tijdens dergelijke welzijnscontroles, en in het geval van ziekte.

Naarmate de belangstelling voor vegetarische diëten voor gezelschapsdieren toeneemt, wordt verwacht dat verdere relevante studies meer licht zullen werpen op de voedingsgeschiktheid van deze diëten, en op de gezondheid van gezelschapsdieren die ermee gehouden worden. (Bron: Mdpi)

Dit literatuuroverzicht laat zien dat het met zorgvuldig management mogelijk is om een gezonde kat te krijgen op een plantaardig dieet.

Echter is er nog steeds een kans dat uw kat het niet goed zal doen op een plantaardig dieet. De grootste zorg is urinealkalinisatie.

Veterinair, Dr Armaiti May, D.V.M, C.V.A, vat de risico’s als volgt samen:

Katten op een veganistisch dieet kunnen een abnormaal alkalische (hoge pH) urine ontwikkelen als gevolg van de meer alkalische pH van plantaardige eiwitten in vergelijking met de zure pH van vleesgebaseerde voedingsmiddelen waarvoor katten zijn geëvolueerd om te eten.

Wanneer de pH van de urine te alkalisch wordt, is er een verhoogd risico op de vorming van struviet (ook bekend als magnesiumammoniumfosfaat) blaaskristallen en/of stenen.

Calciumoxalaatstenen kunnen ook voorkomen, maar deze ontstaan niet als de urine te alkalisch is, maar eerder als deze te zuur is. Dergelijke stenen kunnen irritatie en infectie van de urinewegen veroorzaken en vereisen behandeling door de dierenarts.

Bij katers die dergelijke kristallen of stenen vormen, kunnen de gevolgen ernstiger zijn dan alleen irritatie of infectie van de urinewegen, omdat de stenen feitelijk een obstructie van de urinebuis kunnen veroorzaken, zodat de kat niet kan urineren. Dit is een levensbedreigende noodsituatie die onmiddellijke veterinaire zorg vereist.

Veganistisch/vegetarisch kattenvoer heeft echter een lange weg afgelegd, en er schijnen ontzettend veel katten te zijn die het goed doen op een veggie dieet, hoewel dit als anekdotisch bewijs moet worden beschouwd.

Hoe dan ook, er is geen landelijke epidemie van veganistische katten die met spoed bij dierenartsen worden binnengebracht met voedingstekorten.

Neem Evolution Foods, bijvoorbeeld: Zij verkopen al 28 jaar veganistisch kattenvoer en hebben nog niet één terugroepactie gehad. En te oordelen naar hun beoordelingen, doen heel veel katten het erg goed op hun voer.

Een onderzoek ondersteunt deze mening echter niet.

Dit onderzoek, gepubliceerd in het Journal of American Veterinary Medical Association, toonde aan dat twee commercieel verkrijgbare vegetarische kattenvoeders (Vegecat KibbleMix en Evolution ingeblikt dieet voor volwassen katten) een tekort vertonen aan verschillende belangrijke voedingsstoffen.

De twee veganistische diëten werden onderworpen aan een voedingsanalyse en vergeleken met de voedingsprofielen van de Association of American Feed Control Officials (AAFCO) voor het onderhoud van volwassen katten. Het Evolution-voedsel bleek een tekort te hebben aan eiwitten, methionine, taurine, arachidonzuur, vitamine A, pyroxidine en niacine. Vegecat KibbleMix bleek een tekort te hebben aan methionine, taurine, arachidonzuur en pyroxidine.

Op het eerste gezicht is dit alarmerend. Maar zoals bij alle wetenschappelijke studies moeten we rekening houden met de betrouwbaarheid van de studie en eventuele beperkingen.

Inderdaad, Andrew Knight BSc, BVMS, voorzitter van Animal Consultants international, reageerde als volgt op de bevindingen:

De auteurs van de studie hebben op zijn brief gereageerd en hebben de beperking van de studie toegegeven:

De volledige uitwisseling is hier te lezen.

Wat duidelijk is, is dat het onderzoek op dit gebied beperkt is. Als gevolg van commerciële belangen is de financiering van onderzoek naar vegetarische diëten voor katten natuurlijk enorm overtroffen door onderzoek naar diëten op basis van vlees. We hebben geen betrouwbare pool van onderzoek waaruit we een meta-analyse kunnen uitvoeren en statistisch significante conclusies kunnen trekken.

Het beperkte onderzoek dat er is geweest, heeft echter NIET geconcludeerd dat veganistische/vegetarische kattendiëten inherent gevaarlijk zijn, en de eerder genoemde studie is beperkt tot twee steekproeven uit twee bronnen.

Neem bijvoorbeeld de volgende cross-sectionele studie naar 34 katten die uitsluitend een commercieel of zelfgemaakt vegetarisch dieet kregen, en 52 katten die meer dan 1 jaar een conventioneel dieet hadden gekregen.

De studie wilde de motivatie en voedingsgewoonten bepalen van mensen die hun katten een vegetarisch dieet geven, evenals de taurine- en cobalaminestatus van katten die vegetarische diëten consumeren.

Alle onderzochte katten hadden serum cobalamine (B12) concentraties binnen het referentiebereik, en 14 van de 17 hadden bloed taurine concentraties binnen het referentiebereik.

Kortom, de vegetarische katten in dit onderzoek hadden geen tekort aan B12 en taurine.

In conclusie

Een plantaardig dieet is niet wat de natuur bedoeld heeft voor katten.

Maar zoals besproken, kan hetzelfde argument worden aangevoerd voor het standaard vleesgebaseerde kattendieet, zij het dat men effectief zou kunnen stellen dat het gemakkelijker is om aan de voedingsbehoeften van een kat te voldoen met behulp van het laatste dieet.

Wat duidelijk is, is dat aan de voedingsbehoeften van een kat kan worden voldaan met plantaardige, minerale en synthetische ingrediënten, maar er moet goed worden gelet op de voedingswaarde van de voedingsbron, en eigenaren moeten zich houden aan regelmatige dierenartscontroles – zoals geadviseerd voor alle huisdieren – om een optimale gezondheid te waarborgen.

Als mens (ongespecificeerd frugivoor by design) die een plantaardig dieet eet, moet ik zeggen dat ik me er niet prettig bij voel om tegen de biologie van een dier in te gaan en het een in wezen onnatuurlijk dieet te geven, zelfs als het mogelijk is om een goede gezondheid te behouden.

Maar tijdens het onderzoek voor dit artikel werd het snel duidelijk dat dit geen eendimensionaal debat is. Er zijn veel factoren om rekening mee te houden.

Simpel gezegd: “kattenbezit” kan schadelijk zijn voor de gezondheid van een kat.

De kwaliteit en het soort vlees, de zuivel en bewerkte snacks, de leefomgeving, de mate van beweging: al deze dingen kunnen schadelijk zijn voor de gezondheid van een kat.

Om eigenaren die katten op een plantaardig dieet zetten als wrede mensen te bestempelen, is de pot die de ketel verwijt dat hij zwart ziet.

Miljoenen baasjes brengen hun katten dagelijks schade toe door ze onbewust vlees van lage kwaliteit te voeren, en in sommige gevallen door ze willens en wetens zuivelproducten en snacks met veel verwerkte koolhydraten te voeren.

Het vlees dat we onze katten voeren bevat ook synthetische stoffen, zoals groeihormonen en antibiotica.

Daar komt nog bij dat veel katteneigenaren lichaamsbeweging beperken door katten binnen te houden zodat ze van gezelschap kunnen genieten, en proberen natuurlijke jachtinstincten, zoals het doden van vogels en knaagdieren, om te buigen.

De realiteit is: een uitgebalanceerd plantaardig dieet, samen met de nodige toegang tot lichaamsbeweging en een territorium om te zwerven, is waarschijnlijk gezonder dan een dieet van vlees- en melkconserven van lage kwaliteit, gekoppeld aan een zittende levensstijl.

Dit gezegd hebbende, voelt een deel van mij zich nog steeds ongemakkelijk bij het idee van op veganistische planten gebaseerde katten; omdat we in wezen experimenteren met een obligate carnivoor totdat we een versie van een veganistisch dieet vinden dat in staat is hem zo lang mogelijk gezond en in leven te houden.

En voor wat? Om ons geweten te sussen? Om een punt te maken dat een kat veganistisch kan zijn? Om het toegankelijker te maken een dier op een meer ethische manier te bezitten?

Zou het niet ethischer zijn om katten beter in staat te stellen hun eigen voedsel te zoeken, zoals ze zijn ontworpen?

Plantaardvoer stelt veganistische katteneigenaren in staat het morele dilemma van het voeren van vlees aan hun katten te vermijden, maar roept tegelijkertijd de vraag op: doen we dit echt voor de dieren of voor onszelf?

Maar dan vraag ik me af of deze zelfde theorie van “experimenteren” niet op de een of andere manier kan worden toegepast op alle huisdierbezit?

Is het mogelijk om een voeding te maken van planten en bacteriën die een kat net zo lang in leven en gezond houdt als een vleesetende kat? Ja. Onderzoek heeft dat bewezen.

Maar er is echt niet genoeg wetenschap om ons te vertellen of dit van toepassing zou kunnen zijn op alle kattenrassen, en geen lange termijn, gecontroleerde, grote cohort studies om specifieke problemen te identificeren, als die er zijn.

Extra monitoring kan nodig zijn, met name in termen van urine alkalinisatie en het controleren op absorptie problemen, vooral bij die katten met reeds bestaande gezondheidsproblemen als gevolg van slechte fok en gebrek aan goede zorg.

Dus het antwoord op de vraag “Kunnen katten veganistisch zijn?” is… het is mogelijk, ja.

Zolang het dieet voldoet aan alle voedingsvereisten die specifiek zijn voor katten en hun algehele gezondheid adequaat wordt gecontroleerd, met bijzondere aandacht voor de gezondheid van de urinewegen.

Katten hebben dezelfde negen essentiële aminozuren nodig als alle zoogdieren.

Katten hebben daarnaast echter ook arginine en taurine nodig. Taurine komt van nature voor in vlees, maar kan ook in synthetische vorm worden geleverd. Zonder voldoende taurine kunnen katten blind worden en een gedilateerde cardiomyopathie (een soort hartziekte) ontwikkelen. (Bron: Veganhealth)

Maar als je wanhopig op zoek bent naar een huisdier, zijn honden veel beter geschikt voor een plantaardig dieet dan katten.

Dieet terzijde, zou ik willen toevoegen dat er een debat zou moeten worden gevoerd over de vraag of het ethisch is om een solitaire, obligate, vleesetende jager te houden in een huiselijke omgeving die zijn natuurlijke roofinstincten tracht te verstoren en in te perken.

Het zou natuurlijk nog erger zijn om dat te doen als je andere dieren laat doden om het dieet van dat dier mogelijk te maken, nietwaar? Wat dat betreft staan zowel veganistische als niet-veganistische katteneigenaren op gelijke voet als het gaat om zich te verdedigen tegen kritiek.