In Wisconsin kan de processie vanwege het weer in een huis plaatsvinden.
Een evenement in Portland, Oregon, eindigt met de kerstman en kerstcadeaus die aan behoeftige kinderen worden geschonken.
In New York kunnen de gelovigen atole drinken, een maïssuikerdrankje dat traditioneel tijdens kerstmis wordt gedronken.
Een grote processie wordt sinds 1966 gehouden langs de San Antonio River Walk. Deze voert langs grote monumenten in San Antonio, Texas, waaronder het Arneson River Theater, Museo Alameda en het Spaanse gouverneurspaleis, en eindigt bij de kathedraal van San Fernando.
In de Filippijnen wordt de traditie van Las Posadas geïllustreerd door de Panunulúyan-optocht; soms wordt deze opgevoerd onmiddellijk voor de Misa de Gallo (nachtmis) en soms op elk van de negen avonden. Het belangrijkste verschil met Mexico is dat voor Maria en Jozef acteurs worden gebruikt in plaats van standbeelden en dat zij de verzoeken om onderdak zingen. De regels van de “herbergiers” worden ook vaak gezongen, maar soms reageren deze zonder te zingen. Een ander verschil is dat de teksten niet in het Spaans zijn maar in een Filippijnse taal.
In Nicaragua groeiden de oudere generaties op met het vieren van posadas, maar de traditie raakte in de steden tegen de jaren zestig uit de mode; er is echter nog een andere belangrijke feestdag, La Gritería (De Schreeuwers), op 7 december ter ere van La Purísima Virgen (De Zuiverste Maagd). La Purísima ontstond in León in de jaren 1600 met Franciscaner broeders, en de viering verspreidde zich snel over het hele land. In de jaren 1800 werd het een nationale feestdag en sindsdien is het een traditie geworden in de Nicaraguaanse diaspora. La Purísima begint om 12 uur ’s middags op 7 december met groot vuurwerk. Rond 6 uur ’s avonds kondigt nog meer vuurwerk het tijdstip aan waarop volwassenen en kinderen met jutezakken in de hand door hun wijk of stad trekken om verschillende altaren te bezoeken en te zingen voor de Maagd Maria. In ruil voor het zingen krijgen de mensen snoep, fruit en speelgoed. De viering gaat door tot diep in de nacht. Om middernacht begint het vuurwerk in de vorm van Maria, sterren en engelen, dat meestal een half uur duurt.
Cuba kent een vergelijkbare traditie, Parrandas genaamd; de sfeer lijkt echter meer op Carnaval. De traditie begon in de 19e eeuw door pater Francisco Vigil de Quiñones, de priester van de grote kathedraal van Remedios, om de mensen naar de nachtmis te krijgen in de week voor Kerstmis; hij kwam op het idee om groepen kinderen samen te stellen en hen te voorzien van kruiken, borden en lepels, zodat ze door het dorp konden rennen om lawaai te maken en versjes te zingen. Het idee bleef in de loop der jaren bestaan en kreeg een einde in de vorm van een straatfeest.
In Colombia, Venezuela en Ecuador komen families en vrienden van 16 tot 24 december bijeen om de Novena de Aguinaldos te bidden.