In staat om zowel een gekoesterde hip-hop/rap artiest als een prima Hollywood acteur te zijn, heeft LL Cool J inderdaad zo’n zeldzame prestatie in de Amerikaanse entertainment industrie gescoord die slechts weinig andere sterren konden volgen. Gedurende zijn lange carrière heeft hij de zware taak volbracht om beide beroepen op een uitstekende manier te laten bloeien, door tunes te creëren die vaak enorme hits werden en tegelijkertijd een rol te spelen in bekende films die echt een belangrijke rol hebben gespeeld in het verbeteren van zijn reputatie in de showbusiness. Het feit dat hij in zijn jonge jaren een donkere periode heeft doorgemaakt, heeft hem gelukkig niet in een negatieve manier van leven doen vervallen, maar heeft hem er juist toe aangezet zijn droom waar te maken en te worden wat hij later geworden is. Geboren als James Todd Smith op 14 januari 1968 in St. Albans, Queens, New York als enig kind van James en Ondrea Smith, heeft de kleine LL nooit geweten hoe het voelde om een gelukkige jeugd te hebben, want hij had al wat ontberingen moeten doorstaan tijdens zijn vroege leven. Sinds zijn peuterjaren leefde hij in een vreselijke situatie als gevolg van het geweld dat vaak voorkwam in de relatie van zijn ouders, wat later resulteerde in het meedogenloze schot van zijn vader op zijn moeder en grootvader in het jaar 1972. Het werd nog erger toen Ondrea een relatie kreeg met een jonge fysiotherapeut, Roscoe, die ze ontmoette toen ze in het ziekenhuis werd behandeld. Het bleek dat deze man LL vaak geestelijk en lichamelijk mishandelde, terwijl de moeder naar huis ging om te werken. LL vond troost in de vorm van rap en hip-hop deuntjes om zijn lijden te verlichten en werd geleidelijk aan verliefd op dit muziekgenre. Hij begon te rijmen toen hij 9 jaar oud was nadat zijn grootvader een set DJ apparatuur voor hem had gekocht. Daarna ontwikkelde hij zijn eigen demo tape met de hoop om een platencontract te krijgen in zijn poging om een carrière als rapper op te bouwen, blijkbaar was het rond deze tijd dat hij de naam LL Cool J bedacht, wat staat voor Ladies Love Cool James. Onvermoeibaar stuurde hij zijn werk naar een aantal muzieklabels, en uiteindelijk wist de creatieve tiener de aandacht te trekken van Russell Simmons en Rick Rubin, die op dat moment net een platenmaatschappij hadden opgericht, Def Jam genaamd. Rubin was onder de indruk van zijn natuurlijke talent en besloot hem in 1984 bij dit jonge label te contracteren. Vervolgens hielp hij de 16-jarige jongen bij het componeren van zijn debuut en de eerste single van het bedrijf, “I Need a Beat”, en bracht die in datzelfde jaar uit. Tot hun vreugde werd het nummer verrassend een underground hit, verkocht ongeveer 100.000 exemplaren, katapulteerde ontegensprekelijk zowel het label als de artiest naar publieke aandacht. Na dit eerste resultaat lanceerde LL, die zijn middelbare schoolopleiding al had opgegeven, vol vertrouwen zijn full-length album, “Radio”, eind 1985 en oogstte opnieuw succes, aangezien dit werkstuk wonderwel werd gecertificeerd als platina na een enorme binnenlandse verkoop van een miljoen exemplaren te hebben gescoord. Bevatte hit tracks, zoals “I Can’t Live Without My Radio” en “Rock the Bells” die er beide in slaagden de top 20 van Billboard Hot R&B/Hip-Hop Singles & Tracks binnen te komen, “Radio” werd zo een van de meest populaire albums van dat jaar, en bracht LL’s naam naar brede erkenning in het hele land. Nog steeds zijn talent in het maken van geweldige nummers behoudend, kwam hij met zijn tweede poging, “Bigger and Defer”, in 1987 om bevredigend een grotere prestatie te behalen toen het album naar de derde rang van The Billboard 200 steeg terwijl het ook de dubbele platina status van de RIAA verkreeg. In de tussentijd stond een van de nummers, getiteld “I Need Love”, bovenaan de Billboard Hot R&B/Hip-Hop Singles & Tracks en werd bovendien de eerste compositie van hem die doordrong tot de top 20 van The Billboard Hot 100, wat ongetwijfeld een grote bijdrage leverde aan het voortstuwen van LL tot een belangrijke rap/hip-hop artiest van zijn generatie. In 1989 bracht hij nog een album uit, “Walking With a Panther”, en uiteindelijk beleefde deze charmante rapper het hoogtepunt van zijn carrière in 1992 toen hij een Grammy Award in de wacht sleepte in de categorie Best Rap Solo Performance met zijn titelsong “Mama Said Knock You Out” van zijn album uit 1990. Nadat hij zijn doel in de muziekscene had bereikt, begon LL zijn aandacht te verleggen naar de filmindustrie, het terrein waar hij al bekend mee was sinds hij een figurant werd in “Krush Groove” (1985). Zijn echte uitstapje naar het witte doek markeerde hij met een rol als NYPD detective in “The Hard Way” (1991), hij kreeg met veel plezier de kans om naast Robin Williams te schitteren in “Toys” (1992) voordat hij terugkeerde naar de opnamestudio om te werken aan zijn vijfde album, “14 Shots To The Dome”, dat later op de markt kwam in 1993. Het ondergaan van een dubbel beroep in de wereld van entertainment heeft blijkbaar zijn vakmanschap in het maken van sensationele deuntjes niet verminderd, want hij won opnieuw de Best Rap Solo Performance categorie bij de Grammy Awards in 1997 met “Hey Lover”, zijn single van zijn werk uit 1995, “Mr. Smith”. Ondertussen zette hij zijn acteercarrière gestaag voort, door betrokken te zijn bij NBC’s comedy serie “In the House” (1995-1999), een speelfilm getiteld “Out-of-Sync” (1995), en een TV-film project genaamd “The Right to Remain Silent” (1996). De rest van de jaren 1990 zag LL zijn positie verstevigen in zowel muziek als acteren voor zijn zevende studiowerk, “Phenomenon”, scoorde Platinum na de lancering in 1997, terwijl zijn drie flicks, namelijk “Halloween H20: 20 Years Later” (1998), “Deep Blue Sea” (1999), en “Any Given Sunday” (1999) allemaal box-office hits werden met de binnenlandse inkomsten boven de 55 miljoen dollar. Zijn ster straalde nog meer tegen de tijd dat hij het derde millennium inging toen zijn volgende album, “G.O.A.T. feat. James T. Smith: The Greatest of All Time”, in 2000 naar de eerste plaats van The Billboard 200 streefde en “Charlie’s Angels”, de film waarin hij dat jaar de hoofdrol speelde, een geweldig resultaat van meer dan 264 miljoen dollar scoorde in zijn internationale run. Zorgvuldig balancerend tussen zijn betrokkenheid in deze twee gebieden, ging hij verder met het produceren van een ander muzikaal werk, simpelweg getiteld “10” in 2002, om vervolgens Colin Farrell en Michelle Rodriguez te vergezellen in de film “S.W.A.T” (2003). In 2004 bracht hij vlot zijn 11de album uit, “The DEFinition”, LL leek zich daarna te concentreren op acteren want hij was meer te zien in Hollywood producties, zoals “Mindhunters”, “Edison”, en “Slow Burn” die allemaal in 2005 uitkwamen. In 2006 bleef hij actief in het vertolken van personages in “Last Holiday” en “Heartland”. Deze aantrekkelijke man beëindigde eindelijk zijn eenjarige hiaat in de muziek, want in maart van het jaar zal een album verschijnen met de titel “Todd Smith”. Wat zijn liefdesleven betreft, heeft LL ooit een relatie gehad met de dochter van Quincy Jones, Kidada, maar uiteindelijk heeft hij zijn hart verpand aan Simone Johnson, die hem in 1989 een zoon Najee en in 1990 een dochter Italia heeft geschonken, voordat zij in 1995 trouwden. Het koppel voegde gelukkig nog twee familieleden toe, Samaria in 1995, en Nina Simone in het jaar 2000. Begin 2006 zou LL waarschijnlijk zijn album “Todd Smith” uitbrengen, dat de opvolger was van zijn album “The Definition” uit 2004, uitgebracht op 21 maart. De set bestaat onder andere uit tracks als “It’s LL and Santana” featuring Juelz Santana, “Control Myself” featuring Jennifer Lopez and Jermaine Dupri, en “Favorite Flavor” featuring Mary J. Blige.