Nostalgie, grappen en geheime snacks: De verrassende manier waarop Franse koekjes worden bekeken in Frankrijk

Nou snel – noem een Frans koekje! Als je dat niet kon, wees dan niet teleurgesteld. De Fransen staan bekend om hun gebak, maar ze zijn geen koekjescultuur.

Nee, “koekjescultuur” is geen echte term die wordt gebruikt om beschavingen te categoriseren. Ik heb het verzonnen. Maar hopelijk begrijp je wat ik bedoel. Er zijn culturen, zoals de Angelsaksische waarin ik ben geboren, waarin koekjes een belangrijke rol spelen en zelfs culturele toetsstenen zijn.

Koekjes spelen die rol niet in Frankrijk. Maar wees gerust, mede-koekjesliefhebbers: Er zijn Franse koekjes, en veel ervan zijn heerlijk! En hoewel ze niet zo geliefd zijn als kaas en baguette, spelen ze wel een speciale rol.

Laten we eens kijken naar Franse koekjes, van traditionele soorten tot de soorten die je in elke Franse supermarkt vindt.

Hoe zeg je “koekje” in het Frans

Er zijn twee basismanieren om “koekje” in het Frans te zeggen, en nog een derde, minder gebruikelijke optie:

un biscuit

De Fransen vinden zichzelf meestal heel anders dan de Engelsen, maar als het om het woord voor koekje gaat, zeggen ze allebei biscuit.

Net als een koekje zelf, kan het woord in twee delen worden gesplitst: bis, een manier om “twee” of “twee keer” te zeggen, en cuit – “gekookt”. Dit komt omdat in sommige oude koekjesrecepten het koekje één keer werd gemaakt en dan een tweede keer werd gebakken, of zelfs meerdere keren. Et voilà: un koekje!

un gâteau

De andere gebruikelijke manier om “koekje” in het Frans te zeggen is un gâteau.

Wacht eens even! Je denkt misschien, daar heb je je vergist! Gâteau betekent “taart”!

Ah, was het maar zo eenvoudig. Eigenlijk, in het Frans, kan gâteau zowel “taart” als “koekje” betekenen. Het hangt allemaal af van de context. En geloof me, dit kan frustrerend zijn als je taart verwachtte en koekjes kreeg, of andersom.

Soms wordt gâteau zo aangepast dat het duidelijk is dat er koekjes op het menu staan. Petits gâteaux en gâteauxsecs betekenen zeker “koekjes”.

koekje

Deze term is minder gebruikelijk dan un biscuit en un gâteau en wordt misschien niet door alle Franstaligen begrepen. In wezen is het een geval van een Amerikaans woord gebruiken om trendy te zijn, aangezien veel Amerikaans gebak zoals cupcakes en cheesecake momenteel à la mode is in Frankrijk.

Dat gezegd hebbende, omdat cookie wordt geassocieerd met de Angelsaksische cultuur, worden meestal de uit de Verenigde Staten of het Verenigd Koninkrijk geïmporteerde koekjes gebruikt, met name chocolate chip cookies.

Welk Frans woord voor “cookie” is het beste? Persoonlijk vind ik biscuit het beste, omdat er geen twijfel kan bestaan over waar je het over hebt. Maar gâteau is zo gewoon dat ik het zelf ook wel eens gebruik.

De geschiedenis van koekjes in Frankrijk

Koekjes bestaan in een of andere vorm al sinds het Oude Egypte – en misschien zelfs al daarvoor. Meer specifieke soorten traditionele Franse koekjes die we vandaag de dag kennen, zijn ontstaan in de Middeleeuwen, de Renaissance of zelfs de 19e eeuw.

Zoals ik al zei in het gedeelte over de Franse woorden voor “koekje”, geeft biscuit het gevoel dat het deeg twee keer gekookt is. Droge koekjes worden vaak in verband gebracht met zeevarende mensen – vissers, kooplieden, kapers, enzovoort – die harde koekjes aten die in het Frans “hardtack”, of biscuits de mer (zeekoekjes) werden genoemd.

Hoewel biscuits de mer niet erg smakelijk lijken, begonnen degenen die ze aten ze toch te waarderen en wilden ze ook aan land een soort harde biscuit hebben. Kooplui die hun fortuin hadden gemaakt, vooral in Noord-Frankrijk, België en Nederland, behoorden tot diegenen die naar zeekoekjes snakten, en plaatselijke bakkerijen en vervolgens hele fabrieken stonden te popelen om aan de vraag te voldoen (en een mooie winst te maken). In andere delen van Frankrijk, zoals het oosten, in de buurt van Duitsland, en het zuiden, culturele invloeden uit andere plaatsen speelden hun eigen rol in het inspireren van de lokale cookie creaties.

Ondanks hun lange aanwezigheid in Frankrijk (er zijn duidelijke vermeldingen van hen ten minste uit de 15e eeuw CE), hebben cookies nooit een Franse culturele hoeksteen geweest. Of ze nu zijn beïnvloed door het leven op zee of door andere culturen, ze zijn nooit een zuiver Franse uitvinding geweest. Maar ze zijn wel door talloze generaties Fransen gegeten en gewaardeerd.

Soorten Franse koekjes

Ga naar een willekeurige Franse kruidenierswinkel en je ziet een vrij indrukwekkende variëteit aan koekjes. De eenvoudigste manier om ze in te delen is waarschijnlijk in harde koekjes (biscuits secs/gâteaux secs) en zachte koekjes (biscuitssmoelleux/gâteaux moelleux).

Er zijn veel soorten populaire koekjes in Frankrijk die daar niet zijn gemaakt. Ze vinden vaak hun oorsprong in meer koekjesvriendelijke landen als België, Nederland, Duitsland, het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten. Toch zijn ze tot op zekere hoogte opgenomen in het Franse leven, van oude favorieten als spéculoos en Prince sandwichkoekjes uit België, tot Oreosf uit Amerika.

Wat betreft de koekjes die voor het eerst in Frankrijk werden gemaakt, volgen hier enkele van de meest voorkomende soorten die je vandaag de dag ziet (en misschien eet):

le sablé -shortbread cookie

Deze zijn vaak rond van vorm en een normale koekjesgrootte, maar veel bakkerijen verkopen grote exemplaren, soms met chocoladesnippers bovenop (un sablé aux pépites de chocolat).Ik heb de naam van dit koekje altijd gewaardeerd, omdat sablé “zanderig” kan betekenen, wat doet denken aan de kruimels die deze koekjes maken. Maar tijdens het onderzoek voor dit artikel kwam ik erachter dat de naam eigenlijk afkomstig is van de plaats waar ze voor het eerst werden gemaakt, de stad Sablé-sur-Sarthe.

le biscuit à la cuillère – lievevrouwevingerkoekjes

Deze lange, zoete koekjes worden vaak gebruikt als begeleiding bij desserts, of zelfs, in het geval van gerechten als tiramisu, als onderdeel van het dessert.

le boudoir – zachte lievevrouwevingerkoekjes

Hoewel lievevrouwevingerkoekjes soms ook boudoirs worden genoemd of vertaald, is dit eigenlijk een iets andere soort. Het heeft de vorm van een ladyfinger en heeft vrijwel dezelfde smaak, maar is zacht. Zie het als de cakeversie van een biscuit à la cuillère.

Tenzij mijn definities van un biscuit à lacuillère en un boudoir gebaseerd zijn op zowel onderzoek als persoonlijke ervaring, is het gebruikelijk dat veel Fransen de termen door elkaar gebruiken.

le financier – financier

Dit is een zacht koekje (sommigen zouden het zelfs een cake noemen), met een textuur en uiterlijk dat lijkt op een madeleine. Maar financiers hebben amandelsmaak, en hun meer rechthoekige vorm is eigenlijk waar ze hun naam aan te danken hebben; er wordt verondersteld dat het doet denken aan een staaf van goud. Het koekje dankt zijn naam ook aan zijn reputatie als favoriet bij werknemers in het financiële district in het 19e-eeuwse Parijs, omdat het gemakkelijk is om snel op te eten of in je zak te steken voor later. Hoewel de meeste Fransen waarschijnlijk wel weten wat een financier is, zijn deze koekjes niet meer zo populair als in hun hoogtijdagen in de 19e eeuw.

la crêpe dentelle – een dunne, harde crêpe gerold in een kleine buisvorm

Dit schilferige koekje wordt meestal geserveerd en gegeten met roomijs. Het is vergelijkbaar met een ander, wellicht populairder Frans koekje, la cigarette russe (Russische sigaret). Het verschil zit hem in het deeg: Terwijl une crêpe dentelle wordt gemaakt met crêpedeeg, wordt une cigarette russe gemaakt met hetzelfde deeg dat wordt gebruikt voor een langue de chat (kattentong/vingerkoekje).

la galette bretonne en le palet breton

Een dik en een dun zandkoekje. Net als diverse andere koekjes op deze lijst zijn de galette bretonne en de palet breton, zoals hun naam al doet vermoeden, afkomstig uit de Bretagne (Bretagne) in Frankrijk.

Voorkom verwarring met de naam galette bretonne, want die kan ook “boekweitcrêpe” betekenen. Meestal zal er geen verwarring zijn, want geen crêperie die ik ooit heb gezien is zo wreed om beide te serveren!

Het verschil tussen de galette bretonne en de palet bretonne is dat de galette bretonne dikker is, zelfs een beetje zacht van textuur, terwijl de palet breton dun en erg knapperig is.

Om meer te weten te komen over een aantal andere traditionele Franse koekjes, kijk dan eens naar deze lijst.

Bekende in massa geproduceerde Franse koekjes

Frankrijk staat bekend om zijn smaakvolle keuken, waarin gebruik wordt gemaakt van de beste en meest verse ingrediënten. Maar als het op koekjes aankomt, gaat dit hele idee een beetje overboord.

Hoewel sommige Fransen en bakkerijen hun eigen koekjes maken, eten de meeste Fransen voorverpakte, in massa geproduceerde koekjes. Hoewel het dus belangrijk is om de traditionele Franse koekjes te kennen, is het net zo belangrijk om bekend te zijn met de Franse koekjes die je in de winkel vindt.

Veel populaire massageproduceerde koekjes vinden hun oorsprong in andere landen. De bekendste Franse massakoekjes zijn:

le Petit Beurre, een zandkoekje met een specifiek uiterlijk.

De Petit Beurre werd in 1886 voor het eerst bedacht door Louis Lefèvre-Utile, de oprichter van de beroemde LU-koekjesfabriek, maar in de loop der jaren hebben veel andere koekjesfabrikanten zich er ook mee beziggehouden. Een Petit Beurre, net als de meeste knock-offs, is een licht rechthoekig koekje met decoratieve geschulpte randen. Bij de officiële Petit Beurres staat op elk koekje de tekst “LU Petit Beurre Nantes” gegraveerd.

Heden ten dage kun je zowel de officiële LU Petit Beurre (op de verpakking vermeld als le Véritable Petit Beurre (de echte Petit Beurre)), als petit beurres van andere merken, in zo ongeveer elke Franse kruidenierswinkel vinden.

Petits beurres zijn eenvoudige en alomtegenwoordige koekjes, en ook het onderwerp van mijn favoriete Franse koekjesgrap, die ik verderop zal vertellen.

Vanuit grammaticaal oogpunt, als je het hebt over een officiële LU Petit Beurre, moet de naam van het koekje met een hoofdletter worden geschreven, maar als je het over deze koekjes hebt op een algemene manier, zou het worden geschreven petit beurre.

le Petit Écolier (klein schoolkoekje)

Zoals de Petit Beurre werden deze koekjes voor het eerst door het bedrijf LU geproduceerd. Tegenwoordig vindt u een versie van vele andere merken. De Petit Écolier (en zijn imitaties) bestaat uit een petit beurre met daarop een plak chocolade. Er zijn verschillende soorten chocolade, van de traditionele pure of melkchocolade, tot witte, tot melkchocolade gevuld met een melkachtige crème.

le Choco BN

Deze koekjes, die sinds 1933 door de Biscuiterie nantaise (BN) worden gemaakt, bestaan uit twee ongeveer vierkante, vaag vanilleachtige koekjes met lachende gezichten, met in het midden een crème met chocoladesmaak. De “gezichten” van de koekjes hebben uitgesneden ogen en monden, die de dikke room lichtjes doorlaten. U kunt een close-up foto van een Choco BN hier zien.

Treurig genoeg zijn de Choco BN’s, hoewel ze al decennia lang een populaire traktatie zijn, onlangs van de markt gehaald door supermarktketen Carrefour, die beweert dat hun bundels niet goed verkopen. De reden hiervoor, zo blijkt uit vele marktanalyses, is dat Franse consumenten de voorkeur beginnen te geven aan “gezondere” koekjes met minder suiker en kunstmatige smaakstoffen. Dit soort koekjes wordt vaak des biscuits bio (biologische koekjes) of biscuits diététiques (verrijkte/gezonde koekjes) genoemd.

Ik kan persoonlijk getuigen van deze trend. Zowel op speelplaatsen als in de huizen van veel vriendjes van mijn zoon zie ik steeds meer kleurrijke pakjes biologische zandkoekjes…die zelf een soort grijzige kleur hebben.

De dalende verkoopcijfers van Choco BN haalden de voorpagina’s in Frankrijk, zowel vanwege het schokkende idee dat dit iconische koekje minder gemakkelijk te vinden zou kunnen zijn (Carrefour is een grote supermarktketen in Frankrijk), als vanwege het feit dat veel werknemers van de BN-fabriek hun baan zouden kunnen verliezen. Het is een trieste situatie.

Macarons en madeleines

Aan het begin van dit artikel vroeg ik u een Frans koekje te noemen. Misschien dacht u aan macarons of madeleines. Maar er is enige discussie over de vraag of deze tellen als koekjes.

De meeste Franse mensen, bedrijven en websites kwalificeren beide als pâtisseries (gebakjes). Dit is begrijpelijk voor mij. Madeleines zijn net kleine stukjes cake, en macarons vereisen een uitgebreid bakproces en hebben een andere textuur en smaak dan de meeste andere koekjes.

Aan de andere kant worden madeleines in Franse kruidenierswinkels meestal verkocht naast of zelfs tussen andere koekjes.

Of je nu team koekjes of team gebak bent, het belangrijkste is dat beide gebakjes heerlijk zijn – en ook iconische internationale symbolen van de Franse cultuur en keuken.

Dat gezegd hebbende, als het gaat om trendy en mooie macarons (die momenteel Europa’s meest Instagrammed voedsel zijn), eet de gemiddelde Fransman ze niet vaak. Dit kan deels te wijten zijn aan het feit dat macarons niet overal worden gemaakt, dus het is niet noodzakelijkerwijs zo eenvoudig om ze te krijgen als een bezoek aan de boulangerie bij jou in de buurt.

Macarons zijn ook vrij duur. Zo kost een enkele macaron bij het legendarische Ladurée ongeveer 2 euro 50. Dat is duurder dan een heel pak van sommige soorten in de winkel gekochte koekjes. Zelfs voor andere versgemaakte, ambachtelijke koekjes tegen een vergelijkbare prijs, zijn ze op zijn minst substantieel. De luchtige textuur van een macaron betekent dat hij helemaal niet vullend is. Persoonlijk vergelijk ik het eten van een macaron met het eten van een luchtbel met een smaakje. Ik waardeer de kunst achter macarons en vind dat ze er schattig uitzien, maar als ik echt trek heb in een gebakje om van te smullen, kies ik waarschijnlijk niet voor macarons, en het lijkt erop dat de meeste Fransen er net zo over denken. Voor de Fransen zijn macarons meestal speciale traktaties of luxe verwennerijen.

Madeleines daarentegen worden vaak geserveerd in toprestaurants (als je de kans krijgt, raad ik je zeker de vers gemaakte aan bij Franse sterrenkok Cyril Lignac’s bistro Le Chardenoux, bijvoorbeeld) en bakkerijen. Maar je kunt ook massa-geproduceerde madeleines kopen in zowat elke Franse supermarkt.

De Franse schrijver Marcel Proust beschreef in zijn beroemde werkÀ la recherche du temps perdu de sensatie van het eten van een madeleine en het voelen van een roes van jeugdherinneringen. Meer dan honderd jaar later zeggen de Fransen nog steeds un madeleine de Proust om een gewoon voorwerp of voedsel aan te duiden dat sterke herinneringen oproept.

Madeleines zelf worden niet noodzakelijk verwacht om iedereen die ze eet terug te voeren naar hun kindertijd. Het is gewoon een atypische traktatie in Frankrijk, net als in de tijd van Proust.

Andere nuttige Franse koekjeswoordenschat

Als u een bepaald koekje in het Frans wilt beschrijven, of als u de Franse verpakking van koekjes wilt begrijpen, zijn hier enkele veelgebruikte, nuttige woorden:

sec(s) – droog (wat een hard koekje betekent in tegenstelling tot een vochtig of zacht koekje).

moelleux/moelleuse(s) – vochtig, zacht.

craquant(e) – knapperig, krokant. Craquant(e) kan ook betekenen dat iemand of iets heel aantrekkelijk of aantrekkelijk is. Dus, je zou kunnen zeggen : Ce gâteau est aussi craquant que Jude Law.

croquant(e) – knapperig. Un croquant is ook een soort knapperig amandelkoekje

croustillant(e)- knapperig, krokant.

pépites – chips (d.w.z. kleine stukjes), meestal pépites de chocolat.

au/à la + qqchose – __ -gearomatiseerd, of met ___. Voorbeeld: des biscuits à la vanille (koekjes met vanillesmaak).

fourré(e)(s) – gevuld met iets, meestal chocolade of jam. Voorbeeld: Ce sont des biscuits fourrés au chocolat. (Dit zijn met chocolade gevulde koekjes.)

bio – biologisch. Merk op dat dit bijvoeglijk naamwoord enkelvoud blijft. Voorbeeld: Les biscuits bio sont de plus en plus populaires en France. (Biologische koekjes worden steeds populairder in Frankrijk.)

des biscuits diététiques – gezonde koekjes. Deze bevatten meestal minder suiker, geen kunstmatige smaak- of kleurstoffen, en/of een bepaalde voedingswaarde (granola, gedroogd fruit, enz.). Net als biologische koekjes worden deze steeds populairder in Frankrijk, tot ongenoegen van suikerverslaafden zoals ik.

industriel(le) – massaproductie. Voorbeeld: La majorité des Français mangent des biscuits industriels. (De meerderheid van de Fransen eet in massa geproduceerde koekjes.)

fait(e)(s) maison – zelfgemaakt.

un lot de… – een bundel van… InFranse supermarkten worden koekjes vaak verkocht in bundels van meerdere dozen, omdat men verwacht dat ze veel gebruikt worden voor het ontbijt en als tussendoortje voor kinderen.

un paquet – een pakje (doos).

Franse koekjesuitdrukkingen

Omdat Frankrijk niet echt een koekjescultuur is, zijn er ook geen inheemse Franse uitdrukkingen waarin ze verwerkt zijn…behalve eentje. Tremper son biscuit (Je koekje dompelen) betekent “seks hebben”. Het impliceert ook vaak “met iedereen naar bed gaan”. Het wordt beschouwd als humoristisch en vulgair, dus niet te gebruiken in beleefd gezelschap of serieuze situaties.

Wanneer eten Fransen koekjes?

Als je verschillende lijsten bekijkt met de favoriete desserts van de Fransen, zul je een aantal variaties vinden. Maar één ding dat je nooit in de top tien zult tegenkomen zijn koekjes.

Dit komt omdat koekjes in Frankrijk niet als dessert worden beschouwd. Ze zijn meestal bedoeld als tussendoortje.

Snacken wordt echter over het algemeen beschouwd als een bigno-no. De Fransen geloven in drie maaltijden per dag, meestal op strikte tijden. Voor hen getuigt eten buiten deze drie maaltijden van een gebrek aan discipline, waardoor je waarschijnlijk zult aankomen.

Hoewel de lichaamsacceptatiebeweging in Frankrijk enige vooruitgang boekt, zien de Fransen overgewicht nog steeds als iets controleerbaars en ongewenst. Dit betekent niet dat ze onbeschoft zullen zijn tegen iemand met overgewicht – paradoxaal genoeg zullen Fransen, als je een bepaalde vaardigheid of charme hebt, veel minder oordelen over hoe je eruitziet dan bijvoorbeeld Amerikanen in de showbusiness. Maar over het algemeen is aankomen iets wat Fransen ontmoedigen.

Ik verbaas me vaak over het feit dat Franse artsen in sommige gevallen toestaan dat vrouwen roken als ze zwanger zijn, maar dat zwangere vrouwen wordt afgeraden om te veel suiker te eten. En terwijl er anti-tabak campagnes zijn en waarschuwingsetiketten op sigaretten, zijn er ook verplichte waarschuwingen voor fast food plaatsen en “junk food”.

Maar er is één uitzondering op de Franse afkeuring van snacken: le goûter. Dit is een snack voor kinderen, meestal rond 3 tot 5 uur ’s middags. Le goûter is zo’n beetje een instituut. Franse kinderen krijgen hun goûter als ze thuiskomen van school, of, als ze in een naschoolse opvang zitten, wordt het daar geserveerd.

Dus, wat eten Franse kinderen als goûter? Volgens een recente enquête is vers fruit de eerste “keuze” (laten we zeggen dat volwassenen kiezen). Maar koekjes komen op een zeer nipte tweede plaats, met slechts twee procentpunten verschil.

Dat koekjes en fruit de strijd met elkaar aanbinden om de titel van “goûter staple”, verbaast me niets. Op het naschoolse programma van mijn zoon, bijvoorbeeld, krijgt hij meestal het een of het ander voor zijn goûter (zijn top keuze is, natuurlijk, koekjes).

Dus, wanneer eten Franse volwassenen koekjes? Nou, als ze niet vals spelen en toch een snack nemen (wat 38% van hen, volgens dit ontstellende exposé, toegeeft te doen), kunnen ze koekjes eten bij het ontbijt.

Ik heb al eerder geschreven over hoe het typische Franse ontbijt niet zwaar en hartig is, maar licht en zoet. Koekjes maken daar vaak deel van uit.

Hoewel je je koekje bij het ontbijt in koffie, thee of melk kunt dopen, is het interessant om te weten dat koekjes in Frankrijk niet echt worden geassocieerd met een drank. Kinderen krijgen eerder water (het populairste drankje in Frankrijk) bij hun koekjes dan iets anders.

Zijn koekjes dus populair in Frankrijk?

Als je een Fransman vraagt om een Frans koekje te noemen, dan weet ik zeker dat zo’n beetje iedereen dat kan. Zelfs als ze niet van koekjes houden of ze gewoon niet vaak eten, maakten koekjes waarschijnlijk deel uit van hun jeugdgourmetten, en geven ze hun eigen kinderen misschien vandaag de dag le goûter.

Volgens deze studie staat Frankrijk ongeveer in het midden van de koekjesconsumerende Europese landen (bovenaan de lijst staat een anderFranstalig land (nou ja, half-Franstalig): België).

Dan nog geven de meeste Franse volwassenen zich niet regelmatig over aan koekjes, en ze beschouwen koekjes lang niet als hun favoriete zoete lekkernij. Koekjes maken geen deel uit van de Franse cultuur zoals in landen als het Verenigd Koninkrijk, waar koekjes regelmatig bij de thee worden geserveerd, of de VS, waar koekjes en melk een iconische “all American”-snack zijn.

Maar hoewel koekjes niet belangrijk zijn in de Franse culinaire cultuur, hebben ze wel een stevige plaats in de Franse populaire cultuur.

Er zijn bijvoorbeeld veel koekjesreclames en gedrukte advertenties die Fransen gemakkelijk herkennen. Dat is in feite al meer dan een eeuw het geval! Als je ooit een Franse vintage reclameposter hebt gekocht, is er een kans dat het product dat erop wordt aangeprezen koekjes zijn! Dat kan iets overduidelijks zijn, zoals deze klassieke poster voor LU koekjes, of veel subtieler, zoals deze beroemde, schitterende Alfons Mucha Art Nouveau poster.

Als vandaag de dag iets deel uitmaakt van de popcultuurtijdgeest, wordt het natuurlijk online genoemd en waarschijnlijk ook bespot, wat het geval is met koekjes. Hier is bijvoorbeeld een grappig lijstje met de meest deprimerende koekjes.

Mijn persoonlijke favoriete Franse koekjes-popcultuurmoment komt uit deze komediesketch uit 1996 van het duo Chevalier et Laspalès. Daarin vertellen ze hoe je een goede gast in huis moet zijn – door het vreselijk mis te hebben – en klagen ze over hoe ze door hun gastheer of gastvrouw zijn afgewimpeld. Een van de grootste klachten is dat een van hen een speciaal cadeau kocht voor zijn gastheren, die er niets om leken te geven. Het cadeau? Petit Beurre koekjes, die volgens hem stuk voor stuk met de hand gegraveerd waren! Petit Beurre-koekjes behoren, zoals u weet, tot de meest voorkomende en goedkope massakoekjes in Frankrijk. Wat het met de hand graveren betreft, is het waar dat op elk Petit Beurres de naam van het koekje staat… maar dat wordt machinaal gedaan.

Hier is de hele schets; het koekjesgedeelte begint bij het twee-minuten punt. Merk op dat het stukje eindigt op een hoge noot, met een slimme woordspeling – lu is het voltooid deelwoord van lire, natuurlijk, maar het is ook de naam van het bedrijf dat Petit Beurre koekjes in de eerste plaats heeft gemaakt, en ze vandaag de dag nog steeds maakt (gegraveerde naam en al).

Moet ik Franse koekjes proberen?

Het antwoord op deze vraag is een volmondig OUI!

Hoewel Franse koekjes geen vaste plaats innemen in de harten van de Fransen zoals kaas, painsau chocolat en baguette dat doen, maken ze wel deel uit van een typische Franse kindertijd, en zijn ze in de popcultuur een referentiepunt dat het waard is om te kennen. En de meeste smaken echt goed!

Als u in Frankrijk bent, gaat u gewoon naar een kruidenier om een paar soorten te bemachtigen. Bent u dat niet, dan kunt u traditionele Franse koekjesrecepten vinden door online te zoeken, of ga naar uw eigen plaatselijke supermarkt, waar u misschien internationale exportproducten zoals Petits Écoliers vindt. Als dat niet werkt, afhankelijk van waar u woont, kunt u misschien bepaalde Franse koekjes online bestellen.

Als geen van deze opties voor u werkt, bedenk dan dat vrijwel elk soort koekje waarschijnlijk wel ergens in Frankrijk verkrijgbaar is. Dus, terwijl u een welverdiende hap neemt, is er waarschijnlijk een Fransman die hetzelfde soort koekje als ontbijt eet, of als illegaal tussendoortje!

Wat is uw favoriete soort Franse koekjes? Als u nog geen Franse koekjes hebt geprobeerd, is er dan een die u in het bijzonder wilt proberen?