De Hasidische beweging begon in de jaren 1700 (CE) in Oost-Europa als antwoord op een leegte gevoeld door vele gemiddelde observerende Joden van die tijd. De stichter van het Hasidisme, Rabbi Israel Baal Shem Tov (aangeduid als de “Besht,” een acroniem van zijn naam) was een groot geleerde en mysticus, toegewijd aan zowel het geopenbaarde, uiterlijke aspect, als het verborgen, innerlijke aspect van de Torah. Hij en zijn volgelingen creëerden, zonder af te wijken van een toewijding aan de Torah, een manier van Joods leven die de nadruk legde op het vermogen van alle Joden om dichter naar Gd toe te groeien via alles wat we doen, zeggen en denken. In tegenstelling tot de enigszins intellectuele stijl van de mainstream Joodse leiders van zijn tijd en hun nadruk op het primaat van Torastudie, benadrukte de Besjt een constante focus op gehechtheid aan Gd en Torah, ongeacht waar men zich mee bezighoudt.
Al vroeg ontwikkelde zich een schisma tussen de Hasidische en niet-Hasidische (d.w.z. Misnagdim, lit. “tegenstanders”) Joodse bewegingen, voornamelijk over echte of ingebeelde kwesties van halachische naleving. De oppositie was gebaseerd op de bezorgdheid dat de Hasidim de wetten betreffende de juiste tijden voor gebed verwaarloosden, en misschien bezorgdheid over de uitbundigheid van de Hasidische eredienst, of de bezorgdheid dat het een uitloper zou kunnen zijn van de valse messiassen Shabbtai Zvi of Jacob Frank. Binnen een generatie of twee, was de kloof gedicht. Sindsdien hebben vele Hasidische praktijken de Misnagdim beïnvloed, terwijl de Misnagdim op hun beurt enkele extremen van het vroege Hasidisme hebben gematigd. Niettemin duurt het geschil tussen bepaalde groepen van Hasidim en Misnagdim voort tot op de dag van vandaag, vooral in Israël.
Vandaag de dag onderscheiden Hasidim zich van andere orthodoxe Joden door hun toewijding aan een dynastieke leider (een “Rebbe” genoemd), het dragen van onderscheidende kleding en een meer dan gemiddelde studie van de innerlijke aspecten van de Tora.
Er zijn vandaag de dag misschien een dozijn grote Hasidische bewegingen, waarvan de grootste (met misschien 100.000 volgelingen) de Lubavitch-groep is, met het hoofdkantoor in Brooklyn, NY. Andere groepen zijn de Bobov, Bostoner, Belzer, Gerer, Satmar, Vizhnitz, Breslov, Puppa, Bianer, Munkacz, en Rimnitz. In Israël zijn de belangrijkste Hasidische groepen naast de Lubavitch: Gor (Gerer), Viznitz en Bealz (Belzer).