We zijn ergens op het Hardangervidda-plateau, op een van ’s werelds hoogste spoorwegtrajecten, en we lijken te zijn gestopt. Ik zeg dat zonder grote zekerheid, omdat we midden in een white-out zitten.
Het meest verhoogde treinstation van Noorwegen is zojuist verlaten en de trein van Oslo naar Bergen zet zijn verbazingwekkende reis door een wanhopig onherbergzaam landschap al dan niet voort. Tegen de tijd dat we hier aankomen, ben ik gewoon verbaasd dat deze spoorweg er überhaupt is.
Notitie van de redacteur: Terwijl de COVID-19 pandemie reisplannen heeft verstoord, gaan we door met het verslaan van de wereld en al zijn fascinerende culturen in de hoop dat het uw toekomstige reizen zal inspireren.
Noorwegen, zo leren bezoekers al snel, zijn niet kieskeurig als het aankomt op de weg. Bergen van schijnbaar ondoordringbaar gneisgesteente zijn gewoon nog iets om dwars doorheen te gaan. Overal elders zou de Bergensbanen als een wereldwonder worden aangekondigd. Hier is het een nuchtere manier om de twee belangrijkste steden van het land met elkaar te verbinden.
Maar een wonder is het zeker. En, in tegenstelling tot sommige dingen in Noorwegen, kan het met een relatief klein budget worden gedaan.
Ik wilde de Bergensbanen al berijden sinds ik enkele jaren geleden de trein van Londen naar Oslo nam. Die reis omvatte een overnachting op een bank in het station Brussel-Zuid, wat me genoeg tijd gaf om na te denken over alternatieven voor de lange treinreis, waaronder destijds de nu niet meer bestaande route over zee van Newcastle naar Bergen.
Als ik dat had gedaan, zou ik na een lange overtocht over zee de Bergensbanen naar Oslo hebben genomen. Ik had mijn kans om dat te doen misschien gemist, maar ik was niet van plan om de trein over de bergen te missen bij de eerstvolgende kans die ik kreeg.
De Bergensbanen heeft een lengte van 308 mijl en doet er zes en een half uur over om enkele van Europa’s meest onherbergzame terreinen te doorkruisen. De Bergensbanen werd aangelegd tussen 1875 en 1909 en, zoals te verwachten was voor een spoorweg die tot 1200 meter hoogte klimt, was de aanleg niet eenvoudig.
Meer dan 180 tunnels moesten in het gneis worden uitgehakt, winterstormen moesten worden doorstaan en het was moeilijk de financiering rond te krijgen voor wat een onmogelijke taak leek. Maar de ingenieurs en grondwerkers die aan het project werkten, vonden een manier, en we mogen hen dankbaar zijn.
10 van ’s werelds meest verbazingwekkende treinreizen
Dit is het tweede achtereenvolgende jaar dat ik in november in Oslo ben, en het is een heerlijke tijd om in de Noorse hoofdstad te zijn. De herfstkleuren zijn overal en de koele lucht betekent dat iedereen zich in wollen truien hult, behalve de engelachtig uitziende kinderen in sneeuwpakken. De zon schijnt kraakhelder en de beste attracties van de stad zien er fantastisch uit, van het schitterende Operagebouw van Oslo tot de musea van Bygdøy. Het is precies het soort weer voor een treinreis.
Het gebruikelijke bezwaar tegen Oslo zijn de kosten. Het is een dure stad, vooral als je van plan bent uit eten en drinken te gaan. Natuurlijk kun je doen wat ik heb gedaan en een heleboel worstjes eten die in 7-11 winkels in de hele stad op hete rollen worden gebakken.
Voor ongeveer hetzelfde bedrag als een pizza en een glas bier (Nkr 299), kun je een minipris enkele reis kopen voor de ochtendtrein naar Bergen. Ik zat er op een donderdagochtend in toen de trein om 8.11 uur Oslo verliet en door de forensengordel van de hoofdstad naar Drammen reed, de eerste grote halte. De trein volgt de loop van valleien en rivieren, die steeds breder lijken te worden en steeds sneller lijken te stromen. Aan de horizon doemen bergen op, en als ik me omdraai om ze te bekijken, realiseer ik me dat ik aan de andere kant altijd een beter uitzicht mis. Als je geluk hebt, is de trein stil genoeg om van kant te wisselen om van het beste uitzicht te profiteren.
We hadden Oslo in stralende zonneschijn verlaten, maar al snel kregen de Alpenomstandigheden de overhand. Naarmate we hoger kwamen – de borden op de trein en de stationsborden gaven trots aan hoe hoog de trein reed – werd de sneeuw op de grond steeds zwaarder.
De treinbewaker stopte bij elke halte voor een sigaret, en een groep tieners in onze wagon had bedacht dat dit vijf minuten voor een sneeuwballengevecht betekende. In Finse, het hoogste station op de lijn staan we op 1222m; 244m boven het hoogste punt in Engeland.
De lijn klimt tot 1237m, slechts 107 meter onder de hoogte van de Ben Nevis. Niet dat het niet aanvoelt alsof we hoog zitten: het uitzicht op het besneeuwde plateau strekt zich kilometers ver uit, en tussen Finse en Myrdal dendert de trein moeiteloos door een white-out.
Eenmaal boven en bergafwaarts verandert het klimaat verbazingwekkend. Myrdal ligt duidelijk aan de zeekust van Noorwegen, milder en vochtiger dan wat er eerder is geweest. De enige aftakking van de route, de Flåmsbana naar, eh, Flåm vertrekt hier.
Het is een van de vele stations op de lijn waar geen wegen naartoe leiden. Iedereen (helaas ik niet) op de Noorwegen in een notendop tour stapt hier uit voor een andere trein, en vervolgens een combinatie van boot en bus om in Bergen te komen. Voor mij waren er genoeg watervallen, groene bossen en dramatische fjorden om het jammer te vinden dat ik niet verder ging.
Deze reis eindigde in Bergen, dat nat en koud was en een goede plek om een bar te vinden en de nacht door te brengen. Omdat het Noorwegen is, ga je niet te lang ergens zitten waar het geld kost, maar ik deed mijn best.
De Bergen Line is een reis die nog lang in mijn geheugen gegrift zal staan. Als je hem niet hebt gedaan, kun je niet met zekerheid zeggen dat het niet de mooiste treinreis ter wereld is (hoewel anderen, waaronder een vereerde nachtroute in het Verenigd Koninkrijk, ook naar deze titel dingen). Maar als je naar de kaart kijkt, zie je dat de rails in Noorwegen nog veel noordelijker gaan. De ene reis leidt naar de andere.
Hoe doe je dat zelf
Hoe kom ik aan kaartjes?
Kaartjes kunnen tot 90 dagen van tevoren worden gekocht op de website van Vy, de belangrijkste treinexploitant in Noorwegen. Kaartjes raken van tevoren uitverkocht, vooral tijdens vakanties en drukke perioden, dus het is verstandig om van tevoren te reserveren. U kunt ook kaartjes kopen in Oslo S (Centraal Station) of Bergen Station bij de automaten of loketten.
Hoe koop ik een minipriskaartje?
Minipriskaartjes zijn voordelige tarieven die vooraf kunnen worden gekocht, maar die vaak snel uitverkocht zijn. De officiële website vermeldt nu het goedkoopste ticket als eerste op de tarievenpagina, dus als er een beschikbaar is, ziet u die daar.
Hoeveel kosten de tickets?
De tickets variëren van ongeveer Nkr300 (buiten de piekuren en buiten het drukke seizoen) tot Nkr1000.
Hoeveel treinen rijden er per dag van Oslo naar Bergen?
Er rijden drie treinen per dag van Oslo S naar Bergen, die het station rond 8.30 uur, 12.00 uur en 15.45 uur verlaten. In omgekeerde richting rijden er dagelijks vier treinen van Bergen naar Oslo S, die vertrekken om ongeveer 8.00 uur, 12.00 uur, 16.00 uur en 23.00 uur. Kijk op de Vy-website voor de meest actuele treintijden.
Aan welke kant van de trein kunt u het beste zitten?
Een lastige vraag! De waarheid is dat beide kanten van de trein een prachtig uitzicht bieden en aan welke kant je ook komt te zitten, je zult niet het gevoel hebben dat je iets mist. De algemene consensus is echter dat als je van Oslo naar Bergen reist, je een iets beter uitzicht hebt als je aan de linkerkant van de trein zit (naar het zuiden gericht) (de rijen zijn in vieren gerangschikt, met twee zitplaatsen aan elke kant van het rijtuig) – hoewel de discussie voortduurt …
Je vindt het misschien ook leuk:
Lonely Planet’s wekelijkse quiz: treinen van de wereld
Hoe duurzaam zijn vliegtuigen, treinen en bussen op Europese routes?
De beste nachttreinen van Europa
Krijg meer reisinspiratie, tips en exclusieve aanbiedingen rechtstreeks in je inbox met onze wekelijkse nieuwsbrief.
Dit artikel werd voor het eerst gepubliceerd in november 2010 en is bijgewerkt in januari 2021.