Voor de meeste gemotoriseerde voertuigen zijn er drie veelgebruikte opstellingen van parkeerplaatsen: parallel parkeren, loodrecht parkeren en hoekparkeren. Dit zijn zelfparkerende configuraties waarbij de bestuurder van het voertuig zelfstandig toegang heeft tot de parkeerplaats.
Parallel parkerenEdit
Bij parallel parkeren van auto’s worden deze in een lijn opgesteld, waarbij de voorbumper van de ene auto tegenover de achterbumper van een naastgelegen auto staat. Dit gebeurt evenwijdig aan een stoeprand, als die aanwezig is. Parallel parkeren is de meest voorkomende vorm van parkeren voor auto’s op straat. Het kan ook worden gebruikt in parkeerterreinen en -structuren, maar meestal alleen als aanvulling op parkeerplaatsen waar de andere wijzen van parkeren worden gebruikt.
Loodrecht parkerenEdit
Bij haaks parkeren, ook wel baaiparkeren genoemd, worden auto’s zij aan zij geparkeerd, loodrecht op een gangpad, stoeprand of muur. Bij deze vorm van parkeren passen meer auto’s per weglengte (of stoeprand) dan bij parallel parkeren, en deze vorm van parkeren wordt dan ook vaak toegepast bij parkeerterreinen en parkeergarages.
Vaak worden in parkeergarages met haaks parkeren twee rijen parkeerplaatsen van voor naar achter geplaatst, met gangpaden ertussen. Als er geen andere auto’s in de weg staan, kan een bestuurder een “pullthrough” uitvoeren door via het ene parkeervak het aansluitende parkeervak in te rijden om te voorkomen dat hij bij terugkomst uit een parkeervak achteruit moet rijden.
Soms wordt in het midden van een straat een enkele rij haaks op elkaar geparkeerde parkeervakken voor auto’s aangegeven. Bij deze opstelling is achteruitrijden niet meer nodig; auto’s moeten voorwaarts inrijden en voorwaarts uitrijden.
Hoekparkeren/echelonparkerenEdit
Angle parking, in Groot-Brittannië bekend als echelon parking, is voor deze voertuigen vergelijkbaar met loodrecht parkeren, behalve dat de auto’s onder een hoek ten opzichte van het gangpad staan opgesteld (een scherpe hoek met de naderingsrichting). De flauwere bocht maakt gemakkelijker en sneller parkeren, smallere gangpaden en dus een hogere dichtheid mogelijk dan bij haaks parkeren. Hoewel de gangpaden in theorie eenrichtingsverkeer zijn, zijn ze in de praktijk meestal breed genoeg om twee auto’s langzaam te laten passeren wanneer bestuurders in de verkeerde richting door de gangpaden rijden.
Hoekparkeren komt vaak voor bij parkeerterreinen voor auto’s. Het kan ook worden gebruikt bij het parkeren van auto’s op straat in de VS wanneer er meer breedte beschikbaar is voor het parkeren van auto’s dan nodig zou zijn voor parallel parkeren van auto’s, omdat het een groter aantal parkeerplaatsen creëert. Sommige steden hebben gebruik gemaakt van hoekparkeren op straat (in vergelijking met parkeervoorzieningen buiten de straat). Dit wordt meestal gedaan in woonwijken, winkelstraten en gemengde gebieden waar extra parkeergelegenheid ten opzichte van parallel parkeren gewenst is en de verkeersintensiteit lager is. De meeste parkeerhoeken zijn ontworpen in een kop-in configuratie, terwijl een paar steden (Seattle, Portland, Baltimore, en Indianapolis zijn voorbeelden) hebben een aantal back-in parkeerhoeken (meestal op heuvels of lage verkeersintensiteit straten).
Hoekparkeren wordt als gevaarlijk beschouwd door fietsorganisaties, vooral in de kop-in configuratie, maar onwelkom in beide vormen. In vergelijking met parallel parkeren:
- Er is een aanzienlijk risico voor fietsers van achteruitrijdende voertuigen, omdat naderende fietsen zich in de dode hoek bevinden van de achteruitrijdende en afslaande voertuigen.
- Langere voertuigen steken verder de weg op; dit kan andere weggebruikers hinderen/ in gevaar brengen,
- De “overtollige” wegruimte die hoekparkeren mogelijk maakt, zou ook gebruikt kunnen worden voor fietsstroken.
Daarom zijn organisaties als de Cyclists Touring Club meestal tegen alle voorgestelde schuinparkeerplannen, hoewel er enkele alternatieven zijn, zoals achteruit in de hoek parkeren (schuin de “verkeerde” kant op, waarbij de bestuurder achteruit in de ruimte rijdt, in plaats van achteruit uit), waarmee veel van de veiligheidsproblemen kunnen worden opgelost.
Andere parkeermethoden
Naast deze basismethoden van parkeren voor motorvoertuigen zijn er gevallen waarin een meer ad hoc-benadering van het parkeren van motorvoertuigen op zijn plaats is. In delen van sommige grote steden, zoals Chicago en Bangalore, waar grond duur is en parkeerruimte dus schaars, zijn er bijvoorbeeld formele en informele parkeerplaatsen voor motorvoertuigen waar de bestuurder de sleutels van het voertuig achterlaat bij een bewaker die de voertuigen rangschikt om het aantal voertuigen dat op de parkeerplaats kan worden geparkeerd zo groot mogelijk te maken. Voertuigen kunnen tot vijf voertuigen diep staan in combinaties van haaks en/of parallel parkeren met beperkte gangpaden voor de parkeerwachter. Dergelijke regelingen staan bekend als begeleidersparkeren. Wanneer de parkeerplaats of faciliteit wordt aangeboden om de klanten van een bedrijf te bedienen, wordt het beschouwd als valet parking.
Parkeerplaatsen in de binnenstad zijn vaak tijdelijk, de exploitanten huren grond die leegstaat in afwachting van de bouw van een nieuw kantoorgebouw. Sommige parkeerplaatsen in de binnenstad zijn uitgerust met individuele liften, waardoor auto’s boven elkaar kunnen worden gestald.
Een andere ad hoc-regeling is tandem parkeren. Dit wordt soms gedaan bij het parkeren van motorvoertuigen in woningen, waarbij twee motorvoertuigen neus aan neus in een tandem parkeren. Het eerste motorvoertuig heeft geen onafhankelijke toegang, en het tweede motorvoertuig moet uitwijken om toegang te krijgen. Net als bij begeleidend parkeren is het doel het aantal motorvoertuigen dat in een beperkte ruimte kan parkeren te maximaliseren. Formeel tandemparkeren wordt soms door de plaatselijke planningsautoriteiten toegestaan voor personeelsparkeerplaatsen die extra parkeerruimte in een beperkte ruimte vereisen.