Pleurodesis wordt uitgevoerd om herhaling van spontane pneumothorax of pleurale effusie te voorkomen, en kan chemisch of mechanisch worden uitgevoerd. Deze ingreep kan chemisch of mechanisch worden uitgevoerd. In het algemeen wordt deze ingreep bij patiënten met cystische fibrose zo mogelijk vermeden, omdat longtransplantatie na deze ingreep moeilijker wordt. Eerdere pneumothorax met of zonder pleurodesis is geen contra-indicatie voor latere longtransplantatie.
ChemischeEffusie
Chemicaliën zoals bleomycine, tetracycline (bv. minocycline), povidon-jodium, of een slurry van talk kunnen via een thoraxdrain in de pleurale ruimte worden ingebracht. De ingebrachte chemicaliën veroorzaken irritatie tussen de pariëtale en de viscerale lagen van het borstvlies, waardoor de ruimte ertussen wordt afgesloten en verdere vochtophoping wordt voorkomen. In de apotheek bereide chemicaliën voor pleurodesis moeten duidelijk worden geëtiketteerd met “NIET VOOR IV ADMINISTRATIE” om mogelijk fatale medicatiefouten bij verkeerde toediening te voorkomen.
Steriel talkpoeder, intrapleuraal toegediend via een thoraxdrain, is geïndiceerd als scleroserend middel om het terugkeren van maligne pleurale effusies bij symptomatische patiënten te verminderen. Het wordt gewoonlijk uitgevoerd tijdens een diagnostische thoracoscopie.
Povidonjodium is even doeltreffend en veilig als talk, en kan de voorkeur krijgen wegens de gemakkelijke verkrijgbaarheid en de lage kostprijs.
Chemische pleurodesis is een pijnlijke ingreep, en daarom worden de patiënten vaak voorbehandeld met een kalmerend middel en pijnstillers. Een plaatselijk verdovingsmiddel kan in de pleurale ruimte worden ingebracht, of er kan een epidurale katheter worden geplaatst voor verdoving.
Chirurgische pleurodesis
chirurgische pleurodesis, ook bekend als abrasieve pleurodesis, kan worden uitgevoerd via thoracotomie of thoracoscopie. Hierbij wordt het pariëtaal borstvlies mechanisch geïrriteerd, vaak met een scratchpad (een klein schuimrubberen plaatje met een laag schuurmiddel) dat normaal wordt gebruikt voor het reinigen van de punten van elektrocauterisatiemesjes. Bovendien is chirurgische verwijdering van het pariëtale borstvlies een doeltreffende manier om een stabiele pleurodesis te verkrijgen.
Aternatief kunnen in een poliklinische setting getunnelde pleurale katheters (TPC’s) worden geplaatst, die vaak resulteren in auto-pleurodesis, waarbij draagbare vacuümflessen worden gebruikt om het pleuravocht af te zuigen. Routinematige evacuatie houdt het borstvlies bijeen, wat resulteert in fysieke agitatie door de katheter, waardoor het borstvlies langzaam gaat dichtslibben. Hoewel deze methode de minst invasieve en goedkoopste oplossing is, duurt het gemiddeld ongeveer 30 dagen om pleurodesis te bereiken en is daarom de langzaamste manier om pleurodesis te bereiken van alle andere modaliteiten.